Antibiotica voor katten zijn een cruciaal hulpmiddel bij de behandeling van infecties en het helpen genezen van zieke katten. Er zijn veel verschillende klassen en soorten antibiotica, wat verwarrend kan zijn. Lees verder om erachter te komen hoe uw dierenarts beslist welk antibioticum u moet gebruiken en wanneer. Ontdek tips om uw kat een antibioticum te laten gebruiken, op welke bijwerkingen u moet letten, en meer.

• Over antibiotica voor katten
• Gemeenschappelijk gebruik
• Soorten antibiotica
• Antibioticumdosis bij katten
• Hoe antibiotica aan katten toe te dienen
• Vaak voorkomende bijwerkingen
• Soms voorkomende bijwerkingen
• Veel Gestelde Vragen

Over antibiotica voor katten

Een antibioticum is een medicijn dat het vermogen heeft om bacteriën te doden of hun groei te stoppen. Sommige mensen denken dat antibiotica voor elk type infectie kunnen worden gebruikt, maar dit is onjuist. Infecties kunnen ook worden veroorzaakt door virussen, schimmels en protozoaire organismen, die niet met antibiotica kunnen worden behandeld.

De term antibioticum is gereserveerd voor medicijnen die worden gebruikt voor bacteriële infecties. Antivirale middelen, antischimmelmiddelen en antiprotozoaire middelen zijn de soorten medicijnen die we gebruiken voor infecties veroorzaakt door de andere drie klassen micro-organismen.

Huisdiereigenaren met zieke katten vragen vaak: Heeft mijn kat een antibioticum nodig? Om die vraag te beantwoorden, is het altijd belangrijk om te weten of er daadwerkelijk sprake is van een bacteriële infectie versus een infectie die wordt veroorzaakt door een ander organisme, zoals een virus. Het is waar dat sommige antibiotica ook werkzaam kunnen zijn tegen een of meer van deze andere soorten organismen, maar dit is eerder uitzondering dan regel en antibiotica mogen niet worden gebruikt als er geen bacteriële infectie aanwezig is.

Veelvoorkomend gebruik van antibiotica voor katten

Antibiotica kunnen worden gebruikt voor een grote verscheidenheid aan bacteriële infecties, afhankelijk van waar ze zich bevinden.

kattenpoot

Huidinfectie: Een huidinfectie verwijst naar bacteriële overgroei op de huid die onder andere kan leiden tot haaruitval, rode huiduitslag en een korstige, schilferige huid. Deze infecties kunnen overal op het lichaam voorkomen. Infecties veroorzaakt door schimmelgist zijn vaak tegelijkertijd aanwezig.

Urineweginfectie (UTI): De lagere urinewegen omvatten de blaas en urethra, die het lichaam verlaten. De bovenste urinewegen omvatten de nieren en de buizen die ze verbinden met de blaas, de urineleiders. Bacteriële infecties beginnen vaak in de lagere urinewegen, maar kunnen zich, als ze niet worden behandeld, naar boven werken naar de nieren. Andere aandoeningen die niet door een bacteriële infectie worden veroorzaakt, zoals katachtige idiopathische cystitis , kan er vaak uitzien als een UTI.

Luchtweginfectie: De bovenste luchtwegen omvatten de neus, keel en bovenste luchtwegen. De longen vormen de onderste luchtwegen. De keuze voor antibiotica kan verschillen, afhankelijk van of het bovenste of onderste kanaal is aangetast. Virale infecties bij katten veroorzaakt door kattenherpesvirus (FHV) En kattencalicivirus (FCV) kunnen vaak lijken op bacteriële infecties.

Chirurgie: Er zijn veel operaties, zoals bijvoorbeeld een sterilisatieoperatie (ovariohysterectomie), die als steriele procedures worden beschouwd. Er wordt veel aandacht aan besteed om ervoor te zorgen dat de operatieplaats vrij is van bacteriegroei door eventuele vacht in het gebied te verwijderen en voor te bereiden met plaatselijke antiseptica. Antibiotica kunnen echter nog steeds worden gebruikt als een gebied niet voldoende kan worden gereinigd (zoals een voet) of als er grote zorg bestaat voor infectie na een operatie (orthopedische operaties, maag-darmoperaties en wondreparaties).

Maagdarmklachten: Sommige diarree wordt veroorzaakt door overgroei van schadelijke bacteriën in het maagdarmkanaal, zoals clostridiumbacteriën of E coli. Dit wordt bij veel huisdieren beschouwd als een veel voorkomende factor die bijdraagt ​​aan diarree.

Tandheelkundige infecties: Bacteriën verblijven normaal gesproken in de mond. Zonder goede tandheelkundige zorg kunnen bacteriën schade aan het tandvlees en de verbindingen met de tanden veroorzaken. Tandwortels kunnen infecties en abcessen ontwikkelen.

Wonden: Het komt vaak voor dat katten ruzie met elkaar krijgen, vooral katten die naar buiten gaan. Katten herbergen een aantal vervelende bacteriën in hun mond en bijtwonden zijn een veel voorkomende bron van infecties. Andere wonden van andere soorten trauma kunnen ook gemakkelijk geïnfecteerd raken door bacteriën uit de huid of de omgeving.

Soorten antibiotica

Verschillende klassen antibiotica behandelen verschillende soorten bacteriën.

In plaats van specifieke antibiotica gaan we verschillende klassen antibiotica bespreken die vaak bij katten worden gebruikt. Binnen elke klasse zijn er meestal een paar specifieke antibiotica die vaak worden gebruikt.

Penicillines: Amoxicilline , amoxicilline-clavulaanzuur ( Clavamox )

Amoxicilline is een van de meest gebruikte antibiotica en is door de FDA goedgekeurd voor katten. Amoxicilline is geïndiceerd voor veel verschillende soorten bacteriële infecties, waaronder urineweginfecties, luchtweginfecties, huidinfecties en wonden. Amoxicilline-clavulanaat (Clavamox) heeft een verbeterd vermogen tegen andere bacteriën, reguliere amoxicilline niet. Dit maakt het relatief gezien een meer gebruikelijke keuze.

Cefalosporines: Cephalexin, cefpodoxim, cefovecin-natrium ( overeengekomen )

Cefalosporines worden meestal gebruikt voor infecties van de huid. Cephalexin en cefpodoxime worden vaker gebruikt bij honden en zijn daarvoor op het etiket vermeld, maar kunnen bij katten off-label worden gebruikt. Cefpodoxime kan bijkomend succes hebben bij gebruik voor urineweginfecties.

Vanwege hun kleine formaat en de beruchte moeilijkheid om een ​​orale tablet in te nemen, wordt de langwerkende injecteerbare Convenia het meest gebruikt voor katten. Hoewel het alleen is geëtiketteerd voor gebruik tegen bepaalde huidinfecties en wonden, kunnen dierenartsen het off-label gebruiken voor vele soorten infecties, waaronder die van de urinewegen en de luchtwegen. Convenia wordt als injectie onder de huid toegediend en duurt twee weken.

Lincosamiden: Clindamycine

Clindamycine wordt vaak gebruikt voor infecties van de huid en mond en de FDA heeft dit gebruik bij katten goedgekeurd. Het heeft ook activiteit tegen het protozoaire organisme Toxoplasma gondii dat toxoplasmose veroorzaakt.

Tetracyclines: Doxycycline

Doxycycline wordt gebruikt bij bepaalde infecties van de bovenste luchtwegen, vooral als deze worden veroorzaakt door: Mycoplasma felis of Chlamydia felis . Het is ook effectief tegen Bordetella , een oorzaak van kennelhoest bij honden, die katten soms kunnen oppikken. Doxycycline is het voorkeursmedicijn voor zogenaamde rickettsia-bacteriën. Dit soort bacteriën worden het meest geassocieerd met vlooien, teken en oorzaken van bloedarmoede. Deze omvatten Mycoplasma haemofelis echrlichiose, anaplasmose en bartonellose. Doxycycline kan ook worden gebruikt om het protozoaire organisme te behandelen Toxoplasma gondii dat toxoplasmose veroorzaakt.

Fluorochinolonen: Enrofloxacine (Baytril), orbifloxacine (Orbax), pradofloxacine (Veraflox), marbofloxacine (Zeniquin)

Deze klasse antibiotica heeft een breed dekkingsspectrum, maar wordt beschouwd als een antibioticum van een hoger niveau. Sommige dierenartsen kunnen het gebruik ervan voorbehouden, tenzij een andere keuze, zoals Convenia of Clavamox, niet effectief is. Ze worden gebruikt voor infecties van de huid, urinewegen, luchtwegen of overal waar de betrokken bacteriën als vatbaar worden beschouwd.

Orbax, Veraflox en Zeniquin hebben allemaal labels voor gebruik bij katten en kunnen tot op zekere hoogte door elkaar worden gebruikt voor soortgelijke soorten infecties.

Baytril heeft zowel een injecteerbare als een orale vorm, maar alleen de orale vorm is goedgekeurd voor gebruik bij katten. Bij katten geldt er een dosisbeperking vanwege bezorgdheid over bijwerkingen, dus een van de andere fluorochinolonen heeft doorgaans de voorkeur.

vloeibare kattensnoepjes

Aminoglycosiden: Gentamicine, amikacine

Deze klasse antibiotica wordt grotendeels alleen gebruikt voor injecteerbare behandelingen en kent geen orale vormen. Ze brengen zorgen met zich mee over niertoxiciteit en worden zelden bij katten gebruikt, tenzij het risico op een gevoelige infectie groter is dan het risico op bijwerkingen.

Gentamicine kan ook worden aangetroffen in sommige plaatselijke zalfproducten in combinatie met een antischimmelmiddel en steroïden. Hoewel toxische effecten van deze vorm onwaarschijnlijk zijn, moet erop worden gelet dat een kat een zalf of crème met gentamicine niet likt.

Zowel amikacine als gentamicine zijn opgenomen in sommige antimicrobiële oogzalven of -oplossingen.

Macroliden: Azitromycine (Zithromax)

Azitromycine heeft een breed werkingsspectrum voor een verscheidenheid aan infecties, maar wordt het meest gebruikt bij sommige infecties van de bovenste luchtwegen. Het gebruik ervan is bij katten altijd off-label.

Het kan worden gereserveerd voor infecties die niet reageren op andere antibioticakeuzes. De immuunmodulerende en ontstekingsremmende effecten hebben het tot een keuze gemaakt voor de behandeling van katten met chronische neus- en sinusinfecties (rhinosinusitis).

Azitromycine heeft extra activiteit tegen Bartonella en sommige protozoaire parasietaandoeningen zoals toxoplasmose, cryptosporidiose en cytauxzoönose.

Metronidazol

Metronidazol kan worden gebruikt voor infecties van het maag-darmkanaal. Er wordt ook vermoed dat het een immuunmodulerend effect heeft, wat het voordeel ervan voor sommige oorzaken van diarree en sommige katten met inflammatoire darmziekten verklaart.

Metronidazol is effectief tegen bacteriën die geen zuurstof nodig hebben om te gedijen, de zogenaamde anaëroben. Behalve dat ze aanwezig zijn in het maagdarmkanaal, kunnen anaëroben ook bijdragen aan infecties van de lever en galblaas.

Antibioticumdosis bij katten

Volg altijd de doseringsinstructies en maak de medicatie helemaal af, ook als het na een paar dagen beter lijkt te gaan met uw kat.

De dosering van antibiotica kan sterk variëren, afhankelijk van het gebruikte antibioticum en het type infectie dat wordt behandeld. Sommige antibiotica zijn geëtiketteerd voor katten en hebben een specifieke, door de FDA goedgekeurde dosis, maar het kan nog steeds een andere dosis of tijdsduur zijn, afhankelijk van de reden voor gebruik.

Andere antibiotica hebben mogelijk geen etiket voor gebruik bij katten, maar kunnen op indicatie toch door een dierenarts worden voorgeschreven. Dit heet off-label gebruik en komt veel voor in de diergeneeskunde. In deze gevallen bepalen dierenartsen de dosis op basis van medicijnformuleringen en gepubliceerd onderzoek.

Vanwege de grote bezorgdheid over bacteriële resistentie tegen antibiotica en het ongepaste gebruik ervan, wordt de beslissing om een ​​antibioticum te gebruiken overgelaten aan het oordeel van een dierenarts. In veel gevallen zal uw dierenarts eisen dat uw kat wordt onderzocht om te bevestigen dat er een bacteriële infectie aanwezig is. Soms zijn extra tests nodig, zoals een urinemonster, ontlastingsmonster of een microscoopglaasje van de huid om de aanwezigheid van bacteriën te verifiëren.

Hoewel dit minder vaak voorkomt, wil uw dierenarts mogelijk een bacteriecultuur verzamelen als u zich zorgen maakt over bacteriële resistentie tegen antibiotica. Een bacteriecultuur helpt bepalen welke specifieke bacteriestam aanwezig is en welke antibiotica er moeten worden gebruikt.

grijze kattennamen

Hoe u een antibioticum aan katten toedient

Veel antibiotica worden oraal toegediend. Ze kunnen in tablet-, capsule- of vloeibare vorm komen.

Voor sommige antibiotica, zoals clindamycine of amoxicilline, is voor beide een tablet of vloeibare vorm verkrijgbaar. In dit geval kan uw dierenarts u laten kiezen welke vorm u gemakkelijker aan uw kat kunt geven.

Voor sommige andere antibiotica, zoals doxycycline, is een tabletvorm het enige type dat in de handel verkrijgbaar is.

Antibiotica worden meestal met voedsel gegeven, tenzij uw dierenarts anders adviseert. Dit helpt bij de opname van het antibioticum door het lichaam. Het helpt ook de kans op maagklachten te verkleinen.

Voor tabletten en capsules kan het nuttig zijn om te proberen een antibioticum in voedsel of een lekkernij te verbergen. Hier zijn sommige kattenvoeding dat zou het beste kunnen werken voor het geven van medicijnen aan uw kat.

Als het verbergen van medicijnen in voedsel niet goed werkt, moet u uw kat mogelijk rechtstreeks via de mond een antibioticum geven. Dit kan een beetje beangstigend zijn, maar hier zijn enkele tips om uw kat orale medicatie te geven .

Amerikaans draadhaar

In sommige gevallen, als een antibioticum normaal gesproken niet in vloeibare vorm verkrijgbaar is en deze vorm beter werkt voor uw kat, kan uw dierenarts mogelijk een vloeibare vorm bestellen via een bereidingsapotheek. Doxycycline is een goed voorbeeld van waar dit nodig kan zijn. Bereidingsapotheken kunnen ook helpen bij het maken van gearomatiseerde tabletten of kauwbare medicijnen.

Vaak voorkomende bijwerkingen van antibiotica bij katten

Veel katten doen het heel goed met antibiotica en vertonen geen noemenswaardige bijwerkingen. Hun infectie is verdwenen en ze voelen zich beter!

Maar sommige bijwerkingen komen vaak voor. Deze worden meestal geassocieerd met maag-darmklachten, spijsvertering en eetlust:

• Braken
• Diarree
• Vermindering van de eetlust
• Overmatige speekselvloed (vooral direct na het innemen van een pil via de mond)

Het is belangrijk dat u dit soort bijwerkingen aan uw dierenarts meldt. Afhankelijk van hoe belangrijk de behandeling met antibiotica is en de ernst van de bijwerkingen, kan uw dierenarts andere medicijnen voorschrijven om de bijwerkingen te helpen verlichten, of adviseren om het antibioticum stop te zetten.

Soms voorkomende bijwerkingen

Hoewel zeldzaam, ervaren sommige katten ernstige bijwerkingen van antibiotica, waaronder koorts, netelroos of ademhalingsmoeilijkheden.

Ernstigere bijwerkingen worden als zeer zelden beschouwd, maar kunnen zijn:

• Netelroos
• Huidirritatie of jeuk
• Ademhalingsmoeilijkheden
• Koorts

Als u dergelijke bijwerkingen opmerkt, ga dan onmiddellijk naar uw dierenarts of het dichtstbijzijnde dierenziekenhuis.

Als u zich zorgen maakt over bijwerkingen nadat u uw kat een dosis antibiotica heeft gegeven, of als u zich zorgen maakt over een overdosis, neem dan contact op met:

• Uw dierenarts
• ASPCA Dierengifcontrolecentrum (1-888-426-4435)
• Hulplijn voor huisdiergif (1-855-764-7661)

Disclaimer voor medicijndosering: We kunnen alleen doses leveren voor medicijnen die door de FDA zijn goedgekeurd voor gebruik bij katten en alleen zoals de richtlijnen op het etiket dit voorschrijven. Voor medicijnen die off-label worden gebruikt, kunnen we alleen richtlijnen en veiligheidsinformatie voor gebruik geven. Een veilige en juiste dosering voor off-label medicijnen kan alleen worden bepaald door een dierenarts in de eerste lijn.

Wij raden u aan om samen met uw dierenarts te bepalen of een bepaald medicijn geschikt is voor uw kat. Zelf een dosis voor uw kat wijzigen of aanpassen zonder overleg met een dierenarts kan risico's met zich meebrengen. Wij moedigen het gebruik van medicijnen die zijn voorgeschreven voor menselijk gebruik bij huisdieren niet aan zonder eerst een dierenarts te raadplegen.

Veel Gestelde Vragen

Kan ik antibiotica voor mijn kat krijgen zonder naar de dierenarts te gaan?

Over het algemeen niet. Er zijn veel aandoeningen die een bacteriële infectie nauw kunnen nabootsen. Voorbeelden hiervan zijn virale infecties van de bovenste luchtwegen en stressgerelateerd ongepast urinegedrag. Uw dierenarts zal kijken of er een bacteriële infectie aanwezig is voordat hij antibiotica voorschrijft. Dit vereist vaak een onderzoek en soms aanvullende tests.

Hoewel vis-amoxicilline zonder recept verkrijgbaar is en sommige mensen denken dat dit een gemakkelijke oplossing is, is dit ongepast en niet veilig voor katten. Deze vorm van amoxicilline is niet bedoeld voor orale inname en er is minder strenge kwaliteitscontrole of regulering betrokken bij de vervaardiging ervan.

Kan ik mijn kat mijn eigen antibiotica geven?

U mag uw kat niet uw eigen antibiotica geven. Sommige antibiotica die voor mensen worden gebruikt, zijn mogelijk niet veilig of geschikt voor katten. De antibioticadosis voor een persoon is vaak hoger dan wat een kat nodig heeft, en het geven van uw eigen antibioticadosis kan tot meer uitgesproken bijwerkingen leiden. U weet ook niet of het antibioticum dat u heeft geschikt is voor het type infectie dat uw kat heeft. Uw kat heeft mogelijk ook geen bacteriële infectie en heeft mogelijk een geheel andere behandeling nodig.

Zullen antibiotica een zieke kat helpen?

Antibiotica kunnen een zieke kat helpen als die kat een bacteriële infectie heeft. Het antibioticum moet ook geschikt zijn voor het type bacteriële infectie dat een kat heeft.

Wat moet ik doen als ik een dosis antibiotica voor mijn kat heb gemist?

Als u een dosis antibiotica voor uw kat heeft gemist, probeer dan de volgende dosis zo dicht mogelijk bij de geplande datum toe te dienen. Als u bijvoorbeeld een dosis van een 12-uursantibioticum na een uur of twee overslaat, kan het nog steeds het beste zijn om die dosis te geven. Als u die dosis echter zes of acht uur later heeft gemist, is het wellicht beter om te wachten en de volgende dosis op het juiste tijdstip toe te dienen.

Als u een 24-uurs antibioticum toedient, overweeg dan nog steeds om een ​​gemiste dosis toe te dienen, tenzij deze meer dan acht tot twaalf uur te laat is. Als u de dosis 's ochtends heeft gemist en die avond de volgende dosis moet geven, ga dan in plaats daarvan door met het toedienen van toekomstige doses eenmaal daags 's avonds.