Wetenschappelijke taal is ontworpen om van de wereld een minder aanstootgevende, meer gezuiverde plek te maken. Als ik je zou vertellen dat Eddy, de kat op de foto, IBD had, zou je denken dat dat interessant klinkt – ik vraag me af wat dat is?

Als ik je daarentegen zou vertellen dat de arme kat al zes maanden last had van overvloedige diarree, zou je reactie heel anders zijn, in de trant van bah….arme kat (en arme eigenaar).

Snel overzicht: Inflammatoire darmziekten (IBD) bij katten

Wat is IBD bij katten?

IBD is de afkorting voor inflammatoire darmziekte (IBD), een veel voorkomende aandoening bij oudere katten (hoewel deze op elke leeftijd kan voorkomen en zelfs kittens vanaf de leeftijd van vier maanden treft).

IBD treedt op wanneer ontstekingscellen zich ophopen in de bekleding van het maagdarmkanaal (het maagdarmkanaal), dat wil zeggen de maag, dunne darm en/of dikke darm. Deze ontstekingscellen verstoren de normale functie van deze gebieden.

Wanneer de maag ontstoken is, staat dit bekend als gastritis, en wanneer de darmen ontstoken zijn, wordt dit enteritis genoemd. Wanneer beide gebieden ontstoken zijn, staat het bekend als gastro-enteritis. De klinische symptomen van IBD bij katten zijn afhankelijk van welke delen van het maagdarmkanaal betrokken zijn.

Wat zijn de symptomen van IBD?

De kenmerkende symptomen van IBD zijn aanhoudende, terugkerende gastro-intestinale verstoringen, resulterend in chronische braken en/of losse ontlasting of diarree .

De symptomen die de kat vertoont, zijn afhankelijk van het deel van het spijsverteringskanaal dat het meest getroffen is: een maagontsteking (gastritis) veroorzaakt braken, terwijl als de darmen ontstoken zijn (enteritis), diarree optreedt. Als beide gebieden ontstoken zijn (gastro-enteritis), kunnen zowel braken als diarree optreden.

Interessant genoeg, haarballen krijgen vaak de schuld als katten af ​​en toe overgeven, maar recentelijk denken suggereert dat deze katten feitelijk een vorm van IBD hebben, en dat de vacht die wordt uitgebraakt er gewoon is, omdat ze zichzelf hebben verzorgd.

Dus als uw kat regelmatig haarballen ter sprake brengt, moet u misschien met uw dierenarts praten over de mogelijkheid van een diagnose van IBD bij katten.

Andere klinische symptomen van IBD kunnen zijn:

• Gewichtsverlies
• Weinig trek
• Droge, doffe, starende vacht (door slechte opname van voedingsstoffen)
• Buikpijn
• Verhoogde frequentie van ontlasting
• Verhoogde drang om ontlasting uit te scheiden (bijvoorbeeld uit het kattenluik rennen)
• Slijm en bloed in de ontlasting
• Er kan een vermoeden van constipatie bestaan, hoewel de getroffen katten in feite last kunnen hebben van een geïrriteerde darm in plaats van enige vorm van fecale impactie.

Er zijn veel andere ziekten die deze symptomen kunnen veroorzaken, waaronder gemakkelijk behandelbare problemen zoals parasieten en gecompliceerde aandoeningen kanker Dus als uw huisdier een van deze symptomen vertoont, is het belangrijk dat een nauwkeurige diagnose wordt bevestigd door uw dierenarts.

Wat veroorzaakt IBD?

De exacte oorzaak van IBD blijft onbekend, maar zowel omgevings- als genetische factoren spelen een rol: het komt vaker voor bij sommige diëten en bij sommige kattenrassen (zoals Siamezen).

Het belangrijkste probleem is een abnormale reactie van het immuunsysteem – een soort allergie – op componenten van het dieet.

katten schoonmaakdoekjes

Onderzoek op dit gebied is aan de gang, met recente suggesties dat IBD mogelijk verband houdt met het microbioom, waarbij getroffen dieren veranderingen in hun darmflora vertonen.

Hoe wordt IBD gediagnosticeerd?

Er bestaat niet één enkele test die kan worden gebruikt om de definitieve diagnose van IBD te stellen, maar er zijn zes belangrijke kenmerken die vaak worden gebruikt om de diagnose te bevestigen.

1. Langdurige (bijvoorbeeld meer dan een maand) aanhoudende of terugkerende tekenen van spijsverteringsstoornissen, bijvoorbeeld regelmatig braken en/of chronische diarree
2. Bewijs van ontsteking van het spijsverteringskanaal uit een biopsie, die kan worden afgenomen via een endoscoop of soms via een kijkoperatie. De infiltratie kan een technische beschrijving hebben, gebaseerd op de precieze geïdentificeerde ontstekingscellen (bijvoorbeeld lymfocytisch, lymfoplasmacytisch, enz.). Deze beschrijven de cellen die de patholoog in de biopsie onder de microscoop ziet.
3. Uitsluiten van andere oorzaken van ontstekingen van het spijsverteringskanaal (bijv. parasieten, pathogene bacteriën enz.)
4. Het uitsluiten van andere ziekten die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken (bijvoorbeeld hyperthyreoïdie, tekort aan pancreasenzymen, kanker). Procedures zoals echografie en röntgenfoto's kunnen nodig zijn als onderdeel van deze opwerking.
5. Slechte reactie op eenvoudige behandelingen zoals een neutraal dieet en ontwormingsmedicijnen om darmparasieten te behandelen
6. Goede respons op ontstekingsremmende behandelingen

Hoe wordt IBD behandeld?

Zodra de diagnose is bevestigd door uw dierenarts (DVM), richt de behandeling van IBD bij katten zich op het verminderen van de ontsteking van het spijsverteringskanaal.

Dit kan op twee manieren:

• Het voeren van een speciaal dieet dat minder snel een reactie uitlokt
• Medicijnen gebruiken om het overactieve immuunsysteem te onderdrukken

Een dieetaanpassing kan een aanzienlijke impact hebben. Een eenvoudige maatregel als het voeren van een goed verteerbaar dieet zou voldoende kunnen zijn om milde gevallen van IBD op te lossen.

Dit kan helpen ontstekingen te verminderen door de antigene stimulatie van de darmen te verminderen, veroorzaakt door de massa afbraakproducten die worden geproduceerd tijdens de complexe spijsverteringsprocessen die nodig zijn voor sommige voedingsmiddelen.

Wat is het beste voer voor katten met IBD?

Het doel is een goed verteerbaar dieet, om de afbraakproducten van de spijsvertering, die ontstekingen kunnen veroorzaken, tot een minimum te beperken: dit betekent een laag vetgehalte, een redelijk hoog eiwitgehalte en een verlaagd koolhydraatgehalte.

Om het technisch te krijgen: de verteerbaarheid van eiwitten moet groter zijn dan 87% (typische niveaus zijn 78-81%), de verteerbaarheid van koolhydraten moet groter zijn dan 90% (typische niveaus zijn 69-79%) en de verteerbaarheid van vet moet groter zijn dan 90% ( typische niveaus zijn 77-85%).

Katten zijn obligate carnivoren Het is dus geen verrassing dat eiwitten uit vlees gemakkelijker te verteren zijn dan eiwitten uit planten.

Lees ook: Beste kattenvoer voor IBD

Bovendien zijn eiwitten van hogere kwaliteit (bijvoorbeeld kipfilet) gemakkelijker te verteren dan vleesbijproducten (bijvoorbeeld slachtafval en vermalen kippenpoten). Koolhydraten uit één bron (bijvoorbeeld rijst) zijn beter verteerbaar dan een mix van verschillende bronnen.

hoe vaak kattennagels knippen

Welke ingrediënten moeten in voeding voor katten met IBD zitten?

Naast het streven naar een beter verteerbaar dieet, zou idealiter gekozen moeten worden voor een zogenaamd nieuw dieet: dit betekent dat het wordt bereid met ingrediënten die de kat nog nooit eerder heeft gegeten. In het bijzonder moet er gebruik worden gemaakt van nieuwe eiwitten, in plaats van eiwitten die de kat eerder is tegengekomen.

De reden hiervoor is dat een kat alleen allergisch kan zijn voor een dieet dat hij/zij eerder heeft meegemaakt. Rundvlees, zuivel en vis zijn de meest voorkomende ingrediënten waarvan bekend is dat ze voedselallergieën bij katten veroorzaken, dus deze moeten indien mogelijk worden vermeden.

Het is ook de moeite waard om een ​​zorgvuldige voedingsgeschiedenis van uw eigen kat door te nemen (wat heeft hij in het verleden precies gegeten?) om erachter te komen wat de meest waarschijnlijke ingrediënten zijn die uw kat eerder heeft gegeten, en dus welke ingrediënten in de toekomst moeten worden vermeden.

Typische nieuwe eiwitbronnen zijn onder meer kalkoen, eend, lamsvlees, konijn, wild en vis (soms bijzondere, ongebruikelijke vissoorten).

Het is de moeite waard om een ​​commercieel gehydrolyseerd receptdieet te gebruiken: deze zijn tijdens het productieproces voorverteerd, waardoor de eiwitten zich in zulke korte ketens bevinden, met een lager molecuulgewicht, waardoor de kans veel kleiner is dat ze een allergische reactie veroorzaken.

Welke andere behandeling kan worden gegeven?

beste kattenbakvulling voor tracking

In milde gevallen kan een aanpassing van het voedingspatroon voldoende zijn om de tekenen van IBD op te lossen. Hoe vaak er ook andere medicijnen nodig zijn: dit zijn medicijnen die alleen op recept verkrijgbaar zijn, dus uw dierenarts zal u begeleiden naar het beste antwoord voor uw kat.

Immunosuppressieve therapie

Als katten een milde IBD hebben die niet reageert op dieettherapie, of als ze ernstiger tekenen van IBD hebben met problemen zoals een laag eiwitgehalte in hun bloedresultaten, kan medicatie nodig zijn om hun overreactieve immuunsysteem te onderdrukken.

Er zijn een aantal medicijnen die gebruikt kunnen worden en dit moet altijd gebeuren onder nauwlettend toezicht van uw dierenarts:

Corticosteroïden(bijv. prednison, prednisolon) zijn de meest voorkomende eerste keuze van dierenartsen. Prednisolon wordt gewoonlijk gestart met een dosis van 1-2 mg/kg tweemaal daags, of soms wordt een gemiddelde dosis van 5 mg per kat gegeven. De meeste patiënten reageren binnen 1 – 2 weken, en na 2 – 4 weken wordt de dosis geleidelijk verlaagd tot een lagere onderhoudsdosis, die ongeveer 0,5-1 mg/kg PO elke tweede dag kan bedragen.
• Bij sommige patiënten is a langwerkende injecteerbare steroïden kan worden voorgesteld (bijvoorbeeld als een kat moeilijk te pillen is).
Budesonideis een alternatieve therapie prednisolon dat bij sommige patiënten mogelijk minder bijwerkingen heeft, waarbij doseringen tussen 0,5 en 1 mg per kat eenmaal daags worden gegeven. Andere immunosuppressieve medicijnenkan als alternatief worden overwogen als de hierboven genoemde geneesmiddelen niet effectief zijn. Uw dierenarts zal u indien nodig advies geven over de details hiervan.

Ontstekingsremmende en andere voedingssupplementen

Uw dierenarts kan voedingssupplementen aanbevelen die een natuurlijke ontstekingsremmende werking kunnen hebben: omega 3-visolie is een voorbeeld.

Sommige katten met IBD hebben een verlaagd gehalte aan foliumzuur en cobalamine, twee B-vitamines. Als uit bloedonderzoek blijkt dat deze lager zijn dan normaal, kan suppletie (via injectie of oraal, maar overleg met uw dierenarts) helpen de normale spijsvertering te bevorderen en ook de eetlust van uw kat te vergroten.

Het microbioom aanpassen

Er wordt aangenomen dat de microflora van het spijsverteringskanaal (het microbioom) een belangrijke rol speelt bij IBD bij katten.

• Uw dierenarts kan een antibioticakuur (zoals metronidazol) aanbevelen. Antibiotica werken door bacteriën te doden, waardoor het microbioom verandert. Metronidazol lijkt ook een afzonderlijk ontstekingsremmend effect op het maagdarmkanaal te hebben.
• Prebiotica en probiotica kunnen door uw dierenarts worden voorgesteld. Deze dragen bij aan gezonde darmbacteriën in het maag-darmstelsel en kunnen helpen de balans van het microbioom van het spijsverteringskanaal te veranderen naar een gezonde toestand.
• Er is al vroeg onderzoek gedaan naar fecale transplantatietherapie als een nieuw type behandeling, waardoor het microbioom van de kat met IBD opnieuw is veranderd.

Andere therapieën

Stamcelbehandeling wordt onderzocht als een mogelijke alternatieve behandeling van IBD.

Prognose

De meeste gevallen van IBD bij katten reageren op een combinatie van behandelingen, zoals hierboven vermeld. Het kan tot drie maanden duren voordat de gevallen volledig reageren, en een voortdurende onderhoudsbehandeling kan nodig zijn gedurende het hele leven van de kat.

Wat is er gebeurd met Eddy, de kat op de foto?

Toen eindelijk de oorzaak van Eddy’s diarree was vastgesteld, kon zijn verzorger hem een ​​aantal verschillende diëten uitproberen om te kijken wat het beste bij hem paste.

Ze vond een koekjesdieet van hoge kwaliteit, ontworpen voor katten met IBD, en hij leek het leuk te vinden om te eten. Hij is nu al twee jaar klachtenvrij.

Veelgestelde vragen over katten met IBD

Is IBD bij katten pijnlijk?

IBD kan gastro-intestinale irritaties en spasmen veroorzaken, die bij katten als een krampachtig gevoel kunnen optreden. Er kan zich intern gas ophopen, wat ongemak en pijn kan veroorzaken. Ten slotte zijn het gevoel van urgentie dat gepaard gaat met ernstige diarree, en het gevoel van misselijkheid vóór het braken, problemen die de kwaliteit van hun leven negatief kunnen beïnvloeden.

Wanneer moet je een kat met IBD euthanaseren?

Hoewel IBD, in theorie tenminste, altijd behandelbaar is, hebben sommige katten comorbiditeiten (dat wil zeggen andere aanhoudende aandoeningen zoals een nierziekte) die de behandeling veel moeilijker maken (ze kunnen bijvoorbeeld sommige van de gebruikte medicijnen niet verdragen).

Bovendien kan de behandeling duur zijn en kunnen mensen zich mogelijk niet de uitgebreide behandeling veroorloven die nodig is.
Als een kat voortdurend last heeft van ongemak, ernstige fysieke tekenen heeft, zoals vermagering, of als een kat met IBD om een ​​andere reden een zeer slechte levenskwaliteit heeft, dan moet u euthanasie met uw dierenarts bespreken.

Wat moet ik mijn kat met IBD voeren?

Zie hierboven: er moet een goed verteerbaar dieet worden aangeboden, bij voorkeur van nieuwe bronnen.

Hoe zorg je ervoor dat een kat met IBD aankomt?

Katten met IBD verliezen gewicht omdat hun abnormale spijsverteringssysteem de voedingsstoffen uit de voeding niet kan verwerken en opnemen. De oplossing is om samen met uw dierenarts een effectief behandelplan op te stellen, zodat de spijsvertering geleidelijk weer normaal wordt.