Fosfor is een essentiële voedingsstof die het lichaam nodig heeft. Het is echter bekend dat een hoge fosforinname via de voeding de nierziekte bij katten verergert. Zeer recent zijn er ook zorgen ontstaan ​​dat diëten met een hoog fosforgehalte kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van nierziekten bij gezonde katten.

In dit artikel leer je meer over fosfor, waarom het in kattenvoer zit, de laatste onderzoeksinformatie over het verband tussen diëten met een hoog fosforgehalte en nierziekten, en enkele veelgestelde vragen.

Lees ook: Wat is het beste voedsel voor katten met een nierziekte?

Wat is fosfor?

Fosfor is een essentieel mineraal , van nature aanwezig in veel voedingsmiddelen. Het is nodig voor de groei en het herstel van alle weefsels en voor de productie van DNA. Fosfor is ook nodig om het gebruik van andere vitamines en mineralen in evenwicht te brengen en te ondersteunen in het lichaam, waaronder vitamine D, jodium, magnesium en zink.

Het lichaam probeert fosfor in balans te houden met calcium. Binnen het lichaam, calcium en fosfor moeten ongeveer gelijkwaardig zijn in een verhouding van bijna 1:1 . De hoeveelheid calcium kan hoger zijn (2:1), maar deze verhouding mag nooit onder de 1:1 komen. Met andere woorden: fosfor mag in het lichaam nooit hoger zijn dan calcium.

Lees ook: De complete voedingsgids voor kittens tot senioren

Waarom bevat kattenvoer fosfor?

Fosfor wordt vaak aangetroffen in eiwitrijke voedingsmiddelen zoals vlees.

Fosfor kan worden onderverdeeld in twee hoofdtypen: organisch en anorganisch. Organisch fosfor is fosfor dat van nature aanwezig is in veel voedingsmiddelen, maar vooral in granen en eiwitrijk voedsel zoals vlees. Als obligate carnivoren hebben katten een hoog eiwitgehalte nodig, en commercieel kattenvoer (nat- en droogvoer) bevat vaak een hoog eiwitgehalte.

Ingeblikt kattenvoer of natvoer met een hoger vleesgehalte zal uiteraard een hoger gehalte aan organische fosfor bevatten. Rauwe voeding die voornamelijk uit vlees- en botproducten bestaat, zal ook een hoger gehalte aan organische fosfor bevatten.

Anorganische fosfor, althans in chemische termen, is wanneer fosfor gebonden is aan een ander mineraal zoals calcium, natrium of magnesium. Anorganische fosfor wordt ook wel fosfaat genoemd vanwege de manier waarop het aan andere mineralen is gebonden. Fosfaten worden meestal in voedingsmiddelen opgenomen als conserveermiddelen om de houdbaarheid te verlengen en om textuur aan voedingsmiddelen toe te voegen om ze aantrekkelijker te maken om te eten. Voorbeelden van anorganische fosfor omvatten calciummonofosfaat, natriummonofosfaat en natriumdiwaterstoffosfaat.

Lees ook: 7 Beste kattenvoer van menselijke kwaliteit

Hoeveel fosfor hebben katten nodig?

De AAFCO stelde aanbevolen eisen aan voedingsstoffen zoals fosfor.

De minimale hoeveelheid fosfor die katten nodig hebben is in de loop van de tijd veel onderzocht, vastgesteld door de National Research Council (NRC) en gepubliceerd in De voedingsbehoeften van honden en katten uit 2006. De door de NRC aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) is de basis waarop veel huisdiervoedingen worden samengesteld.

De Association of American Feed Control Officials (AAFCO) baseert haar eigen voedingsrichtlijnen op de NRC-publicaties, hoewel AAFCO vaker updates verstrekt. Hoewel bedrijven voor diervoeding niet verplicht zijn om zelf de AAFCO-richtlijnen te volgen, hebben veel staten de AAFCO-voedingsrichtlijnen in de wet opgenomen die helpen reguleren hoe diëten worden geformuleerd en vervaardigd.

De NRC en AAFCO drukken hun voedingsbehoeften allebei iets anders uit, wat verwarrend kan zijn, maar in beide gevallen worden ze zo uitgedrukt dat diëten beter met elkaar vergeleken kunnen worden. De NRC drukt voedingsstoffen uit in gram per 1000 kilocalorieën metaboliseerbare energie (g/1000 kcal ME).

AAFCO drukt nutriënten uit zoals de NRC dat doet, maar ook in een percentage droge stof (%DM). Het percentage droge stof standaardiseert de vergelijking van diëten door aan te nemen dat al het vochtgehalte is verwijderd, zodat ze kunnen worden vergeleken op basis van de zogenaamde droge stof.

Voor de NRC gelden voor volwassen katten en kittens de volgende richtlijnen voor het voeren van fosfor:

• Volwassen katten: Aanbevolen dagelijkse hoeveelheid: 0,6 g/1000 kcal ME
• Minimale hoeveelheid: 0,4 g/1000 kcal ME
• Kittens: Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid: 1,8 g/1000 kcal ME
• Minimale hoeveelheid: 1,2 g/1000 kcal ME

Voor AAFCO zijn de richtlijnen voor het voeren van fosfor de volgende voor volwassen katten en kittens:

• Volwassen katten: Minimale hoeveelheid: 0,5% droge stof 1,25 g/1000 kcal ME
• Kittens: Minimale hoeveelheid: 0,8% droge stof 2,0 g/1000 kcal ME

De voedingsbehoeften variëren afhankelijk van de verschillende levensfasen, om de gezondheid en het welzijn te optimaliseren. Het is je waarschijnlijk opgevallen dat de aanbevolen hoeveelheden fosfor hoger zijn voor kittens dan voor volwassenen. Dit komt doordat er veel meer fosfor nodig is voor de ontwikkeling van botten en weefsels bij deze groeiende dieren. Voor drachtige poezen zijn de voedingshoeveelheden vergelijkbaar met die voor kittens, omdat ze de groei van een of meer kittens ondersteunen.

Er zijn geen specifieke richtlijnen voor oudere katten, omdat hun voedingsbehoeften sterk kunnen variëren. De interpretatie van de voedingsbehoeften van oudere katten varieert eveneens sterk onder de producenten van diervoeding.

De werkelijke voedingsbehoeften van elke oudere kat hangen grotendeels af van hun gezondheidstoestand en eventuele ziektetoestanden die een verandering in het dieet vereisen. Een gezonde 7-jarige kat die als senior wordt beschouwd, kan bijvoorbeeld net zo gezond zijn als toen hij 6 jaar oud was en als volwassene werd beschouwd. Maar een 15-jarige oudere kat met nierfalen, hartaandoeningen of diabetes schetst een heel ander beeld wat betreft voedingsbehoeften.

Het is u wellicht ook opgevallen dat er in de richtlijnen geen maximumgehalten aan fosfor worden geadviseerd. En hierin ligt de zorg waar we het meer over zullen hebben.

Lees ook: Hoeveel moeten katten eten en hoe vaak

Zijn er hogere fosforlimieten?

Er zijn geen specifieke veilige bovengrenzen voor fosfor in de voeding die stevig zijn vastgelegd door de NRC, AAFCO of FEDIAF, het Europese AAFCO-equivalent. De NRC-publicatie uit 2006 geeft echter een bereik van verwachte veilige bovengrenzen dat is 2,5-3,5 g/1000 kcal ME. Hierbij wordt uitgegaan van een passende voedingsverhouding tussen het calciumgehalte en het fosforgehalte.

Kan een dieet met een hoog fosforgehalte mijn kat schaden?

Hoge fosforgehalten in de voeding zijn in verband gebracht met nierziekten bij katten.

Hoewel fosfor een essentieel mineraal is, kan een teveel ervan zeker schadelijk zijn. Jarenlang is aangetoond dat diëten met veel eiwitten en fosfor de toestand van bestaande chronische nierziekte (CKD) bij katten verergeren. Dit heeft geleid tot een belangrijke therapeutische benadering, namelijk het voeren van een dieet met minder fosfor en natrium in de voeding, met hoogwaardige eiwitten en een neutrale pH voor katten met nierfalen.

CKD bij katten is een niet erg goed begrepen proces. Aanvankelijk concentreerde het onderzoek zich op de rol van eiwitten bij nierziekten, waarbij sommige veterinaire diëten een eiwitarme aanpak hanteerden om te proberen de progressie vanaf de vroege stadia van nierziekten te voorkomen. Hoewel er veel verschillende onderliggende oorzaken kunnen zijn die niets met voeding te maken hebben, is er de afgelopen vier tot vijf jaar veel meer onderzoek gedaan naar het effect van voedingsfosfor op de niergezondheid van verder gezonde katten.

Een baanbrekend onderzoek dat in 2018 werd gepubliceerd, zette de bal aan het rollen voor verdere vervolgstudies om het fosfor in kattenvoer nader te onderzoeken. Gepubliceerd in de Journal of Feline Medicine en Chirurgie Onderzoekers ontdekten dat het voeren van een dieet met een zeer hoog fosforgehalte (ongeveer vijf keer zoveel als de aanbevolen hoeveelheid door de NRC) aan gezonde katten al na 30 dagen tekenen van nierschade vertoonde. De diëten werden vers bereid, maar er werd wel calcium en natriummonofosfaat gebruikt om het hoge fosforgehalte te bereiken.

In hetzelfde jaar dat dit onderzoek werd gepubliceerd, petfoodindustry.com publiceerde een kort artikel getiteld Kattenvoer met een hoog fosforgehalte kan de nieren beschadigen, daarbij verwijzend naar recente bevindingen uit het onderzoek.

Sindsdien zijn er verschillende andere onderzoeken verschenen waarin werd gekeken naar de wijze waarop fosfor in de voeding de nieren van een kat kan beïnvloeden en hoe hoog deze zouden moeten zijn om zorgwekkend te zijn.

Een paar van dezelfde auteurs uit het baanbrekende onderzoek publiceerden in hetzelfde jaar nog een onderzoek soorten anorganische fosfaten in kattenvoer . Hun bevindingen ondersteunden dat anorganische fosfaten een veel hogere biologische beschikbaarheid en absorptie hebben dan organische fosfor en dat natriummonofosfaat tot hogere stress op de nieren leidde dan calciummonofosfaat.

In de Brits tijdschrift voor voeding Onderzoekers ontdekten dat het voeren van een dieet met een anorganisch fosfaatgehalte van 3,6 g/1000 kcal, gecombineerd met een lage calcium-fosforverhouding, binnen vier weken tot veranderingen in de nieren en nadelige gevolgen leidde. Interessant genoeg leidde een normale calcium-fosforverhouding niet tot deze veranderingen. Deze bevindingen benadrukken niet alleen het belang van het totale fosforgehalte in voedsel, of hoeveel anorganisch versus organisch is, maar ook van de balans van calcium en fosfor in de voeding.

Het jaar daarop, in 2019, werd een studie gepubliceerd in de Journal of Veterinaire Interne Geneeskunde Bij het evalueren van het fosforgehalte in commercieel verkrijgbaar kattenvoer kwamen de verontrustende bevindingen naar voren dat 33% van de 82 diëten die ze analyseerden een fosforgehalte hadden van meer dan 3,6 g/1000 kcal ME.

Ze formuleerden ook enkele van de volgende conclusies:

• Dieetcategorieën met een hoog eiwitgehalte hadden een hoger aandeel fosfor dan de niveaus waarvan is aangetoond dat ze nierdisfunctie veroorzaken bij gezonde katten.
• Er waren geen correlaties tussen niet-traditionele eiwitrijke voedingsmiddelen en fosfor (voedingsmiddelen die exotische eiwitbronnen bevatten zoals kangoeroe of konijn).
• Er waren geen correlaties tussen ingeblikt voedsel alleen en een hoog fosforgehalte.
• Een omgekeerde verhouding tussen calcium en fosfor kan erop duiden dat er een groter aandeel anorganische fosfor in de voeding zit.
• Zeven diëten bevatten een fosforgehalte van meer dan 4,8 g/1000 kcal ME, waarvan de meeste rauwe diëten waren die veel eiwitten en botderivaten bevatten.
• Er was geen correlatie tussen de dieetprijs en voedingsmiddelen met een hoger of lager fosforgehalte.

In hetzelfde jaar, in 2019, werd een studie gepubliceerd in Diergeneeskunde en Wetenschap keek meer specifiek naar het fosforgehalte in commercieel natvoer voor katten. Onderzoekers evalueerden 35 commerciële natte voedingsmiddelen uit Europa. Alle bevatten fosfor- (en natrium) niveaus boven de minimumvereisten van FEDIAF.

Hoewel het gebruikelijk is om de minimumvereisten te overschrijden om een ​​adequate fosforinname te garanderen, overschreden 5 van de 12 geëvalueerde diëten voor katten de 3,6 g/1000 kcal fosfor die in veel van deze onderzoeken is beschreven.

In 2020 keken onderzoekers naar verschillende soorten en hoeveelheden fosfor via de voeding op de niergezondheid van katten, en publiceerden hun bevindingen in de Journal of Veterinaire Interne Geneeskunde . Hun belangrijkste bevinding was dat een omgekeerde of lage calcium-fosforverhouding, gecombineerd met het gebruik van zeer oplosbare anorganische fosfaten, in verband wordt gebracht met markers van nierbeschadiging.

Deze onderzoekers concludeerden ook een aantal andere belangrijke punten:

• Er was geen bewijs dat commerciële diëten universeel verband houden met nierschade. Sommige commerciële diëten bevatten echter grote hoeveelheden fosfor in verhouding tot de aanbevelingen en hebben een lage calcium-fosforverhouding.
• Een stijging van het fosforgehalte in het bloedserum treedt op wanneer zeer oplosbare fosfaten die natrium bevatten, aan diëten worden toegevoegd in hoeveelheden gelijk aan of groter dan 0,5 g fosfor per 1000 kcal ME.
• Elk verband tussen het fosforgehalte in de voeding en het fosfaatgehalte in het bloedserum is zwak. Serumfosfaat vertegenwoordigt slechts 1% van het totale lichaamsfosfor, dat kan worden beïnvloed door opname in de darmen en beweging in en uit botten en cellen.
• De biologische beschikbaarheid in fosforbronnen kan sterk variëren en de calcium-fosforverhouding van een dieet heeft ook invloed op het fosforgehalte.

Lees ook: Caloriecalculator voor katten

Moeten oudere katten een fosforarm dieet eten?

Momenteel zijn de effecten van fosfor op oudere katten versus jongvolwassen katten niet geëvalueerd. In de onderzoeken die we zojuist hebben beoordeeld, werd echter gekeken naar het effect van een hoog fosforgehalte op gezonde katten oudere kat die geen ziektes behandelt, kan net zo gezond zijn als een volwassen kat.

Het belangrijkste is om te beseffen dat oudere katten vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van chronische ziekten en dat vroege detectie de sleutel is tot betere resultaten en een langere levensduur. Als een nieraandoening vroeg wordt ontdekt via de SDMA-test of wordt vermoed als gevolg van een laag soortelijk gewicht van de urine, moeten er onmiddellijk inspanningen worden geleverd om kattenvoer met een laag fosforgehalte te geven. Andere interventies voor nierondersteuning zijn onder meer het handhaven van de hydratatie door een verhoogde waterinname, bijvoorbeeld door over te schakelen van brokjes naar een nat dieet.

Hoe u het fosforgehalte van het voer van uw kat kunt vinden

De interpretatie van voedingsingrediënten in commercieel kattenvoer kan lastig zijn.

Momenteel is het moeilijk om het fosforgehalte in het dieet van een huisdier te achterhalen. Als u naar het etiket van huisdiervoeding kijkt, vindt u de gegarandeerde analyse met het percentage eiwitten, vetten en koolhydraten. Ook vindt u de ingrediëntenlijst. In tegenstelling tot etiketten voor menselijk voedsel is er echter geen volledige uitsplitsing van de percentages of hoeveelheden vitamines, mineralen en andere ingrediënten.

Dit is echter waarschijnlijk aan het veranderen. Volgens een artikel uit november 2022, geschreven door de Tufts University Cumming’s School of Veterinary Medicine Clinical Nutrition Service, AAFCO stelt dramatische veranderingen voor op de etiketten van diervoeding . Het gedeelte Gegarandeerde analyse op het etiket zal worden vervangen door feiten over huisdiervoeding, waarin de hoeveelheden van de afzonderlijke ingrediënten zijn weergegeven. Deze veranderingen zullen naar verwachting in 2023 of 2024 zichtbaar worden.

Maar zelfs met deze veranderingen zou het thuis nog steeds moeilijk zijn om het fosforgehalte of de calcium-fosforverhouding te bepalen. We weten dat anorganische fosfor een grotere rol speelt bij nierziekten. Maar hoewel er voorbereidende pogingen zijn ondernomen, Er bestaat momenteel geen betrouwbare methode om onderscheid te maken tussen organische fosfor en anorganische fosfor in huisdiervoer analyse.

Bovendien vermelden ingrediëntenlabels vaak minimale hoeveelheden voedingsstoffen om tekorten te voorkomen. Maar maxima worden minder vaak opgenomen en totdat veilige maxima voor fosfor stevig zijn vastgesteld, zullen ouders van huisdieren geen idee hebben wat het fosforgehalte in het dieet eigenlijk is.

De enige uitzondering geldt voor diergeneeskundige diëten op recept met een formulering voor huisdieren met een nierziekte. Deze nierdiëten moeten zo worden geformuleerd dat ze een beperkte maximale hoeveelheid fosfor (en een minimum calciumgehalte) bevatten. Deze minimum- en maximumpercentages vindt u in het gedeelte Gegarandeerde analyse van deze diëten.

Lees ook: De beste zelfgemaakte kattenvoerrecepten voor nierziekten

Hoe kies ik een dieet voor mijn kat?

De voedingsbehoeften van uw kat variëren afhankelijk van hun levensfase en gezondheid.

Er is niet slechts één type dieet of merk voedsel dat kan worden vermeden. Onderzoek heeft aangetoond dat er een grote mate van variatie bestaat tussen de voedingstypen als het gaat om het fosforgehalte.

Het meeste fosfor is belangrijk en nodig voor het lichaam, maar onderzoek heeft aangetoond dat anorganische fosfaten en vooral fosfaatzouten zoals mononatriumfosfaat vaker in verband worden gebracht met nierbeschadiging.

U kunt op de ingrediëntenlijst op het etiket van het voedsel kijken of er natriumzoutfosfaat in zit. Hoewel onderzoek veilige niveaus heeft aangetoond, kan worden overwogen natriumzouten te vermijden ten gunste van calciumzouten.

Rauwe voeding is misschien niet de oplossing, gezien het hoge fosforgehalte uit vlees en botten. Dit zijn organische bronnen, maar hoge niveaus van organische fosforbronnen zijn niet volledig geëvalueerd. Zelfgemaakte diëten zijn ook niet het ticket. Een onderzoek uit 2019 in de Tijdschrift van de Veterinaire Medische Vereniging ontdekte dat van de 114 zelfgemaakte kattendieetrecepten die werden geëvalueerd, geen van hen volledig voldeed aan de door de NRC aanbevolen dagelijkse hoeveelheden.

Vers gemaakte diëten voor thuisbezorging kunnen echter veelbelovend zijn. Diëten van bedrijven als Smalls, The Honest Kitchen, Raised Right en JustFoodForCats bieden allemaal verse ingrediënten die qua voedingswaarde uitgebalanceerd zijn, maar weinig of geen conserveermiddelen bevatten.

Overleg met een gecertificeerde veterinaire voedingsdeskundige kan ook worden overwogen om ervoor te zorgen dat een zelfgemaakt dieet qua voedingswaarde evenwichtig is.

Lees ook: Hoe zet je een kat op dieet?

Conclusie

Hoewel fosfor een essentiële voedingsstof is die het lichaam nodig heeft, kan het schadelijk zijn als de voeding te hoge niveaus bevat. Er is gevonden dat hoeveelheden fosfor van meer dan 3,6 g/1000 kcal ME nierbeschadiging veroorzaken, in combinatie met diëten die een hoog gehalte aan natriumzoutfosfaten bevatten en een lage calcium-fosforverhouding.

Recente onderzoeken van de afgelopen jaren hebben aangetoond dat er veel commerciële diëten zijn met een fosforgehalte dat de ME van 3,6 g/1000 kcal overschrijdt. Hoewel er veel onderliggende oorzaken van nierziekten bij katten kunnen zijn, kunnen hoge fosforgehalten in de voeding, natriumzoutfosfaten en lage calcium-fosforverhoudingen bijdragen aan de ontwikkeling van nierziekten bij sommige katten.

Hoewel deze kenmerken niet kunnen worden toegeschreven aan een bepaald type dieet of merk voedsel, kunnen diëten thuis zorgvuldig worden geselecteerd op basis van de aanwezigheid van conserveermiddelen op basis van natriumzoutfosfaat. Het is ook belangrijk om te onthouden dat dezelfde zorgen ook kunnen voorkomen bij zelfgemaakte diëten, hoewel er meer onderzoek nodig is om te kijken naar de effecten van grote hoeveelheden organische fosfor in de voeding.

De aanwezigheid van een hoog fosforgehalte in huisdiervoer en het effect ervan op de nierfunctie bij katten blijft een belangrijk onderzoeksgebied. Deze onderzoeksresultaten leiden tot oproepen tot hervorming van de commerciële diëten om beter de aanbevolen fosforgehalten en de juiste calcium-fosforverhoudingen te volgen.

De beste grote stap lijkt te zijn dat de NRC, AAFCO en FEDIAF een veilige bovengrens voor fosfor in de voeding vaststellen, evenals strengere richtlijnen voor de calcium-fosforverhouding voor commerciële voedingsmiddelen. Echter,De oproep van AAFCO voor een transparantere voedseletikettering in de voeding van huisdieren, die tussen 2023 en 2024 wordt verwacht, kan een eerste stap zijn om ouders van huisdieren te helpen bij het selecteren van diëten en dierenartsen om te adviseren wat ze moeten voeren voor de beste gezondheid en veiligheid voor hun patiënten.

luie kattenrassen

Lees ook: 10 gevaarlijkste ziekten bij katten

Veel Gestelde Vragen

Hoeveel is te veel fosfor in kattenvoer?

Hoewel er geen officiële bovengrens is vastgesteld, heeft de National Research Council (NRC) een bovengrens van 2,5-3,5 g/1000 kcal ME voorgesteld. Recent onderzoek van de afgelopen jaren heeft aangetoond dat een dieet met 3,6 g fosfor per 1000 kilocalorieën metaboliseerbare energie (ME) in combinatie met een lage calcium-fosforverhouding leidde tot tekenen van een nierziekte.

Is fosfor slecht in kattenvoer?

Over het algemeen is de aanwezigheid van fosfor in kattenvoer niet slecht. Fosfor is een voedingsmineraal dat het lichaam nodig heeft voor enkele van zijn meest vitale functies. Maar zoals met veel voedingsstoffen kan te veel van het goede een slechte zaak zijn, waarbij hoge niveaus verband houden met nierziekten bij katten.

Welk percentage fosfor is goed voor katten?

De Association of American Feed Control Officials (AAFCO), die haar richtlijnen baseert op aanbevelingen van de National Research Council (NRC), adviseert 0,5% fosfor voor volwassen katten en 0,8% fosfor voor kittens. De percentages in voedingstermen zijn allemaal op basis van droge stof, waardoor de diëten ter vergelijking met elkaar worden gestandaardiseerd door ervan uit te gaan dat al het water is verwijderd.

Is fosforarm voer goed voor katten?

Katten hebben een bepaalde minimale hoeveelheid fosfor in hun dieet nodig om aan hun voedingsbehoeften te voldoen. Zolang aan deze minimumvereiste, die door de National Research Council (NRC) is vastgesteld op 0,4 gram per 1000 kilocalorieën metaboliseerbare energie (ME) (en voor kittens 1,2 gram), wordt voldaan, kan een fosforarm dieet geschikt zijn. Onderzoek heeft aangetoond dat een overschrijding van 3,6 gram in combinatie met een lage calcium-fosforverhouding tot tekenen van een nierziekte heeft geleid.

Welk kattenvoer bevat weinig fosfaat?

Momenteel moet kattenvoer, net als al het voer voor huisdieren, voldoen aan een minimaal gehalte aan voedingsstoffen dat het lichaam nodig heeft in de voeding. Er zijn echter geen vastomlijnde maximumniveaus vastgelegd door de NRC, AAFCO of FEDIAF voor fosfor. Omdat bekend is dat fosfor schadelijk kan zijn voor de nieren van katten met een bestaande nierziekte, zijn de diëten die geformuleerd zijn voor katten met een chronische nierziekte zo samengesteld dat ze weinig fosfor bevatten.