Het spijsverteringsstelsel is een belangrijk onderdeel van het lichaam van een kat en speelt een centrale rol in de gezondheid en het welzijn van de kat. Dit artikel is bedoeld om de details van het spijsverteringsstelsel samen te vatten, samen met een kort overzicht van de belangrijkste spijsverteringsstoornissen die de gezondheid van een kat negatief kunnen beïnvloeden.

Anatomie van het spijsverteringskanaal bij katten

De eenvoudigste manier om het spijsverteringskanaal te begrijpen, is door de passage van voedsel te volgen terwijl het door de kat gaat.

De mondwordt gebruikt om voedsel op te pakken, grotere stukken in kleinere stukken af ​​te breken door met de tanden te kauwen, en het spijsverteringsproces op gang te brengen via het amylase-enzym dat in het speeksel aanwezig is. Het gekauwde voedsel wordt vervolgens doorgeslikt en passeert de keelholte achter in de keel. De slokdarm (slokdarm)Vervolgens passeert het voedsel van de mond naar de maag. De slokdarm speelt geen actieve rol bij het verteren van voedsel, maar is wel een belangrijk verbindingsstuk. Als de slokdarm niet normaal functioneert, kunnen er ernstige gevolgen zijn. De buikis de belangrijkste vergaarbak voor voedsel dat is gegeten: dit heeft een groot volume, en maagafscheidingen omvatten sappen om het voedsel te bevochtigen en te verdunnen, en zuren die helpen voedsel af te breken, evenals enkele enzymen. Het voedsel verlaat de maag via een klepachtige sluitspier, de pylorus. De dunne darmenzijn het volgende deel van het systeem: dit is het gebied waar het grootste deel van de vertering en opname van voedingsstoffen plaatsvindt. De alvleesklier produceert allerlei enzymen die koolhydraten, eiwitten en vetten verteren, zodat deze worden omgezet in kleinere eenheden (zoals aminozuren) die via de darmwand kunnen worden opgenomen. De lever en de galblaas produceren stoffen van het emulgatortype die helpen bij het verteren van vetten en op vet gebaseerde producten. Sommige stofwisselingsproducten worden via dit systeem uitgescheiden in het spijsverteringskanaal en uiteindelijk in de ontlasting. De dikke darmvolgt de dunne darm: dit is het gebied waar vloeistof wordt geresorbeerd uit de vloeibare consistentie van de inhoud van de dunne darm, waardoor een steviger soort substantie ontstaat die uiteindelijk de ontlasting wordt die via het rectum en de anus naar de buitenwereld wordt doorgegeven. De lever, galblaas en pancreaszijn organen die deel uitmaken van het spijsverteringsstelsel en een belangrijke rol spelen bij de productie en verspreiding van spijsverteringsenzymen.

Tekenen van stoornissen

hoe lang kunnen katten zonder water?

Elk van de hierboven genoemde delen van het spijsverteringskanaal kan niet meer normaal functioneren, wat kan leiden tot tekenen van ziekte. De waargenomen symptomen zijn afhankelijk van het getroffen gebied:

• De mond: een ziekte in de mond kan leiden tot gebrek aan eetlust, pijn bij het eten, speekselvloed (kwijlen) of het opzij houden van het hoofd tijdens het eten.
• De slokdarm (slokdarm): ziekte in dit gebied kan leiden tot gebrek aan eetlust, oprispingen, kwijlen, maar ook tot algemeen onwelzijn, koorts en saaiheid (bijvoorbeeld als er schade is aan het slijmvlies van de slokdarm).

De rest van het spijsverteringskanaal wordt het maagdarmkanaal of maagdarmkanaal genoemd.

• De maag: het belangrijkste teken is braken of oprispingen, evenals kwijlen, gebrek aan eetlust en saaiheid.
• De dunne darm: wanneer de dunne darm (inclusief de twaalfvingerige darm, die zich in de bovenste dunne darm bevindt) niet meer goed werkt, hebben de verschijnselen meestal te maken met de gevolgen van een gebrek aan goede vertering van het voedsel, waaronder winderigheid, buikpijn, diarree, bloed in de darmen. de ontlasting, gebrek aan eetlust en op de langere termijn gewichtsverlies.
• De dikke darm: nogmaals, diarree, bloed in de ontlasting en constipatie, met inspanning (tenesmus), of als alternatief kunnen ongelukken in huis worden gezien.
• Rectum en anus: nogmaals, constipatie, met persen (tenesmus), likken rond de anus, wrijven met de onderkant over de grond, kunnen allemaal gezien worden als deze gebieden ziek zijn.

Inspectie

De moderne diergeneeskunde heeft een veel beter inzicht in het spijsverteringsstelsel van een kat en uw vertrouwde DVM-dierenarts zal een volledige beoordeling van uw onrustige kat uitvoeren.

kater

De wetenschap van de diergeneeskunde heeft nu een gedetailleerd inzicht in de werking van het spijsverteringskanaal. Als uw kat tekenen vertoont die wijzen op een spijsverteringsstoornis, zal uw DVM-dierenarts een volledige beoordeling van uw kat uitvoeren.

Een onderzoek begint doordat uw dierenarts een gedetailleerde anamnese maakt, inclusief aspecten als wat uw kat eet, zijn lichaamsgewicht, de aard en frequentie van de ontlasting en de aanwezigheid van eventuele tekenen zoals braken.

Vervolgens begint het lichamelijk onderzoek van uw kat met een inspectie van de mond en de tanden, zorgvuldige palpatie van de buik, het luisteren naar de borst en buik met de stethoscoop en een inspectie van het anale gebied.

Af en toe kan een digitaal inwendig onderzoek nodig zijn, of kan de aard van het spoor van ontlasting op de thermometer worden geïnspecteerd nadat de temperatuur is gemeten.

Hierna kan een soort onderzoek met verdere tests worden aanbevolen. Dit kan beginnen met een minimale database van urinetests, evenals de biochemie van het bloed (inclusief elektrolyten) en het totale bloedbeeld. Gespecialiseerde bloedtesten, waaronder virale tests voor FeLV en FIV, kunnen worden voorgesteld.

Diagnostische beeldvorming zoals echografie en radiografie (röntgenfoto's) kunnen nodig zijn om de interne werking van het spijsverteringskanaal zichtbaar te maken. Geavanceerde beeldvorming zoals CT- of MRI-scans zijn af en toe nodig. Ten slotte kan endoscopie geïndiceerd zijn als directe visualisatie en mogelijk een biopsie van het slijmvlies langs het spijsverteringskanaal nodig is.

Ziekten van het spijsverteringskanaal

kattenvoer luxe feest

Een lange lijst van ziekten kan het spijsverteringsstelsel aantasten.

Infectieziekten omvatten virale infecties zoals Feline Infectious Enteritis, Feline Coronavirus (FIP), Feline leukemie (FeLV), Feline Immunodeficiency Virus (FIV) en andere.Micro-organismen die ziekten kunnen veroorzaken, zijn onder meer bacteriën zoals salmonella, Campylobacter en vele andere. Parasieten zijn onder meer Giardia, andere protozoaire infecties en een reeks wormen. Niet-infectieuze ziekten omvatten gifstoffen die het spijsverteringskanaal irriteren(bijv. sommige tuinplanten, sommige medicijnen voor mensen), het belemmeren van vreemde voorwerpen (bijv. haarbal), intussusceptie (het darmkanaal vouwt zich in zichzelf op), neoplasie (tumoren van een deel van het spijsverteringskanaal), perforatie van een deel van het spijsverteringskanaal voedselallergie of inflammatoire darmziekte (IBD), exocriene insufficiëntie van de pancreas (gebrek aan productie van enzymen door de pancreas), de impact van ander orgaanfalen op de spijsvertering (leverfalen, nierziekte), ziekten die het immuunsysteem aantasten, en vele andere andere mogelijke omstandigheden.

Behandelingen

Een neutraal, licht verteerbaar dieet is de eerste stap en het blijkt nuttig te zijn voor de meeste aandoeningen.

De behandeling van spijsverteringsstoornissen is volledig afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de spijsverteringsstoornis. Elke specifieke aandoening heeft een andere specifieke behandeling nodig.

• Over het algemeen een saaie, licht verteerbaar dieet is nuttig voor de meeste aandoeningen. Commerciële zogenaamde spijsverteringsdiëten zijn hier een voorbeeld van.
Hydratatieis belangrijk: katten met braken en/of diarree of obstipatie zijn vaak uitgedroogd en intraveneuze (iv) vloeistoffen spelen een belangrijke rol bij hun herstel. Antibiotica, ontstekingsremmende medicijnen, spijsverteringsenzymen, medicijnen tegen parasieten, kunnen allemaal nodig zijn, afhankelijk van de onderliggende ziekte.

Preventie / Hoe houdt u het spijsverteringsstelsel van uw kat gezond?

Amerikaans lang haar

Het is verstandig om stappen te ondernemen om een ​​optimale spijsvertering te bevorderen, in plaats van te wachten tot er een ziekteprobleem is voordat u actie onderneemt.

• Kies voor een hoogwaardige, goed verteerbare voeding.
• Katten zijn obligate carnivoren, maar dit betekent niet dat ze een dieet met alleen vlees nodig hebben. Het is belangrijk dat u een dieet kiest dat als compleet wordt bestempeld, zodat u er zeker van kunt zijn dat uw kat alle benodigde voedingsstoffen uit het voer haalt.
• Als u overstapt op een nieuw dieet voor uw kat, moet u dit geleidelijk invoeren, over een periode van 3 tot 4 dagen, zodat het spijsverteringsstelsel zich daaraan kan aanpassen. Plotselinge veranderingen kunnen spijsverteringsproblemen veroorzaken.
• Zorg te allen tijde voor vers water (bijvoorbeeld met behulp van een kattenfontein) om een ​​optimale hydratatie te garanderen.
• Een regelmatig antiparasietenregime maakt deel uit van de algemene goede gezondheidszorg voor een kat.
• Zorg voor een goede algemene gezondheid, met jaarlijkse gezondheidscontroles door uw dierenarts, inclusief vaccinaties als dat nodig is om uw kat te beschermen tegen virale infecties.

Conclusie

Het spijsverteringskanaal is een belangrijk onderdeel van het lichaamssysteem van de kat, en een goede spijsvertering is een belangrijk onderdeel van de algehele goede gezondheid van alle katten.

Veel Gestelde Vragen:

Hoe lang duurt het voordat voedsel door het spijsverteringsstelsel van een kat gaat?

Normaal gesproken duurt het 10 tot 24 uur voordat voedsel van de mond naar de anus aan het andere uiteinde van het spijsverteringskanaal gaat. Het is echter mogelijk dat sommige objecten veel langer blijven hangen, waardoor het weken of zelfs maanden kan duren.

Hoe werkt het spijsverteringssysteem van een kat?

In wezen wordt voedsel gegeten, komt in de maag terecht, wordt verteerd door zuren en enzymen in de maag en dunne darm, voedingsstoffen worden geabsorbeerd in de dunne en dikke darm, water wordt uit de darminhoud in de dikke darm geresorbeerd en stevige ontlasting wordt gevormd. via de anus doorgegeven.

Maine Coon-kat

Hoe weet ik of mijn kat maagproblemen heeft?

Het belangrijkste teken van maagproblemen is braken of gebrek aan eetlust, terwijl het belangrijkste teken van problemen in de darmen braken, diarree of gebrek aan eetlust is. Uw kat kan ook saai en minder actief zijn dan normaal. Mogelijk merkt u ook tekenen op zoals borbyrygmae (borrelende, gorgelende geluiden) en winderigheid.

Hoe verteren katten voedsel?

Katten eten voedsel, breken het eerst af door te kauwen en komen vervolgens in de maag terecht nadat het is ingeslikt. Voedsel wordt vervolgens gedeeltelijk verteerd door zuren en enzymen in de maag voordat het naar de dunne darm gaat, waar enzymen uit de pancreas en de lever het spijsverteringsproces voortzetten. De resulterende afgebroken voedingsstoffen worden vervolgens via de dunne en dikke darm opgenomen.