Epilepsie is een aandoening die niet alleen mensen treft, maar ook onze dierbare viervoeters: katten. Omdat het een neurologische aandoening is, manifesteert epilepsie bij katten zich als terugkerende aanvallen die vaak verrassend zijn om te zien. Ondanks dat het bij katten relatief zeldzaam is in vergelijking met honden, is het een belangrijk probleem dat door elke katteneigenaar moet worden begrepen.
Het herkennen en begrijpen van epilepsie bij katten is om verschillende redenen cruciaal. In de eerste plaats maakt het de weg vrij voor snelle en passende medische hulp. Het geeft katteneigenaren ook de kennis om de toestand van hun kat te beheren, effectieve thuiszorg te bieden en ervoor te zorgen dat de kat ondanks de diagnose een hoge levenskwaliteit geniet.
In dit artikel helpen we u de symptomen te ontcijferen, de oorzaken te begrijpen en mogelijke behandelingsopties te verkennen. Hoewel het vooruitzicht dat uw kat aan epilepsie lijdt, beangstigend kan zijn, kunt u er zeker van zijn dat u met de juiste kennis en veterinaire ondersteuning vol vertrouwen samen met uw harige vriend deze gezondheidsuitdaging kunt aangaan.

Epilepsie begrijpen: meer dan alleen aanvallen
Epilepsie is in wezen een neurologische aandoening die resulteert in terugkerende aanvallen. Maar wat zijn deze aanvallen precies? Simpel gezegd zijn het plotselinge uitbarstingen van elektrische activiteit in de hersenen die tijdelijk de normale werking ervan verstoren. Deze golf kan resulteren in een reeks fysieke manifestaties, van lichte spiertrekkingen tot ernstige convulsies, wat we doorgaans herkennen als aanvallen.
kattenpootjes loslaten
Hoewel alle aanvallen reden tot zorg zijn, is het belangrijk op te merken dat niet alle aanvallen het gevolg zijn van epilepsie. Epilepsie wordt specifiek gekenmerkt doordat deze aanvallen herhaaldelijk gedurende een bepaalde periode optreden en doorgaans zonder enige direct aanwijsbare oorzaak.
Er zijn drie hoofdtypen epilepsie: congenitale, idiopathische en verworven.
Congenitale epilepsie
Congenitale epilepsie is een erfelijke vorm van de aandoening. Dit betekent dat de kat wordt geboren met een genetische aanleg om epilepsie te ontwikkelen. Het is niet altijd duidelijk bij de geboorte en de symptomen worden mogelijk pas op latere leeftijd duidelijk.
Idiopathische epilepsie
Idiopathische epilepsie aan de andere kant is er sprake van aanvallen zonder aanwijsbare reden. Er is geen identificeerbare hersenafwijking, geen genetische aanleg en geen eerder letsel of ziekte die het optreden van aanvallen zou kunnen verklaren. Deze vorm van epilepsie kan bijzonder verwarrend zijn voor zowel eigenaren als dierenartsen, omdat er geen duidelijke trigger of oorzaak lijkt te zijn.
Verworven epilepsie
Ten slotte verworven epilepsie is wanneer de aanvallen het gevolg zijn van een specifieke gebeurtenis of aandoening, zoals een hoofdletselinfectie of een ziekte die schade aan de hersenen heeft veroorzaakt. Bij dit type epilepsie is de diagnose vaak eenvoudiger, omdat de oorzaak van de aanvallen meestal terug te voeren is op het specifieke incident of de specifieke aandoening.

Herkennen van en reageren op aanvallen bij katten
Het kan een ongelooflijk hartverscheurende ervaring zijn om je geliefde huisdier in nood te zien. Een aanval met een plotseling begin en krampachtige bewegingen kan bijzonder alarmerend zijn. Het kan zijn dat uw kat gedesoriënteerd lijkt, krampen heeft of zelfs het bewustzijn verliest.
Het is niet meer dan normaal dat deze aanblik paniek en angst veroorzaakt. Onze huisdieren maken tenslotte deel uit van ons gezin en het is moeilijk om te zien hoe ze pijn of ongemak ervaren.
Het is echter van cruciaal belang om in gedachten te houden dat epilepsie, hoewel het zeker een ernstige aandoening is, bijzonder zeldzaam is bij katten. In feite komen de meeste dierenartsen veel vaker epileptische aanvallen tegen bij honden dan bij hun kattenpatiënten.
Dit is niet om de ernst van de situatie te bagatelliseren, maar eerder om enige geruststelling te bieden dat de meeste katten tijdens hun leven nooit een aanval zullen krijgen.
De signalen herkennen: een aanval bij katten identificeren
Aanvallen kunnen zich in verschillende vormen en intensiteiten manifesteren, van subtiele schokken tot volledige stuiptrekkingen. Het meest voorkomende en herkenbare type aanval is echter de Grand Mal-aanval, die in drie verschillende fasen plaatsvindt:
Fase 1: Prodromale periode
Deze fase fungeert als een voorloper van de aanval zelf. Gedurende deze tijd kan uw kat de naderende aanval voelen en zich ongewoon gedragen. Dit kan onder meer rusteloosheid, overmatige genegenheid of ander afwijkend gedrag zijn. Het herkennen van deze verandering kan een kritische waarschuwing zijn dat een aanval op handen is.
Fase 2: Inbeslagnemingsfase
Dit is het stadium waarin de aanval zichtbaar wordt. Het bewustzijn van uw kat kan verminderd zijn en er vindt vaak een verhoogde motoriek plaats. Typische symptomen zijn onder meer inzakkende, krampachtige beenbewegingen en spiertrekkingen in het gezicht. Sommige katten kunnen tijdens deze fase ook onvrijwillig urineren of braken.
vloeibare voeding voor katten
Fase 3: Fase na de aanval
In de nasleep van de aanval vertonen veel katten uniek gedrag. Dit kan variëren van overmatig slapen, meer eten dan normaal of rusteloos ijsberen. Tussen deze aanvallen door kan uw kat er volkomen normaal en gezond uitzien.
Naast Grand Mal-aanvallen kunnen katten ook partiële of focale aanvallen krijgen waarbij alleen bepaalde delen van het lichaam trillen of trillen, of afwezigheidsaanvallen die korte perioden van bewusteloosheid of 'wegvallen' met zich meebrengen.
Deze komen echter minder vaak voor en kunnen moeilijker te detecteren zijn zonder nauwkeurige observatie. Het kennen van het typische gedrag van uw huisdier is de sleutel tot het opmerken van deze subtiele verschillen.
Oorzaken van aanvallen bij katten
Aanvallen bij katten terwijl ze verontrustend zijn, zijn symptomatisch voor onderliggende problemen. Deze triggers kunnen variëren van medische aandoeningen en tekorten aan voedingsstoffen tot externe factoren. Het is van cruciaal belang om deze mogelijke oorzaken te onderzoeken voordat aanvallen aan epilepsie worden toegeschreven.
Medische aandoeningen en aanvallen
Bepaalde ziekten en gezondheidsproblemen kunnen potentiële triggers voor aanvallen bij katten zijn. Infectieziekten die de hersenen aantasten, zoals feliene infectieuze peritonitis (FIP) of feliene immunodeficiëntievirus (FIV), kunnen epileptische aanvallen veroorzaken.
Bovendien kunnen aandoeningen zoals hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel) of nier- en leverziekte ook epileptische aanvallen veroorzaken, omdat ze de werking van de hersenen kunnen beïnvloeden.
Tekorten aan voedingsstoffen en aanvallen
Een tekort aan voedingsstoffen is een andere mogelijke trigger. Het is met name bekend dat een tekort aan thiamine (vitamine B1) epileptische aanvallen bij katten veroorzaakt. Thiamine is essentieel voor het zenuwstelsel van katten en een gebrek daaraan kan leiden tot neurologische problemen zoals epileptische aanvallen.
Externe factoren en aanvallen
Blootstelling aan hoofdtrauma aan giftige stoffen of zelfs plotselinge veranderingen in de omgeving of het dieet kunnen epileptische aanvallen veroorzaken. Het is essentieel om te observeren of er na dergelijke incidenten of veranderingen aanvallen optreden.
Voordat een kat met epilepsie wordt gediagnosticeerd, zal uw dierenarts proberen deze factoren uit te sluiten. Een gedetailleerd lichamelijk onderzoek van de medische geschiedenis en relevante tests, zoals een urineonderzoek met volledig bloedbeeld en mogelijk een MRI of een ruggenprik, kunnen noodzakelijk zijn.
Als er geen onderliggende oorzaak wordt gevonden en de aanvallen alleen maar aanhouden, komt de diagnose idiopathische epilepsie in beeld.
Bedenk dat aanvallen op zichzelf geen ziekte zijn, maar eerder een symptoom. Het opsporen van de oorzaak is essentieel om ervoor te zorgen dat uw kat de juiste behandeling krijgt en van een hoge kwaliteit van leven geniet.

Diagnostisch proces voor epilepsie bij katten
Een diagnose van epilepsie bij katten is niet eenvoudig en impliceert een proces van eliminatie. Het begrijpen van de reis kan gemoedsrust en waardevol inzicht in de gezondheid van uw kat opleveren.
Examens en tests: eerste stappen
De eerste stap op weg naar de diagnose is een uitgebreid lichamelijk onderzoek en anamnese door uw dierenarts. Dit zal helpen om eventuele voor de hand liggende externe oorzaken of mogelijke triggers voor de aanvallen te identificeren.
Een volledig bloedbeeld en urineonderzoek zijn standaardtests die licht kunnen werpen op de algehele gezondheid van uw kat en kunnen aangeven of er systemische problemen zijn die de aanvallen veroorzaken.
In complexere gevallen kan uw dierenarts ook verdere diagnostische beeldvorming voorstellen, zoals een MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging). Een MRI kan gedetailleerde beelden van de hersenen opleveren en eventuele structurele afwijkingen of ziekten helpen detecteren die epileptische aanvallen kunnen veroorzaken.
Dieper durven: de rol van een neuroloog
Als er bij de eerste tests en het onderzoek geen duidelijke oorzaak voor de aanvallen wordt gevonden, kan uw dierenarts u doorverwijzen naar een neuroloog. Een neuroloog is gespecialiseerd in ziekten van het zenuwstelsel en kan u meer inzicht geven in de toestand van uw kat.
Een neuroloog kan een ruggenmergpunctie uitvoeren, ook wel lumbale punctie genoemd, om het hersenvocht te analyseren. Dit kan afwijkingen aan het centrale zenuwstelsel aan het licht brengen die de aanvallen kunnen veroorzaken.
Verwijzing naar een neuroloog is een belangrijke stap in het diagnoseproces, vooral in gevallen waarin de oorzaak van de aanvallen ongrijpbaar blijft. Deze specialisten beschikken over de expertise en hulpmiddelen die nodig zijn om de oorzaak van de symptomen van uw kat te identificeren.
Behandelingsopties voor katten met epilepsie
Zodra u het pad van de diagnose heeft bewandeld, omvat de volgende fase de behandeling van de epilepsie van uw kat. Het kennen van de beschikbare opties en de verwachtingen voor langetermijnbeheer kan een solide basis vormen voor de reis van u en uw kat naar gezondheid.
Initiële behandeltrajecten
Epilepsie, vooral idiopathische epilepsie die geen andere bekende oorzaak heeft, wordt voornamelijk behandeld met anticonvulsieve medicijnen. Deze medicijnen dienen om de frequentie en ernst van aanvallen te verminderen, waardoor uw kat een normaler leven kan leiden.
katten toevoegen
Fenobarbital is vaak het eerste anticonvulsieve medicijn bij uitstek. Bij orale toediening kan dit medicijn aanvallen bij veel katten effectief onder controle houden. In bepaalde gevallen waarin de aanvallen niet voldoende onder controle kunnen worden gehouden met alleen fenobarbital, kan uw dierenarts aanvullende medicijnen zoals levetiracetam aanbevelen.
Beheer en zorg op lange termijn
De langetermijnbehandeling van epilepsie omvat consistentie in de medicatietoediening en het monitoren op mogelijke bijwerkingen. Regelmatige bloedonderzoeken kunnen nodig zijn om er zeker van te zijn dat de medicatieniveaus therapeutisch zijn en geen schade aan de lever van uw kat veroorzaken.
Leven met epilepsie is een langetermijnverplichting. Het omvat regelmatige bezoeken aan de dierenarts en strikte naleving van het voorgeschreven medicatieregime. Met uw toewijding en de begeleiding van uw dierenarts kunnen veel katten met epilepsie echter een comfortabel, vervullend leven leiden.

Leven met een kat met epilepsie
Hoewel de diagnose epilepsie in eerste instantie overweldigend kan zijn, is het belangrijk om te onthouden dat uw kat met de juiste zorg en aandacht nog steeds een vol en gelukkig leven kan leiden. Begrijpen hoe u om kunt gaan met zowel de dagelijkse routine als de incidentele uitdagingen is de sleutel tot het creëren van een geruststellende omgeving voor uw epileptische kat.
Zorg voor uw epileptische kat
Routine is van cruciaal belang voor een kat met epilepsie. Dit strekt zich uit van het handhaven van een regelmatig voedingsschema tot het toedienen van medicijnen elke dag op hetzelfde tijdstip. Regelmatige controles door de dierenarts zijn ook van cruciaal belang om de toestand van uw kat in de gaten te houden en de medicatieniveaus indien nodig aan te passen.
houten kattenplannen
Probeer stress voor uw kat tot een minimum te beperken, aangezien stress mogelijk epileptische aanvallen kan veroorzaken. Houd de huiselijke omgeving rustig, vermijd abrupte veranderingen in de levensstijl van uw kat en zorg ervoor dat uw kat voldoende rust krijgt.
Assisteren tijdens en na een aanval
Het kan beangstigend zijn om te zien dat uw kat een aanval heeft, maar het is belangrijk om kalm te blijven en deze stappen te volgen om uw kat te helpen:
- Houd uw kat veilig tijdens een aanval. Maak het gebied schoon van alles wat scherp of hard is waar uw kat tegenaan kan botsen. Probeer nooit uw kat in bedwang te houden of iets in de mond te stoppen tijdens een aanval.
- Na de aanval kan uw kat gedesoriënteerd zijn. Zorg voor een rustige, comfortabele ruimte waar uw kat kan rusten en herstellen.
- Meld aanvallen altijd aan uw dierenarts. Noteer de datum, tijd en duur van de aanval, evenals eventueel gedrag dat u voor en na hebt waargenomen. Deze informatie kan uw dierenarts helpen bij het behandelen van de epilepsie van uw kat.
Epilepsie vereist een toewijding aan reguliere diergeneeskundige zorg en dagelijkse medicatie, maar het definieert uw kat niet. Met geduld, liefde en passende zorg kan uw kat een vreugdevol leven blijven leiden. En onthoud dat je niet de enige bent. Veel katteneigenaren beheersen deze aandoening met succes en kunnen ondersteuning en advies bieden.
Inpakken: kattenepilepsie begrijpen en beheren
Navigeren door de reis van epilepsie bij uw geliefde kat lijkt misschien intimiderend, maar gewapend met kennis en een zorgzame dierenarts is het volkomen beheersbaar. Kort samengevat is epilepsie bij katten een aandoening die terugkerende aanvallen veroorzaakt als gevolg van aangeboren factoren, idiopathische oorzaken of als nasleep van een trauma.
Het verzorgen van een kat met epilepsie impliceert zorgvuldigheid in de medicatie, het handhaven van een kalme en stabiele omgeving, regelmatige veterinaire controles en vooral heel veel liefde en geduld. Tijdens een aanval zijn veiligheid en comfort van het grootste belang voor uw kat.
De reis kan zijn ups en downs hebben, maar onthoud dat epilepsie niet uw kat definieert. Ze zijn nog steeds hetzelfde lieve huisdier met hun eigen unieke persoonlijkheid. Met consistente diergeneeskundige zorg en uw blijvende genegenheid kunt u deze aandoening met succes beheersen en uw kat een gelukkig en bevredigend leven bezorgen.
Aanbevolen lectuur:
Katachtige hyperesthesie
Feline idiopathische cystitis – Hoe u de levenskwaliteit van uw kat kunt verbeteren
Opmerkingen? Laat ze achter via onderstaand formulier. Vragen? Gebruik alsjeblieft de kattenforums voor degenen!
Let op: we kunnen commissie krijgen voor aankopen gedaan via links op deze pagina.