Dit artikel gaat over kattenacne (ook bekend als kattenacne, kinacne, folliculitis of furunculose). Het doel van dit artikel is om katteneigenaren een eenvoudige, duidelijke uitleg te geven over kattenacne.

kosten van maine coon kat

Snel overzicht: kattenacne

Wat is kattenacne?

Acne bij katten verschilt in sommige opzichten niet van acne bij mensen, maar er zijn ook verschillen.

Bij katten is acne, net als bij mensen, een huidaandoening die ontstaat wanneer de haarzakjes verstopt raken met olie en dode huidcellen. Bij beide soorten worden deze verstopte poriën gezien als mee-eters en puistjes, en voortdurende infectie van de geblokkeerde follikels leidt tot het volledige beeld van acne.

Bij mensen komt acne het meest voor bij tieners, onder invloed van veranderende hormonen, en in het bijzonder verhoogde androgenen (mannelijke hormonen).

Bij katten kan de aandoening op elke leeftijd voorkomen: adolescente katten zijn hier niet gevoeliger voor dan volwassenen.

Hoe vaak komt kattenacne voor?

Milde gevallen van kattenacne komen zeer vaak voor, met lichte tekenen die misschien niet eens door de eigenaren worden opgemerkt (de huid is verborgen onder de vacht). Geavanceerde, ernstige acne bij katten komt minder vaak voor en kan moeilijk op te lossen zijn.

Hoe krijgen katten kattenacne?

Katten ontwikkelen meestal acne rond hun grote talgklieren, gelegen op de kin, lippen en aan de basis van de staart.

Kattenacne is gekoppeld aan een bepaald type klier in de huid, de talgklier. De meeste talgklieren zitten vast aan de haarzakjes en produceren een olieachtige afscheiding (bekend als talg) die de haartjes bedekt, waardoor ze glanzend, waterdicht en flexibel worden.

Naast deze op haar gebaseerde talgklieren zijn er afzonderlijke grotere talgklieren op de kin, de lippen en de basis van de staart, evenals op enkele andere plaatsen. Deze grotere klieren hebben specifieke namen en een bijzondere functie: ze spelen een belangrijke rol bij geurmarkering, wat een belangrijk sociaal gedrag van katten is.

Dit is de reden waarom katten tegen mensen en voorwerpen in huis wrijven, waarbij ze op hun kin, lippen, kop en staartbasis drukken om deze gebieden te markeren met geurdragende afscheidingen.

• De talgklieren onder de kin staan ​​bekend als het ‘submentale orgaan’. Dit is het gebied dat het meest wordt getroffen door kattenacne.
• De talgklieren aan de basis van de staart staan ​​bekend als het ‘supracaudale orgaan’. Wanneer dit gebied wordt aangetast door acne-achtige veranderingen, staat de resulterende huidaandoening bekend als stud tail. Deze voorwaarde zal in een later artikel worden besproken.

Acne bij katten begint wanneer de talgklieren op de kin en de omliggende haargebonden talgklieren overactief worden, waardoor overmatige afscheiding ontstaat die verschijnt als gele of bruine ophopingen op de vacht van dit gebied.

De openingen van de klieren raken verstopt door deze dikke afscheiding, gecombineerd met overmatige keratine, waardoor comedonen ontstaan ​​(ook bekend als ‘mee-eters’). Er volgt een bacteriële infectie van de geblokkeerde klieren, leidend tot puisten en abcessen, samen met algemene ontsteking van de haarzakjes (folliculitis) en de omliggende huid (pyodermie).

Symptomen van kattenacne bij katten

Vroege tekenen van acne bij katten zijn overmatige vettigheid en verkleuring van de huid rond de kin en lippen. Comedonen (mee-eters) en whiteheads kunnen worden gezien. Naarmate de aandoening vordert, leidt bacteriële infectie van de haarzakjes en talgklieren tot folliculitis en pyodermie, met een rode, pijnlijk uitziende, gezwollen huid waar mogelijk pus uit sijpelt.

De getroffen gebieden zijn pijnlijk en kunnen jeuken, waarbij de kat herhaaldelijk aan de kin en lippen krabt. Er is vaak sprake van haaruitval, waarbij de getroffen gebieden een haarvrij, glanzend, rood oppervlak hebben. De ophoping van afscheidingen kan ervoor zorgen dat gedroogd, korstig, korstachtig vuil zich ophoopt.

Slechte verzorging kan de aandoening verergeren vanwege de ophoping van afscheidingen op de vacht.

Oorzaken van kattenacne bij katten

We hebben de oorzaken van acne bij katten niet duidelijk geïdentificeerd, maar we kennen wel verschillende factoren die hieraan kunnen bijdragen. Sommige katten kunnen bijvoorbeeld acne krijgen als ze allergisch zijn voor hun voer- of waterbakjes.

De oorzaken van kattenacne zijn niet duidelijk geïdentificeerd, maar factoren die een rol kunnen spelen zijn onder meer:

• Overproductie van afscheidingen uit de talgklieren om onbekende redenen
• Genetica: het probleem komt vaker voor bij sommige kattenrassen, zoals de Perzen
• In sommige gevallen worden virale oorzaken vermoed
• Allergieën voor bepaalde artikelen, zoals plastic voer- en waterbakken, kunnen een rol spelen
• Irriterende stoffen in het milieu kunnen een rol spelen
• Voedselallergieën kunnen soms een rol spelen
• In sommige gevallen kan een auto-immuunziekte een rol spelen
• Ringworm (een schimmelinfectie) kan in sommige gevallen ten grondslag liggen
• Huidparasieten (bijvoorbeeld Demodex die schurft veroorzaakt) kunnen soms hierbij betrokken zijn

Diagnose van kattenacne

Als uw DVM-dierenarts vermoedt dat uw kat kattenacne heeft, kunnen de volgende stappen worden genomen.

1. Gedetailleerde anamnese

Uw dierenarts zal elk aspect van het leven en de gezondheidszorg van uw kat bespreken. Er zijn andere oorzaken van dezelfde soort symptomen als kattenacne, en deze geschiedenis zal helpen de verschillende mogelijke oorzaken te onderscheiden.

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en eventuele andere fysieke tekenen van ziekte opmerken, op zoek naar andere aandoeningen die mogelijk verband houden met de huidziekte.

3. Huidtesten

• Huidcytologie (het verzamelen van een monster van huidlaesies met plakband) stelt de dierenarts in staat de cellen op de huid onder de microscoop te onderzoeken. Er kunnen overmatige aantallen bacteriën (als gevolg van secundaire infectie) of gisten (zoals Malassezia) worden geïdentificeerd.
• Huidafkrabsels (waarbij de rand van een scalpelmesje tegen de huid van de kat wordt gedrukt) kunnen worden uitgevoerd om onder de microscoop naar parasieten zoals Demodex te zoeken
• Om ringworm uit te sluiten, kan een schimmelcultuur worden uitgevoerd op een monster van de aangetaste huid
• Bacteriële kweek, met antibioticagevoeligheden, kan worden uitgevoerd wanneer een kat specifieke antibiotica nodig heeft om diepe infecties op te lossen
• Er kan een huidbiopsie worden afgenomen zodat de veranderingen in de huid door een histopatholoog onder de microscoop kunnen worden onderzocht: zo wordt een definitieve diagnose gesteld, maar dat is niet altijd nodig.

4. Andere tests

• Het is waarschijnlijk dat uw dierenarts ook ander bloedonderzoek zal uitvoeren, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (bloedbeeld) en biochemische profielen, om te bevestigen dat er geen andere onderliggende oorzaak is van de acne van uw kat.
• Radiografie (röntgenfoto's) kan in zeldzame gevallen worden uitgevoerd om te controleren op onderliggende bot- of tandaandoeningen die kunnen leiden tot ontstekingen in het kin- en lipgebied. Uw dierenarts zal u adviseren of dergelijk gedetailleerd onderzoek al dan niet geïndiceerd is.
• In zeer ernstige gevallen kan uw dierenarts voorstellen om u te verwijzen naar een dierenarts met bijzondere belangstelling voor dermatologie.

Hoeveel kost het om een ​​kat met kattenacne te behandelen?

Het is onmogelijk om de kosten van de behandeling van kattenacne in te schatten, omdat er een breed scala aan verschillende ernst van het probleem bestaat. Bij een mild geval kan een minimale interventie nodig zijn, terwijl bij een ernstig geval mogelijk maandenlang onderzoek en behandelingen nodig zijn. U dient uw dierenarts om een ​​gedetailleerde schatting te vragen voordat u akkoord gaat met de behandeling.

Behandeling voor kattenacne

Naast het aanpakken van de onderliggende oorzaak van de acne van uw kat, kan de behandeling bestaan ​​uit het regelmatig schoonmaken van het getroffen gebied.

Het behandelingsniveau hangt af van de ernst van het probleem. Globaal zijn er twee soorten behandelingen.

Actuele behandelingen

• Milde gevallen kunnen reageren op eenvoudige plaatselijke behandelingen, vergelijkbaar met menselijke acnebehandelingen, waaronder antibacteriële en reinigende shampoos, wasmiddelen of doekjes die chloorhexidine, benzoylperoxide, salicylzuur en/of ethyllactaat kunnen bevatten. Een specifieke antibacteriële zalf, mupirocine 2%, wordt soms tweemaal daags aangebracht. Andere antibiotische zalven kunnen ook door uw dierenarts worden aanbevolen.
• Als er sprake is van een ophoping van afscheiding, kan het helpen om de getroffen gebieden te wassen met een prop watten of een schoon washandje, met behulp van een warme oplossing van mild zout, warm water (1 theelepel per pint) of een oplossing van bitterzout (magnesiumsulfaat). op anderhalve theelepel per pint). Kalmerende producten zoals aloë vera kunnen nuttig zijn, en andere producten zoals toverhazelaar zijn voorgesteld, maar er moet voor worden gezorgd dat ze de irritatie niet verergeren (bijvoorbeeld als ze op alcoholbasis zijn).
• Het is zinvol om van een plastic kom over te stappen op keramische of roestvrijstalen voer- en waterschalen.

Systemische behandelingen

• Als huidtesten wijzen op ernstige bacteriële infecties, kunnen systemische antibiotica worden aanbevolen, idealiter op basis van de resultaten van testen op antibioticagevoeligheid. In gevallen met aanzienlijke roodheid en ontsteking kan uw dierenarts een corticosteroïde zoals prednisolon aanbevelen om een ​​overreactief immuunsysteem te dempen.
• Voedingssupplementen zoals essentiële vetzuren zijn, net als bij veel huidproblemen, nuttig om de algemene gezondheid van de huid te optimaliseren.
• Isotretinoïne, ook bekend als 13-cis-retinoïnezuur en verkocht onder de merknaam Accutane, is gebruikt voor gevallen van acne bij mensen en wordt soms aanbevolen voor zeer ernstige gevallen van kattenacne die niet reageren op standaardbehandelingen. Dit is echter een krachtig medicijn met mogelijk zeer ernstige bijwerkingen, dus dit kan alleen worden overwogen onder direct veterinair toezicht. Het product heeft geen licentie en de positieve impact ervan op deze ziekte is niet bewezen.

Monitoring en prognose

Visueel onderzoek van de aangetaste delen van de huid maakt het gemakkelijk om de voortgang van kinacne te beoordelen. De prognose is over het algemeen goed en de meeste gevallen reageren goed op de behandeling. Een laaggradig, aanhoudend probleem komt vaak voor en onderhoudstherapie (misschien alleen plaatselijke behandelingen) is vaak nodig.

Conclusie

Kattenacne is een veel voorkomende huidaandoening die de kin en lippen van katten aantast. Het probleem lijkt op menselijke acne, en hoewel er enkele parallellen zijn in oorzaken en behandelingen, zijn er ook veel verschillen. Een eenvoudig thuisbehandelingsregime, met shampoos en schoonmaakmiddelen, kan soms voldoende zijn om deze ziekte onder controle te houden, maar in ernstige gevallen is de betrokkenheid van een dierenarts belangrijk.

gele kattennamen

Veel Gestelde Vragen

Hoe behandel je kattenacne?

Topische behandeling, met behulp van shampoos of zalven, is de eerste benadering, waarbij bij meer gevorderde gevallen alleen systemische medicijnen op recept nodig zijn, zoals antibiotica en ontstekingsremmers.

Hoe kan ik de kinacne van mijn kat thuis behandelen?

De eenvoudigste vorm van behandeling is regelmatig baden (bijvoorbeeld licht zout water) en het gebruik van antibacteriële shampoos om de aangetaste delen van de huid te reinigen.

Gaat kattenacne weg?

De meeste gevallen van acne bij katten verdwijnen met de behandeling, maar vaak kan een lager niveau van lokale onderhoudstherapie (bijvoorbeeld tweemaal per week schoonmaken) nodig zijn om herhaling te voorkomen. Uitbraken van dit type folliculaire dermatitis kunnen af ​​en toe voorkomen, wat ertoe leidt dat het behandelingsniveau met tussenpozen moet worden verhoogd.

Wat veroorzaakt kattenacne?

De oorzaak is deels genetisch bepaald (sommige katten zijn hier gevoeliger voor), misschien als gevolg van een neiging tot allergieën of auto-immuunziekten. Externe factoren kunnen ook een rol spelen, waaronder allergie voor plastic of voedsel, maar ook parasitaire, bacteriële, virale of schimmelinfecties en zelfs irriterende stoffen in het milieu.