Het verliezen van een huisdier is een hartverscheurende ervaring. Of het nu gaat om een ​​geliefde hond die epileptische aanvallen krijgt, een paard dat wordt verkocht of het tragische einde van een kitten, de pijn van het afscheid is intens. Hoe gaan we dan om met dit verdriet? Hoe nemen we afscheid als de tijd daar is? En waarom blijven we ons hart openen voor nieuwe huisdieren, wetende dat verlies onvermijdelijk is?

In dit artikel onderzoeken we de complexe emoties rondom het verlies van een huisdier, het unieke verdriet dat dit teweegbrengt en de coping-strategieën die ons kunnen helpen genezen. Van persoonlijke ervaringen met verschillende dieren tot bredere inzichten over rouwen en verder gaan, wij loodsen je door dit gevoelige onderwerp zonder het verlies te simplificeren of bagatelliseren.

Of je nu een huisdier rouwt of dit universele aspect van het bezitten van een dier probeert te begrijpen, lees verder om inzichten en ondersteuning voor deze diepgaande levenservaring te ontdekken.

Een huisdier verliezen: het pijnlijke afscheid

Ik zal nooit de dag vergeten waarop ik zag hoe mijn hond Niki opnieuw een epileptische aanval kreeg. Deze grand mal-aanvallen achtervolgden haar al sinds ze nog maar drie maanden oud was. In de loop van drie jaar waren ze meedogenloos geworden en kwamen ze met angstaanjagende frequentie voor.

Als jonge tiener was ik samen met Niki opgegroeid; ze was meer dan alleen een huisdier geweest. Ze was mijn constante metgezel, mijn vertrouweling en mijn allerbeste vriendin vanaf het moment dat ik haar als klein pupje van vier weken in huis bracht.

De herinnering aan die specifieke dag prikt nog steeds. Toen ik haar in nood zag, verzamelde ik op de een of andere manier alle kracht die ik kon verzamelen en zei tegen mijn vader dat hij de dierenarts moest bellen. Overweldigd door wat er gebeurde, sprong ik op mijn fiets om te ontsnappen aan de scène, op zoek naar een toevluchtsoord voor de pijn.

Het steriliseren van een kat kost

Toen ik terugkwam was alles veranderd. Niki was weg. Samen met haar vertrek voelde ik een diep verlies van onschuld dat diep in mijn ziel resoneerde.

Hoewel ik de dood van andere dieren in mijn huis had meegemaakt, had niets mij ooit zo getroffen. Mijn meelevende en zachtaardige moeder nam me apart om uit te leggen dat Niki tijdens haar aanval snel was gestorven en tot rust was gekomen door de naald van de dierenarts.

Het verliezen van Niki was niet alleen het verliezen van een huisdier; het was het verlies van een onvervangbaar deel van mezelf. Haar afwezigheid liet een leegte achter die nauwelijks met woorden kan worden beschreven en markeerde een pijnlijk hoofdstuk in mijn jonge leven en vormde mijn begrip van liefdesverlies en de bitterzoete band die we delen met onze dierenvrienden.

Onopgelost verdriet

Ik heb hard gerouwd om mijn vriend. In mijn verdriet wilde ik alleen maar met mijn hond gaan wandelen...

Kort na die ervaring moest ik afscheid nemen van mijn paarden-soulmate. Arch was een half-Arabische Palomino-hengst. Ik had hem geholpen met het halsterbreken en was elk moment bij hem. Toen zijn baasje besloot dat het tijd was om Arch te zadelmak te maken, voelde ik mij intens bevoorrecht om als eerste op zijn rug te mogen zitten. En toen liepen we met hem naar de paddock waar Arch zijn baasje omver gooide en mij meenam voor een rodeorit. Maar als veertienjarige vond ik de opwinding opwindend en reed hem tot stilstand.

Arch moest verkocht worden. Mijn familie woonde in Vancouver en het was uitgesloten dat ik een paard aan boord had. Dus met een heel bezwaard hart en een nooit nagekomen belofte dat ik hem ooit zou vinden en kopen, zag ik hoe Arch mijn leven verliet. Het verdriet bleef onopgelost. Ik controleerde elke palomino die ik zag, in de hoop dat het mijn oude vriend was. Er was niemand. Er was geen finaliteit. En hoewel ik weet dat het fysiek onmogelijk is, vraag ik me nog steeds af of hij nog leeft.

Verdriet en verandering

Er wordt gezegd dat het enige dat constant blijft, verandering is. Verdriet is een belangrijk onderdeel van die verandering. Elk verlies dat we in het leven tegenkomen, wordt verwerkt door te rouwen. Zelfs veranderingen die wij als positief beschouwen, zoals een huwelijk of een betere baan, brengen verlies met zich mee; verlies van single zijn, verlies van oude collega’s en bekendheid.

beste kattencamera

Hoe we het vermogen om verder te gaan benaderen en omvatten, hangt af van hoe goed we hebben geleerd te rouwen.

Naarmate mijn leven vorderde en ik veel dieren verwierf en verloor die ik had verkregen door de jaren dat ik in een kinderdierentuin werkte, werd ik steeds bedrevener in rouwen. Ik bleef bij mijn gezelschapsdieren toen het absoluut noodzakelijk was om ze te euthanaseren; Ik begroef hun lichamen met gepaste ceremonie.

Leerproces

Jaren later werd die vaardigheid op de proef gesteld toen mijn tweelingzonen kort na hun geboorte stierven.

Hoewel niets je kan voorbereiden op de dood van een kind, had ik wel voldoende kennis om met de situatie om te gaan en liet ik me niet door mijn angsten tegenhouden om te doen wat mijn hart wilde doen zolang de gelegenheid er was.

Het hebben van dieren geeft ons een ideale situatie om onze kinderen en onszelf te leren over verantwoordelijkheid, onvoorwaardelijke liefde, empathie en verdriet.

Of het dier ons leven nu verlaat door de dood of door een onvermijdelijk afscheid naar een ander huis, het verlies kan heel reëel zijn. Toch hangt de intensiteit van het gevoel meestal af van de relatie die erbij betrokken is.

Wanneer een kat een doodgeboren kitten krijgt in een fokkerij, zullen er hoogstwaarschijnlijk gevoelens van verdriet zijn, vooral vanwege het verlies van potentieel en een financiële investering. Maar wanneer een kitten sterft in het huis van een gezin wiens investering vooral emotioneel is geweest, kunnen de gevoelens verwoestend zijn.

mogen katten rundvlees hebben

Geen snel advies

Als een vriend(in) een verlies heeft geleden, hebben we er vaak moeite mee om daar zelf mee om te gaan.

We hebben dus de neiging om weg te blijven, uit angst dat we iets verkeerds zullen zeggen. Of we bagatelliseren het verlies om te proberen naar ‘de positieve kant’ te blijven kijken. Soms zeggen we dingen als 'Nou, het is niet alsof het een persoon was of zoiets.' Of 'Je kunt er in ieder geval altijd nog eentje krijgen.'

Of 'Wees niet zo verdrietig. Je kat heeft immers een goed thuis en jij hoeft er niet meer voor te zorgen.' Door zulke dingen te zeggen, krijgt de rouwende persoon vaak het gevoel dat hij ongelijk heeft omdat hij zich zo voelt. In feite is er geen goede of foute manier om alleen te voelen wat is.

Laat je vriend, je kind of jezelf gewoon zijn. De manier waarop zij met de situatie omgaan, is de manier waarop zij ermee moeten omgaan. Behalve fysiek voor zichzelf zorgen, geef geen advies; luister gewoon.

Wees er met een schouder om op uit te huilen en begrijp dat verdriet ook enkele fysieke aandoeningen met zich mee kan brengen, zoals gebrek aan eetlust, lusteloosheid, vermoeidheid, rugpijn, slapeloosheid; de lijst gaat maar door.

Doorgaan tijdens het rouwen

Het nieuwe normaal omarmen

Het is moeilijk om het ‘leven zoals gewoonlijk’ voort te zetten, aangezien het leven niet zoals gewoonlijk is en dat ook nooit meer zal zijn. Dat wil niet zeggen dat geluk nu een vluchtige onwaarschijnlijkheid is.

Maar dit bestaan ​​is weer van richting veranderd en dat moet worden erkend voordat we kunnen groeien met de ervaring.

Eerlijke gesprekken met kinderen

Wees eerlijk tegen jezelf en tegen je kinderen. Leg volwassen methoden voor het omgaan met situaties niet op kinderen; ze hebben hun eigen.

Kinderen kunnen verbazingwekkend goed met de dood omgaan als ze dat mogen. We hebben de neiging om onze kinderen te beschermen tegen wat wij volwassenen als de lelijke kanten van het leven beschouwen.

Maar bedenk dat elke keer dat we een ander mens proberen te beschermen tegen iets anders dan fysieke schade, we hem of haar de kans op groei ontzeggen. We kunnen het verdriet niet voor hen verbergen, en dat moeten we ook niet proberen. Maar we kunnen ze wel helpen de vaardigheden te leren die ze nodig hebben om te kunnen managen.

is basilicum veilig voor katten

Onszelf openstellen voor verdriet

Dat kunnen we doen door ons open te stellen voor verschillende manieren van denken en voelen, door enkele van de vele boeken te lezen die nu beschikbaar zijn over dood en rouw, en door over de situatie na te denken voordat deze zich voordoet.

Verdriet accepteren als onderdeel van het leven

Telkens wanneer we een nieuwe relatie beginnen, moeten we accepteren dat verdriet daar deel van zal uitmaken. Het einde zal komen door het scheiden van de levenspaden, de dood van ons of de dood van de andere partij. Maar dat weerhoudt ons er niet van om te trouwen, kinderen te krijgen of een kat te adopteren.

Een doel vinden in pijn

Als we midden in een verdriet zitten, is het soms moeilijk om ons te herinneren waarom we onszelf in gevaar brengen voor deze pijn. Maar dan werpt onze echtgenoot ons de blik toe die alleen zij kunnen geven. Onze kinderen brengen ons een boeket paardenbloemen en onze kat strekt zich uit om zachtjes naar ons passerende been te meppen. En opeens is het weer scherp...

Laatste woorden over rouwen en vooruitgaan

De reis door rouw is een zeer persoonlijke reis vol emoties die overweldigend en moeilijk te navigeren kunnen zijn. Het is niet iets dat je moet overhaasten of vermijden, maar dat je het moet omarmen als een natuurlijk onderdeel van de levenscyclus.

Hier volgen enkele afsluitende gedachten en tips om u of iemand die u kent te ondersteunen bij dit complexe proces:

Aanvaarding: Erken dat verdriet een normale reactie is op verlies en sta jezelf toe deze emoties zonder oordeel te voelen. Openheid: Deel uw gevoelens met vertrouwde vrienden of familieleden. Soms kan praten over verdriet verlichting en een gevoel van verbondenheid geven. Zoek indien nodig professionele hulp: Therapeuten die gespecialiseerd zijn in rouw kunnen waardevolle ondersteuning bieden die is afgestemd op uw individuele behoeften. Vind vreugde in herinneringen: Koester de positieve herinneringen en vier de relatie die was. Het is een eerbetoon aan de gedeelde liefde en verbinding. Beweeg in uw eigen tempo: Er is geen goede of foute manier om te rouwen. Neem de tijd die je nodig hebt om te genezen en laat anderen je proces niet dicteren.

Onthoud dat verdriet geen einde betekent, maar eerder een overgang. Door het te omarmen staan ​​we onszelf toe te groeien en een nieuwe betekenis en doel in het leven te vinden.

welk ras was een chagrijnige kat

Of het nu gaat om het verlies van een familielid van een huisdiervriend of een andere geliefde, de weg naar genezing is er een van begrip van compassie en zelfzorg.

Gerelateerde literatuur:

Wanneer is het tijd? - Het nemen van de moeilijke beslissing

Schriftelijke bijdragen door Diane C. Nicholson

Diane C. Nicholson is een internationaal erkende en gepubliceerde professionele fotograaf die gespecialiseerd is in paarden, gezelschapsdieren en gezinnen. Ze is ook een gepubliceerde schrijfster die 4 verhalen heeft gehad in de Chicken Soup for the Soul-serie, verschillende artikelen in kranten en tijdschriften heeft en momenteel een kinderboek heeft vertegenwoordigd. Diane beschouwt zichzelf als activiste voor mensen- en dierenrechten en werkt daar hard aan. Ze woont in het binnenland van British Columbia met haar menselijke familie, die zich heeft uitgebreid tot veel geredde beestjes, waaronder paarden, honden, katten, konijnen, een vogel en een rat.
Bezoek de website van Diane op - Tweelinghart fotoproducties

Opmerkingen? Laat ze achter via onderstaand formulier. Vragen? Gebruik alsjeblieft de kattenforums voor degenen!

Let op: we kunnen commissie krijgen voor aankopen gedaan via links op deze pagina.