• Redenen waarom een ​​kat mogelijk bloedonderzoek nodig heeft
• Hoe vaak hebben katten bloedonderzoek nodig?
• Hoeveel kosten bloedonderzoeken?
• Wat doet bloedonderzoek?
• Hoe worden bloedmonsters genomen?
• Soorten bloedonderzoek voor katten
• Biochemie inclusief hormoonmetingen
• Conclusie
• Veel Gestelde Vragen

Wanneer u het kantoor van uw plaatselijke DVM-dierenarts bezoekt, zijn er vaak momenten waarop u bloedonderzoek voor uw kat kunt krijgen.

Het doel van dit artikel is om uit te leggen waarom bloedonderzoek kan worden aanbevolen, welke kosten hieraan verbonden kunnen zijn en welke niveaus van verschillende bloedparameters normaal zijn. Vaak wordt urineonderzoek tegelijkertijd met bloedonderzoek uitgevoerd, maar dat is een onderwerp voor een ander artikel.

Bloedonderzoek bij katten mag nooit worden uitgevoerd door een leek: dit moet altijd worden aangevraagd door een dierenarts na een zorgvuldige professionele analyse van de gezondheid van een kat. Er moet altijd een geldige klinische reden achter de beslissing zitten om bloedonderzoek uit te voeren.

Redenen waarom een ​​kat mogelijk bloedonderzoek nodig heeft

beste kattentraktaties

Het eerste bezoek van een gezonde kat aan de dierenarts . Soms kan het nuttig zijn om eenmalig een basisscreening uit te voeren om een ​​gedetailleerde analyse te maken van de interne stofwisseling van een kat.

Hierdoor kunnen eventuele verborgen onderliggende problemen worden geïdentificeerd (bijvoorbeeld aangeboren afwijkingen zoals een lever- of nierziekte), kan screening plaatsvinden op infectieziekten (zoals FIV of FeLV) en wordt een basislijn vastgelegd die kan worden gebruikt om bloedtesten te vergelijken. resultaten later in het leven van een kat.

Regelmatige welzijnscontroles.Veel dierenartsen raden routinematige gezondheidscontroles aan, elke zes of twaalf maanden. Naast het zorgvuldig onderzoeken van uw kat, kunnen bloedonderzoeken worden voorgesteld om te bevestigen dat er geen verborgen problemen optreden. Urinetests kunnen ook worden aanbevolen. Routinematige welzijnsexamens zijn vooral belangrijk voor oudere katten. Vroegtijdige detectie van afwijkingen in de orgaanfunctie kan van cruciaal belang zijn om gezondheidsproblemen in een vroeg stadium te identificeren, zodat een snelle, effectievere behandeling kan worden gegeven. Bezoeken vóór de operatie.Wanneer er een ingreep met anesthesie of een operatie gepland is, is het zinvol om er zeker van te zijn dat een kat zo gezond is als hij lijkt. Om deze reden worden vaak preoperatieve bloedtesten aanbevolen om de interne stofwisseling van een kat te screenen op eventuele afwijkingen. Als er afwijkende parameters zijn, kan een procedure soms worden uitgesteld. Zieke katten.Wanneer een kat om welke reden dan ook ziek wordt, wordt bloedonderzoek vaak aanbevolen als een belangrijke manier om eventuele tekenen van ziekte van de verschillende interne systemen op te sporen. Dit is het moment waarop het nuttig kan zijn om basiswaarden voor een kat te hebben, zodat eventuele afwijkingen als nieuw kunnen worden herkend en dus waarschijnlijker zijn. Onderzoek naar levensbedreigende ziekten omvat bijna altijd gedetailleerd bloedonderzoek.

Hoe vaak hebben katten bloedonderzoek nodig?

Het antwoord op deze vraag hangt af van de kat: Bij een gezonde jonge kat hoeft het bloedonderzoek mogelijk al een aantal jaren niet meer te worden herhaald, terwijl bij een zieke oudere kat mogelijk elke maand een bloedonderzoek moet worden gedaan. Uw dierenarts zal u begeleiden bij het nemen van de beslissing hoe vaak er bloedonderzoek moet worden gedaan.

Hoeveel kosten bloedonderzoeken?

De kosten van bloedonderzoek bij katten variëren enorm, afhankelijk van de precieze tests die worden uitgevoerd. Een eenvoudige test kost misschien , terwijl een reeks gedetailleerde, complexe tests 0 kan kosten . Het is het beste om vooraf de prijs van voorgestelde tests te bespreken, zodat u weet wat u kunt verwachten.

Wat doet bloedonderzoek?

Bloedtesten meten de bestanddelen van het bloed van een kat, inclusief cellen, hormonen en chemicaliën, om een ​​beter inzicht te krijgen in de gezondheid van de kat.

De volumes van bloedmonsters variëren, maar meestal is een hoeveelheid tussen 0,5 ml en 2,5 ml voldoende om alle noodzakelijke tests uit te voeren. Dit is een klein spuitje bloed, of minder dan een halve theelepel.

Hoe worden bloedmonsters genomen?

Er zijn drie gebruikelijke manieren om een ​​bloedmonster van een kat af te nemen. Over het algemeen wordt de kat eenvoudigweg rustig en zachtjes vastgehouden; soms kan een handdoek worden gebruikt om te helpen bij het in bedwang houden, om te voorkomen dat de kat bijt of zijn klauwen gebruikt om te krabben.

Cephalic ader.Dit is de meest voorkomende locatie: een kleine hoeveelheid vacht wordt van een van de voorpoten afgeknipt, net onder de elleboog. Een technicus houdt de kat vervolgens voorzichtig in bedwang en plaatst de duim en wijsvinger rond het been ter hoogte van de elleboog. Deze actie blokkeert de terugkeer van bloed van de ledemaat naar het hart, waardoor de hoofdader opzwelt en zichtbaar wordt. De dierenarts gebruikt vervolgens een spuit en naald om bloed uit de ader te zuigen. Halsader.Soms, vooral als er een groter volume bloed nodig is, wordt de halsader in de nek gebruikt. Opnieuw wordt de vacht over de ader geknipt (aan één kant van de nek) en een technicus houdt de kat zachtjes in bedwang, houdt beide voeten in één hand en gebruikt de andere hand om de kin van de kat op te tillen, waardoor de nek zichtbaar wordt. De dierenarts tilt vervolgens de ader op door een vinger op het onderste deel van de nek te plaatsen voordat hij een injectiespuit en naald gebruikt om het bloedmonster uit de ader te verzamelen. Saphena-ader.Soms wordt de achterpoot gebruikt om een ​​bloedmonster af te nemen. Net als bij de voorpoot wordt de vacht van het onderbeen afgeknipt, een assistent houdt het been vast om de ader omhoog te brengen en de dierenarts verzamelt het monster.

Soorten bloedonderzoek voor katten

Er zijn veel verschillende mogelijke bloedtesten die kunnen worden uitgevoerd, maar de belangrijkste worden hieronder samengevat. Vaak kunnen eenvoudige bloedtesten intern worden uitgevoerd in het laboratorium van de dierenarts, terwijl andere, meer complexe tests mogelijk naar een extern laboratorium moeten worden gestuurd.

Virustests

Twee veel voorkomende virussen, Feline Leukemie (FeLV) en Feline Immunodeficiency Virus (FIV), kunnen een ernstige ziekte veroorzaken en kunnen via een eenvoudige bloedtest worden uitgesloten. Het is minder gebruikelijk om op andere virussen te testen, maar uw dierenarts kan specifieke redenen hebben als dit ooit wordt gesuggereerd.

Hematologie of compleet bloedbeeld (CBC)

Deze test omvat het tellen van de verschillende cellen in de bloedbaan, inclusief rode bloedcellen, bloedplaatjes en de verschillende soorten witte bloedcellen.

Veranderingen in het celaantal geven nuttige informatie over het immuunsysteem van een kat. Veranderingen worden waargenomen als er sprake is van ontstekingen, toxiciteit, bloedstollingsstoornissen of vele andere ziekteprocessen in het lichaam van de kat.

Er kunnen nog enkele andere metingen worden gedaan, zoals het hemoglobinegehalte in het bloed, wat erg belangrijk kan zijn bij sommige aandoeningen, zoals bloedarmoede.

Een bepaalde meting, het Packed Cell Volume (PCV), geeft de totale hoeveelheid vaste cellen aan in vergelijking met vloeistof (serum) in het bloedmonster, en dit is een nuttige gids voor aandoeningen zoals uitdroging of bloedarmoede.

Biochemie inclusief hormoonmetingen

De lijst met aandoeningen die door bloedonderzoek kunnen worden gediagnosticeerd is enorm, en sommige daarvan zijn diabetes, lever- en nierziekten en hormonale onevenwichtigheden.

Over het algemeen wordt een breed scala aan chemicaliën in het bloed van de kat geanalyseerd. De niveaus van deze chemicaliën worden gewoonlijk binnen nauwe grenzen gehouden in de bloedbaan van een gezonde kat. Verhoogde – of verlaagde – bloedspiegels geven vaak een sterke aanwijzing over de aard van het onderliggende ziekteproces.

Van diabetes tot lever- en nierziekten: er is een lange lijst met aandoeningen die door bloedonderzoek kunnen worden gediagnosticeerd. Er zijn ook tests beschikbaar om hormonen te meten, hoewel het enige algemeen gemeten hormoon Totaal T4 of thyroxine is: verhoogde niveaus zijn diagnostisch voor hyperthyreoïdie, een veel voorkomende aandoening die vooral oudere katten treft.

De vaak gemeten bloedtesten, gemeten in een typisch screeningmonster, worden hieronder vermeld.

Albumine (ALB): Dit is een van de serumeiwitten (de andere is Globuline), met niveaus die nuttig zijn voor het beoordelen van hydratatie en bloedingen, maar ook voor het evalueren van de functie van de darmen. lever en nieren.

Alkalische fosfatase (ALKP): Verhogingen van dit enzym wijzen op een leverziekte, galblaasziekte en pancreasziekte. Verhoogde normalen kunnen normaal zijn bij jonge katten, gestimuleerd door actieve botgroei.

Alanine-aminotransferase (ALT): Verhoogde waarden duiden op schade aan levercellen, hoewel de precieze oorzaak van de schade niet kan worden vastgesteld: voor deze evaluatie kan een leverbiopsie nodig zijn.

Aspartaataminotransferase (AST): Verhoogde niveaus wijzen op schade aan de lever, het hart of de skeletspieren.

Bloedureumstikstof (BUN): Verhoogde niveaus wijzen op een nierziekte, maar er zijn ook andere oorzaken mogelijk, en verlaagde niveaus kunnen wijzen op een leverziekte.

Calcium (Ca): Veranderingen in het niveau van dit mineraal kunnen door veel verschillende ziekten worden veroorzaakt, van nierziekten tot hormonale ziekten en sommige soorten kanker.

Cholesterol: verhoogde cholesterolwaarden kunnen worden waargenomen bij een reeks hormonale en andere ziekten.

Chloride (Cl): Chloride is een zogenaamde elektrolyt (een stof die elektriciteit geleidt wanneer deze in water wordt opgelost). De niveaus worden verlaagd bij aandoeningen zoals braken, en verhoogd wanneer een kat uitgedroogd is.

Creatinine (CREA): Verhoogde niveaus wijzen op een nierziekte. Het patroon van BUN en CREA samen wordt gebruikt om een ​​beter begrip van de nierfunctie te krijgen dan elke parameter afzonderlijk. Ureum is meestal een afbraakproduct van eiwitten uit het voedsel, terwijl Creatinine de neiging heeft eiwitten te weerspiegelen die afkomstig zijn uit de spieren, dus dit kan in sommige gevallen een betrouwbaardere indicator zijn.

Gamma-glutamyltransferase (GGT): Dit is een enzym dat in het bloed vrijkomt als er schade is aan de lever, galblaas en galwegen.

Globuline (GLOB): Dit is het tweede belangrijkste bloedeiwit (het andere is albumine). Verhoogde niveaus duiden op chronische ontstekingen en een reeks andere mogelijkheden.

Glucose (GLU): Glucose is de belangrijkste suiker in het bloed, waarbij verhoogde niveaus in de eerste plaats wijzen op diabetes mellitus, en verlaagde niveaus veroorzaakt door vele aandoeningen, wat mogelijk kan leiden tot flauwvallen, toevallen of bewusteloosheid.

Kalium (K): Dit is een ander elektrolyt. Net als chloor en natrium kan het uit het lichaam verloren gaan bij gastro-intestinale stoornissen zoals braken en diarree, wat leidt tot lagere niveaus.

Verhoogde waarden kunnen duiden op nierfalen, uitdroging of obstructie van de urethra, en kunnen leiden tot een trage hartslag (bradycardie) of zelfs een hartstilstand.

Natrium (Na): Natrium is een ander elektrolyt dat ook verloren gaat bij symptomen na episoden van braken en diarree. Bij deze aandoeningen kunnen er dus verlaagde spiegels optreden. Het is vaak gekoppeld aan de hydratatiestatus.

Fosfor (PHOS): Verhoogde fosforwaarden kunnen worden gezien bij nieraandoeningen, hyperthyreoïdie, bloedingsstoornissen en andere aandoeningen.

Symmetrische dimethylarginine (SDMA): dit is een nieuwere test die een gevoeliger beoordeling van de nierfunctie geeft. Ureum en Crea worden pas verhoogd als 70% van de nierfunctie verloren is gegaan, terwijl SDMA doorgaans verhoogd is als slechts 30-50% van de nierfunctie verstoord is.

Totaal bilirubine (TBIL): Bilirubine is een geel pigment dat via de galblaas uit het lichaam wordt uitgescheiden en via de gal in het spijsverteringskanaal terechtkomt.

Verhoogde niveaus veroorzaken geelzucht, die al dan niet zichtbaar is tijdens een lichamelijk onderzoek van het dier. De meest waarschijnlijke oorzaken zijn een verhoogde afbraak van rode bloedcellen (hemolytische anemie) of een verminderde uitscheiding van pigment in de gal (galblaas- of galwegziekte).

Totale proteïne: Het totale eiwitniveau is de som van de albumine- en globulineniveaus: dit wordt vaak gebruikt om de hydratatiestatus te beoordelen, en is nuttig bij het beoordelen van de levernieren en het verschaffen van informatie die relevant is voor bepaalde infectieziekten.

Thyroxine (T4): Thyroxine is het belangrijkste schildklierhormoon (ook bekend als het totale schildklierniveau), waarbij verhoogde niveaus wijzen op hyperthyreoïdie bij katten.

Er zijn nog veel meer specifieke bloedonderzoeken die kunnen worden aanbevolen bij het onderzoeken van een zieke kat. Vaak moeten deze tests worden uitgevoerd door een extern commercieel laboratorium. Het beste antwoord is om dergelijke tests gedetailleerd met uw dierenarts te bespreken, zodat u precies begrijpt wat er wordt gedaan.

schamen katten zich?

De hierboven genoemde informatie zal u helpen de resultaten van bloedonderzoek bij katten te begrijpen, maar u zult dit in detail met uw dierenarts moeten bespreken om de betekenis van de verschillende resultaten volledig te begrijpen.

Dit is een complexe wetenschap en het is voor de meeste katteneigenaren niet mogelijk om een ​​volledig en gedetailleerd inzicht te krijgen in de betekenis van gedetailleerde patronen van bloedtestresultaten.

Conclusie

De interpretatie van bloedonderzoek is een complexe wetenschap en advies op dit gebied moet worden begeleid door de professionele supervisie van uw dierenarts.

De informatie in dit artikel is een nuttige basisbriefing over het onderwerp, maar voor een beter begrip van wat er precies bij uw huisdier gebeurt, is een gedetailleerd gesprek met de dierenarts die uw kat behandelt essentieel.

Veel Gestelde Vragen

Wat blijkt uit bloedonderzoek bij katten?

Bloedonderzoek levert informatie op over de interne werking van het lichaam van een kat, bevestigt dat een kat volledig gezond is, of geeft aanwijzingen over de redenen waarom een ​​zieke kat zich niet goed voelt.

Zal bloedonderzoek kanker bij katten aantonen?

Er bestaat geen eenvoudige bloedtest die de diagnose kanker kan bevestigen of ontkennen. Soms kunnen bloedtesten echter duiden op de mogelijkheid van kanker, waardoor de dierenarts naar andere tests wordt geleid die de aanwezigheid van deze ziekte definitief kunnen bevestigen (zoals diagnostische beeldvorming of biopsieën).

Moeten katten jaarlijks bloedonderzoek ondergaan?

Verschillende dierenartsen hebben verschillende meningen over dit onderwerp. Jaarlijks bloedonderzoek maakt het mogelijk een nauwkeurige basislijn vast te stellen voor het interne metabolisme van een kat. Het is echter onwaarschijnlijk dat dit enig verschil maakt voor een jonge, gezonde kat. Voor oudere katten (bijvoorbeeld ouder dan 10 jaar) is het waarschijnlijker dat regelmatig bloedonderzoek wordt aanbevolen, omdat sommige ziekten op oudere leeftijd vaker voorkomen en een vroege diagnose door middel van bloedonderzoek een eerdere en effectievere behandeling mogelijk kan maken.

Wanneer moet mijn kat een bloedtest ondergaan?

U dient dit onderwerp met uw dierenarts te bespreken: elke kat is anders, en de noodzaak van bloedtesten is een professionele beslissing die genomen wordt na overweging van veel verschillende aspecten van de gezondheid van uw individuele kat.