Een diagnose van een hartruis bij uw kat kan zorgwekkend zijn: dit artikel is bedoeld om u duidelijke feiten te geven over wat dit betekent en over de mogelijke gevolgen voor de gezondheid van uw kat.

Snel overzicht: hartgeruis bij katten

Wat is een hartruis?

Normaal gesproken zal uw DVM-dierenarts, wanneer hij met een stethoscoop naar het geluid van het hart van uw kat luistert, een regelmatige, gezonde hartslag horen, die een beetje klinkt als de dreun van de ene trommel na de andere: het wordt klassiek omschreven als klinkend als lub dup met het kloppen klinkt als lub dup, lub dup, lub dup, met een snelheid van ongeveer twee of drie lub dups per seconde.

Een hartgeruis is een suizend, suizend geluid dat de dierenarts met de stethoscoop kan horen, als extra geluid, vermengd met de hartslag. In plaats van lubdup, lubdup, hoort de dierenarts lubshdup, lubshdup of lubdubshhh, lubdupshhh. Het is een abnormaal geluid dat benadrukt dat er een potentieel probleem is dat moet worden opgelost.

Wat veroorzaakt een hartruis?

Dit zwiepende, sissende geluid van een hartgeruis wordt veroorzaakt door een turbulente bloedstroom door of rond het hart. Als je je een brede, diepe rivier voorstelt die voorbij stroomt, is er geen turbulentie en geen lawaai. Stel je nu een beek voor die over rotsen stroomt, of een rivier met stroomversnellingen: de turbulentie of verstoring van de waterstroom veroorzaakt geluid.

Er zijn meerdere veelvoorkomende oorzaken van de turbulente bloedstroom die bij een kat tot een hartgeruis leidt. Veel oorzaken zijn onschadelijk, maar sommige zijn ernstig en sommige zijn zelfs zeer ernstig. De betekenis van een hartgeruis hangt af van de oorzaak van het geruis, en uw dierenarts zal het geruis analyseren om dat op te lossen.

Hartgeruis wordt op verschillende manieren geclassificeerd

Hartgeruis wordt op drie manieren geclassificeerd: luidheid, locatie en aard.

Luidheid

Hartgeruis wordt beoordeeld op basis van hoe gemakkelijk het gehoord kan worden, op a schaal van één tot zes, van het stilste tot het luidste. Het zachtste geruis kan heel moeilijk te detecteren zijn en is mogelijk slechts via één deel van het hart te horen. Het luidste geruis, dat duidt op meer turbulentie in de bloedstroom, is over een groter deel van het hart te horen. Belangrijk is dat de betekenis van hartgeruis niet alleen afhangt van de luidheid: sommige zachte gemompels kunnen wijzen op een zeer ernstige ziekte, terwijl sommige luidere gemompels relatief goedaardig kunnen zijn.

De beoordeling van hartgeruis is vaak enigszins subjectief en is gebaseerd op de luidheid van het geruis wanneer de dierenarts met een stethoscoop naar de borst luistert. De schaal kan als volgt worden samengevat.

Graad 1– Een zo zwak mogelijk hartgeruis: het kan soms alleen gehoord worden in de ideale situatie, bij een rustige patiënt, in een rustige kamer, door een dierenarts met ervaring in het luisteren naar hartgeruis. Graad 2– Een zacht hartgeruis dat duidelijk hoorbaar is met een stethoscoop, maar niet luid genoeg om de normale geluiden van het kloppende hart te verdoezelen. Graad 3– Een matig luid geruis dat onmiddellijk hoorbaar is als zelfs een onervaren dierenarts met een stethoscoop luistert, maar nog steeds niet luid genoeg om de normale geluiden van het kloppend hart te verdoezelen. Graad 4– Een luid hartgeruis dat gemakkelijk te horen is door een onervaren dierenarts met een stethoscoop en dat de normale geluiden van het kloppend hart kan gaan verdoezelen. Niveau 5– Een zeer luid hartgeruis dat de normale geluiden van het kloppende hart verduistert. Het creëert een fysieke trilling, zodat wanneer een hand op de borst van de kat wordt geplaatst, er een trilling kan worden gevoeld (dit is een zoemende trilling die wordt veroorzaakt door het luide geruis). Graad 6– De luidste graad van hartgeruis; kan zelfs worden gehoord als de kop van de stethoscoop van de huid wordt gehouden, weg van fysiek contact met de borst.

Plaats

Uw dierenarts zal vaststellen waar het hartgeruis het duidelijkst te horen is: dit kan helpen de onderliggende oorzaak op te sporen.

Natuur

De dynamische aard van het hartgeruis is belangrijk: is het constant, of verandert het van hartslag tot hartslag. Er worden verschillende termen gebruikt om het geruis te beschrijven, zoals galopperen,

Wat veroorzaakt een hartruis bij katten?

Er zijn verschillende factoren die bepalen of uw kat wel of geen hartruis krijgt. Oorzaken zijn onder meer aangeboren of verworven hartaandoeningen, extracardiale oorzaken en onschuldig gemompel.

Structurele hartziekten sinds de geboorte

katerwangen

Sommige katten hebben aangeboren hartafwijkingen, d.w.z. ze worden geboren met een anatomische afwijking van het hart of van de bloedvaten rond het hart. Voorbeelden van een abnormaal hart zijn ventriculaire septumdefecten (gaten in het hart), longstenose (vernauwing van de longslagader wanneer deze het hart verlaat), of patente ductus arteriose (PDA), wat betekent dat een klein bloedvat zich moet sluiten. uitgeschakeld vóór de geboorte blijft open.

Er zijn veel andere hartafwijkingen die hartruis kunnen veroorzaken, waaronder hartklepproblemen (de twee belangrijkste hartkleppen zijn de mitralisklep en de tricuspidalisklep, maar er zijn ook andere kleppen).

Sommige raskattenrassen zijn gevoeliger voor verschillende soorten hartziekten, waaronder Maine Coons en Ragdolls, maar problemen kunnen ook worden gezien bij katten van gemengde rassen (domestic korthaar of langhaar). Ernstige aangeboren hartproblemen kunnen duidelijk zichtbaar zijn bij zeer jonge kittens, maar meestal worden ze pas duidelijk als het kitten de leeftijd van drie of vier maanden heeft bereikt. Daarna worden ze groter en actiever, waardoor hun cardiovasculaire systeem meer onder druk komt te staan.

Verworven hartziekte

Hartgeruis kan ook worden veroorzaakt door ziekten die bij volwassen katten beginnen, zoals hartspierziekten (bijvoorbeeld hypertrofische cardiomyopathie of HCM).

Omstandigheden gescheiden van het hart

Zogenaamde extracardiale oorzaken van hartgeruis zijn onder meer virale of bacteriële infecties, koorts, zwangerschap, zwaarlijvigheid, vermagering, bloedarmoede, hyperthyreoïdie en hypoproteïnemie. In deze gevallen kan de onderliggende ziekte de viscositeit en de stroom van het bloed veranderen, wat leidt tot de turbulentie die het geruis veroorzaakt.

Onschuldige gemompel

In sommige gevallen kan uw dierenarts een gedetailleerd onderzoek naar het hartgeruis van uw kat uitvoeren om vervolgens tot de conclusie te komen dat er absoluut niets mis is met uw kat. In deze gevallen is het geruis een incidentele bevinding, van geen betekenis, en staat bekend als onschuldig of fysiologisch. Dit gemompel is meestal stiller, waarbij de kat helemaal geen duidelijke tekenen van ziekte vertoont, maar toch kan een onderzoek nodig zijn om te bevestigen dat het niets is om je zorgen over te maken. Soms is dergelijk gemompel slechts tijdelijk, b.v. bij jonge, opgroeiende katten, maar ze kunnen op elke leeftijd voorkomen.

Hoe ontdekt een dierenarts de oorzaak van een hartruis?

De levensverwachting van kattenhartruis graad 1,2,3,4,5,6 varieert op basis van een reeks verschillende factoren en eerdere gezondheidsproblemen

1. Stethoscoop

Een hartruis wordt bijna altijd gediagnosticeerd door een dierenarts die met een stethoscoop naar het hart van uw kat luistert, vaak tijdens een routinematige gezondheidscontrole. Af en toe, als het geruis erg luid is, kan een diagnose eenvoudigweg worden gesteld door een zoemgeluid te voelen wanneer een hand op de borst van de kat wordt geplaatst (dit staat bekend als een pre-hartelijke sensatie. Naast het stellen van de diagnose zal uw dierenarts ook noteer details over het geruis, evenals vele andere aspecten van het hart van uw kat, inclusief hartslag en regelmaat.

Zodra een hartruis is vastgesteld, zal uw dierenarts normaal gesproken verdere diagnostische tests aanbevelen om de onderliggende oorzaak te achterhalen.

2. Lichamelijk onderzoek

Elk onderzoek naar een probleem bij een kat begint met een zorgvuldig en grondig lichamelijk onderzoek van uw huisdier.

3. Echoscopisch onderzoek

Gedetailleerde analyse van een hartgeruis wordt meestal bereikt door het uitvoeren van een echocardiogram of een echografisch onderzoek van het hart. Echografie van het hart maakt een gedetailleerde evaluatie van de hartspier, de hartkamers, de hartkleppen en andere structuren rond het hart mogelijk.

4. Röntgenfoto's

Uw dierenarts kan röntgenfoto's van de borst aanbevelen om de grootte en vorm van het hart van uw kat te visualiseren, evenals andere structuren in de thorax (borst) van uw kat.

5. Geavanceerde beeldvorming

In zeldzame gevallen kunnen andere soorten beeldvorming, zoals CT- of MRI-scans, worden uitgevoerd om een ​​zeer gedetailleerde visualisatie van het hart en de bijbehorende structuren te verkrijgen.

6. Elektrocardiogram

Een elektrocardiogram (ECG) is een registratie van de elektrische activiteit in het hart van uw kat: dit kan een nuttige manier zijn om extra informatie te verkrijgen over de hartfunctie van uw kat, als onderdeel van een gouden standaardbenadering van een onderzoek.

7. Bloeddrukmeting

Hoge bloeddruk komt vaak voor bij oudere katten en kan bijdragen aan hartgeruis. Het kan dus belangrijk zijn om dit in de gaten te houden.

8. Bloedonderzoek

Als er een extracardiale oorzaak van hartgeruis wordt vermoed (zoals bloedarmoede of hyperthyreoïdie), kan er een bloedmonster worden genomen voor laboratoriumanalyse.

9. Verwijzing naar een specialist

Uw plaatselijke dierenarts kan een verwijzing aanbevelen naar een dierenarts-cardioloog, die een bijzondere interesse heeft in cardiologie.

Wat zijn de symptomen van een hartruis bij katten?

Er zijn meestal geen externe symptomen (klinische symptomen) van een hartgeruis op zichzelf. Als het hartgeruis ernstig genoeg is om een ​​hartaandoening te veroorzaken (zoals congestief hartfalen), kunnen er verschijnselen optreden zoals hoesten, moeite met ademhalen kan een snelle ademhaling of zelfs instorting worden waargenomen.

Als de oorzaak van het geruis extracardiaal is, kunnen er, afhankelijk van de oorzaak, andere tekenen van ziekte worden waargenomen (bijvoorbeeld bloedarmoede of hyperthyreoïdie ).

Wat is de levensverwachting van een kat met een hartruis?

De levensverwachting hangt af van de oorzaak van het geruis: katten met goedaardig of onschuldig geruis zullen een normale levensduur hebben, terwijl katten met hartgeruis veroorzaakt door levensbedreigende structurele defecten van het hart slechts maanden of een paar jaar kunnen leven. In sommige gevallen kan zelfs een plotselinge dood van getroffen katten optreden. Daarom is het zo belangrijk om een ​​nauwkeurige diagnose van de oorzaak te krijgen.

Behandelingsopties voor hartgeruis bij katten

Niet alle katten met hartruis hebben behandeling nodig, maar behandeling kan nodig zijn voor eventuele onderliggende aandoeningen.

Een hartruis bij katten heeft helemaal geen behandeling nodig. Het belangrijke feit om te onthouden is dat de oorzaak van het geruis nauwkeurig moet worden geïdentificeerd.

Onschuldig gemompel heeft geen enkele behandeling nodig, omdat het onschadelijk is. Geruis veroorzaakt door structurele hartafwijkingen kan op termijn leiden tot de noodzaak van behandeling van hartfalen, afhankelijk van de ernst van het probleem.

Geruis veroorzaakt door extra hartaandoeningen vereist dat deze aandoeningen worden behandeld, in plaats van een specifieke behandeling voor hartziekten.

Conclusie

Als uw dierenarts u vertelt dat uw kat een hartgeruis heeft, vraag hem dan om de precieze oorzaak van het geruis vast te stellen, zodat u passende actie kunt ondernemen om uw kat te helpen.