nadelen van nat kattenvoer

Hecker is een populair personage in het Beluga Cinematic Universe op Discord. Heckers chatmeme toont een kat met lange, puntige oren, en Heckers fans hebben zich afgevraagd welk ras de meme van het personage inspireerde. Hecker is een caracal-kat.

Caracals zijn ongrijpbare roofdieren afkomstig uit de zuidelijke en noordelijke Afrikaanse regio's, India en droge gebieden in Pakistan. In tegenstelling tot grotere katten zoals leeuwen, brullen caracals niet, maar vocaliseren ze met sissend en luid geblaf. Het zijn opmerkelijke katachtigen, maar hun aantal neemt af als gevolg van verlies van leefgebied en stroperij.

We bespreken wat de caracal uniek maakt en hoe deze ondernemers heeft geïnspireerd om memes, T-shirts en video-sketches te maken.

Het leefgebied van de Caracal

Hoewel caracals worden vergeleken met servals vanwege hun vergelijkbare lichaamsgrootte, jagen caracals niet in vochtige gebieden zoals servals. Caracals geven de voorkeur aan leven en jagen op ruiger terrein in droge bossen, halfwoestijnen, droge bergen en savannes. Caracals hebben soms een enorm verspreidingsgebied als de voedselbronnen beperkt zijn en de populaties van de katten wijd verspreid zijn over het Midden-Oosten en Afrika. Hoewel ze ooit overvloedig aanwezig waren in India, neemt hun aantal af als gevolg van jacht- en landontwikkelingsprojecten.

Caracals worden in delen van India en Afrika als ongedierte beschouwd omdat ze een bedreiging vormen voor het vee. Caracals hebben vee gedood, maar natuurbeschermers geloven de katten zijn niet zo bedreigend voor vee en schapen als sommige boeren denken. De slechte reputatie van de caracal onder boeren heeft ertoe geleid dat verschillende mensen zijn neergeschoten toen ze landbouwgrond naderden. In de meeste landen worden ze bedreigd, maar in India staan ​​ze op het punt van uitsterven.

Beeldcredits: OliverMagritzer, Pixabay

Jachtstijl en dieet

Caracals rusten overdag en ontsnappen naar grotten of spleten om weg te blijven van de middaghitte, en ze jagen 's nachts en in de vroege ochtend. Ze hebben een vergelijkbaar jachtbereik als cheeta's in Afrika, maar de jachtstijl van de caracal omvat geen snelle achtervolgingen zoals 's werelds snelste kat. Caracals zijn uitzonderlijke springers en klimmers die 3 meter verticaal kunnen springen.

Net als een huiskat gebruikt de caracal een sluipende aanpak, gevolgd door een springende aanval. Het is bekend dat de atletische katachtigen wel een dozijn vogels aanvallen door in de lucht te springen wanneer ze opstijgen en ze met hun poten neer te slaan. Het zijn doorgaans opportunistische roofdieren die genieten een gevarieerd dieet dat omvat knaagdieren, apen, hyraxen, mangoesten, dikdiks (dwergantilopen), gazellen en impala's. Ze overleven voornamelijk op de kleinere zoogdieren, maar kunnen soms ook gazellen en groter vee te lijf gaan. Zoals de meeste wilde katten jagen caracals alleen en zoeken ze alleen gezelschap als ze klaar zijn om te paren.

Nadat ze hun prooi hebben gedood, verstoppen sommige caracals het karkas in bomen of bedekken het met gras, zodat ze later kunnen terugkeren voor een nieuwe snack. Caracals werden, net als cheeta's, ooit getraind om op mensen te jagen. In Iran en India maakten de katten deel uit van een wrede vogelmoordsport die in arena's werd uitgevoerd. Een zwerm duiven werd naast de caracals in de ring gegooid, en gokkers wedden op hoeveel vogels de katten konden doden.

Fysieke kenmerken

Caracals worden soms woestijnlynxen genoemd, maar ze hebben weinig gemeen met echte lynxen. De afstamming van de kat is niet helemaal duidelijk, maar de meeste biologen geloven dat de caracal verwant is aan de serval- en gouden kat. Mannetjes kunnen tot 44 pond wegen, en de kleinere vrouwtjes wegen niet meer dan 35 pond. Caracals hebben prachtige gouden jassen, lange benen, unieke gezichtsmarkeringen en prominente oren met lange zwarte haren aan de buitenkant. In het Turks wordt de caracal gedefinieerd als zwarte oren.

Caracals bewegen hun oorplukjes in verschillende richtingen, en het doel van de vreemde haartjes blijft aanleiding geven tot discussie. Sommigen theoretiseerden dat de zwarte tufstenen vliegen weghouden, maar de meest geaccepteerde theorie is dat caracals hun oorkwasjes gebruiken om met hun soort te communiceren. Caracals hebben grote klauwen die ze aan boomstammen slijpen, maar het gedrag kan ook worden gebruikt om andere katten te waarschuwen dat ze weg moeten blijven. Er zitten geurkliertjes tussen tenen en op hun gezicht om hun territorium af te bakenen terwijl ze aan de boom krabben.

Beeldcredits: slowmotiongli, Shutterstock

Leven met mensen

Enkele eeuwen geleden respecteerden mensen caracals vanwege hun behendigheid en jachtvaardigheden. De katten jaagden op vossen, vogels en antilopen als hun verzorgers. Het gezegde, zet een kat tussen de duiven, is afkomstig uit de arenagevechten in India en Iran. Moderne caracals hebben niet zoveel geluk als hun voorouders. Omdat ze in staat zijn boerderijdieren te doden, worden caracals veracht door boeren in Namibië en andere regio's in zuidelijk Afrika.

Staat van instandhouding

Het exacte aantal caracalpopulaties is onbekend, maar de meesten geloven dat hun aantal in elk land afneemt. Volgens de Indiase krant De Economische Tijden , de Het leefgebied van caracal is aanzienlijk afgenomen sinds het midden van de 20e eeuw. In 2020 besloeg het leefgebied van de caracals slechts 5% van het land dat het in 1948 besloeg. Caracals blijven liever uit de buurt van mensen, en ze zijn in het wild moeilijk te spotten vanwege hun ongrijpbare gedrag. Hoewel ze geen bedreiging vormen voor de mens, zal hun bevolking blijven dalen totdat meer landen natuurbehoudsinspanningen ondernemen om hen te beschermen.

In sommige streken die niet door grotere katten worden bewoond, is de caracal het toproofdier. Het doden van de dieren aan de top van de voedselketen kan dat wel hebben verwoestende ecologische gevolgen . Als er niet op kleinere dieren wordt gejaagd, kan hun populatie te snel toenemen en de andere hulpbronnen en prooidieren in de regio ontwrichten.

Beeldcredits: kick, Pixabay

Zijn Caracals goede huisdieren?

Hoewel er geen berichten zijn over caracals die mensen doden, exotische katten zijn niet ontworpen om in gevangenschap te leven. Ze zijn gewend om meerdere kilometers af te leggen om voedsel te vinden, en hun leefgebied kan wel 320 kilometer of meer beslaan. Elke staat heeft verschillende wetten voor exotische huisdieren, maar zelfs de staten die de import van wilde katten toestaan, hebben vergunningen en stevige behuizingen nodig die enkele duizenden dollars kunnen kosten. Exotische huisdieren zijn niet goedkoop, maar de voedselkosten, dierenartsrekeningen en veiligheidsmaatregelen zijn voor de meeste kattenliefhebbers niet praktisch.

In Koninklijke Eik, Michigan kreeg een bewoner die vier caracals bezat van de politie de opdracht om een ​​nieuw thuis voor de katten te zoeken nadat er in oktober 2021 een of meer katten waren ontsnapt. Een buurman meldde dat hij een van de katten had zien ronddwalen buiten een basisschool. Niemand raakte gewond en de katten werden met hulp van de eigenaar gepakt. De politie beweerde dat de katten al eerder waren ontsnapt en besloot een plaatselijke verordening uit te vaardigen die het ras verbood. Het is triest als iemand zijn huisdieren moet opgeven, maar grote katten zwerven liever door de savannes van Afrika dan te mokken in een metalen omheining midden in een buitenwijk.

Afsluitende gedachten

Hoewel de caracal niet zo bekend is bij het grote publiek als andere exotische katten, worden steeds meer mensen zich bewust van het ongelooflijke wezen via sociale mediaplatforms, Discord-chatrooms en online video's. Hecker de kat is een digitaal personage dat ervan geniet zijn vrienden en vijanden te hacken, en zijn persoonlijkheid heeft weinig gemeen met de echte woestijnkat, tenzij je het hacken als een vorm van jagen beschouwt. De maker van Hecker was echter slim in het uitkiezen van een zeldzame soort om zijn karakter te vertegenwoordigen en het bewustzijn van een bedreigde katachtige te vergroten.

Uitgelichte afbeeldingscredits: onkelglocke, Pixabay