Hyperthyreoïdie is een veel voorkomende aandoening bij katten, vooral vanaf de leeftijd van tien jaar.

Snel overzicht: hyperthyreoïdie bij katten

Wat en waar zijn de schildklieren?

De schildklieren zijn kleine structuren die zich bij katten halverwege de nek bevinden, aan weerszijden van de luchtpijp, één aan de linkerkant en één aan de rechterkant.

Ze produceren schildklierhormonen, die werken als het gaspedaal in een auto, waardoor dieren energie en levenslust krijgen.

Wat kan er misgaan met de schildklieren?

kosten maine coon kat

Te veel schildklierhormoon zorgt ervoor dat een dier zich gedraagt ​​alsof zijn gaspedaal permanent op de grond wordt gedrukt, terwijl als er niet genoeg schildklierhormoon is, het dier slaperig wordt, een gebrek aan energie heeft en traag en lusteloos wordt.

Beide afwijkingen kunnen voorkomen bij huisdieren, met overproductie van hormonen, ook wel bekend als hyperthyreoïdie , en onderproductie genoemd hypothyreoïdie .

Er is een interessant verschil tussen honden en katten: honden hebben er vaak last van hypothyreoïdie terwijl katten aan de tegenovergestelde ziekte lijden: hyperthyreoïdie of een overactieve schildklier.

Wat is hyperthyreoïdie bij katten?

Hyperthyreoïdie treedt op wanneer er een verhoogd niveau van schildklierhormoon is, geproduceerd door een of beide schildklieren bij een kat.

Het is een verbazingwekkend vaak voorkomend probleem bij katten: het wordt meer gezien dan enig ander hormoonprobleem bij katten, en in een recent onderzoek onder katten ouder dan tien jaar bij wie bloed werd afgenomen, had 21% verhoogde schildklierhormonen. De gemiddelde leeftijd op het moment van diagnose is 13 jaar .

Wat veroorzaakt hyperthyreoïdie bij katten?

Niemand weet wat hyperthyreoïdie veroorzaakt, maar de volgende factoren zijn opgemerkt als mogelijke risicofactoren:

• Gebruik van kattenbakvulling.
• Een dieet volgen dat voor meer dan 50% uit blikvoer bestaat.
• Het eten van een dieet op basis van vis, ingeblikt voedsel.

*Vlooienbehandelingen zijn uitgesloten als bijdragende factor

Het overmatige schildklierhormoon wordt geproduceerd door abnormaal schildklierweefsel: technisch gezien wordt het beschreven als functionele adenomateuze schildklierhyperplasie of schildklieradenomen.

In termen van de leek wordt dit vaak omschreven als een goedaardige tumor: het is niet kwaadaardig of kankerachtig en verspreidt zich niet naar andere delen van het lichaam.

In ongeveer 70% van de gevallen worden beide schildklieren aangetast, terwijl 30% slechts één klier aantast. Kwaadaardige kanker van de schildklier komt zelden voor bij katten; het staat bekend als schildkliercarcinoom en veroorzaakt slechts 1-2% van de gevallen van hyperthyreoïdie.

Wat zijn de symptomen (tekenen) van hyperthyreoïdie bij katten?

Normaal gesproken ontwikkelen de tekenen van hyperthyreoïdie zich geleidelijk, gedurende een paar maanden. Vaak merkt de kattenverzorger dat er bij zijn huisdier een aantal klachten ontstaan.

• Veranderingen in het gedrag en de gewoonten van de kat.
• Een voorheen kalme, gemakkelijke kat kan geïrriteerder en prikkelbaarder worden.
• De eetlust wordt vaak beïnvloed, met veranderingen in favoriete voedsel, evenals een aanzienlijk verhoogde eetlust.
• Verhoogde dorst.
• Verhoogd urineren, soms met ongelukken in huis.
• Verhoogde vocalisatie, waarbij katten meer huilen en gieren dan voorheen.
• Intermitterend braken.
Het meest veelbetekenende teken is gewichtsverlies ondanks een verhoogde eetlust.

Als uw kat een combinatie van enkele van de hierboven genoemde symptomen vertoont, is het belangrijk om hem onmiddellijk naar de dierenarts te brengen.

De diagnose van hyperthyreoïdie is onmogelijk zonder een bloedtest uit te voeren, en hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe eerder de behandeling zal worden gegeven en hoe eerder uw huisdier op weg zal zijn om weer volledig gezond te worden. Dit is geen ziekte die vanzelf zal verdwijnen, en ook niet zal reageren op huismiddeltjes van welke aard dan ook.

Het klassieke beeld van een kat met hyperthyreoïdie dat dierenartsen in gedachten hebben, is een oude, slimme, magere kat die veel eet, meer drinkt dan normaal en af ​​en toe moet overgeven.

Dat gezegd hebbende, zijn er enkele gevallen die niet in dit beeld passen, en er zijn enkele katten die deze symptomen vertonen maar een normale schildklier hebben. Daarom is het zo belangrijk om uw kat door uw dierenarts te laten controleren als u zich op welke manier dan ook zorgen maakt over zijn gezondheid.

Kunnen jonge katten hyperthyreoïdie krijgen?

Hoewel hyperthyreoïdie vaker voorkomt naarmate de leeftijd vordert, kan het van tijd tot tijd bij jongere katten worden gezien, waarbij gevallen in de literatuur zelfs zeldzame gevallen beschrijven van katten jonger dan een jaar met hyperthyreoïdie.

Is hyperthyreoïdie pijnlijk?

Hoewel hyperthyreoïdie geen pijn veroorzaakt bij getroffen katten, moet er een zekere mate van ongemak zijn die gepaard gaat met de tekenen van een hartkloppingen, een prikkelbare aard en een toegenomen honger die moeilijk te stillen is.

Als hyperthyreoïdie niet wordt behandeld, wordt de tekenen van ziekte zal steeds ernstiger worden, waarbij de getroffen katten uiteindelijk uitgemergeld en verzwakt raken. Dat is niet nodig: de behandeling is zeer effectief.

Het heeft geen zin om te proberen een kat met hyperthyreoïdie te helpen door hem meer te voeren, zelfs als hij voortdurend honger lijkt te hebben. De extra schildklierhormonen in hun bloedbaan zorgen ervoor dat dit extra voedsel niet goed wordt gebruikt, en ze zullen blijven afvallen, ongeacht hoeveel u ze geeft.

Wat vinden dierenartsen als ze een kat met hyperthyreoïdie lichamelijk onderzoeken?

Naast het feit dat hun patiënt een oudere, slimme, magere kat is, zijn er drie specifieke signalen waar dierenartsen op moeten letten bij het onderzoeken van een vermoedelijk geval.

Meestal wordt de hartslag verhoogd: doorgaans kan dit meer dan 200 slagen per minuut zijn, wat veel sneller is dan de normale snelheid van ongeveer 150 tot 160 slagen per minuut. Wanneer de dierenarts naar het hart luistert, en ook naar het hoge tempo, kan hij een hartgeruis, een onregelmatige hartslag,veroorzaakt door het effect van overmatige schildklierhormonen op het hart en het zenuwstelsel. In ongeveer 20% van de gevallen hebben getroffen katten ook een hoge bloeddruk. De ademhalingssnelheid kan ook sneller zijn dan normaal,ruim 30 per minuut. De ademhalingssnelheid ligt normaal gesproken tussen 10 – 25 ademhalingen per minuut) Vaak is er een kleine harde bult voelbaar aan de onderkant van de nek,als een bevroren erwt onder de huid, op de plaats van de schildklier. Dit is de vergrote schildklier en kan aan één of beide kanten gevoeld worden. Wanneer dit aanwezig is, bevestigt dit vrijwel de diagnose, maar het is nog steeds belangrijk om dit op te volgen met laboratoriumtests om 100% zeker te zijn.

Welke laboratoriumtests worden gebruikt om hyperthyreoïdie bij katten te bevestigen?

Een bloedmonster is een belangrijk onderdeel van het bevestigen van de diagnose van hyperthyreoïdie. Dierenartsen beginnen vaak met het uitvoeren van een zogenaamde minimumdatabase, wat betekent hematologie (het controleren van de rode en witte bloedcellen) en een biochemisch panel (het meten van een reeks enzymen en chemicaliën in de bloedbaan),

Veel getroffen katten hebben karakteristieke veranderingen in de bloedcellen, terwijl 90% verhoogde leverenzymen heeft, evenals andere biochemische veranderingen. Urinemonsters kunnen ook worden aanbevolen om de nierfunctie gedetailleerder te beoordelen.

Om definitief te zijn over de diagnose is het noodzakelijk om de schildklierhormonen rechtstreeks te meten: het serum T4-niveau is bijna altijd verhoogd, wat bevestigt dat de kat hyperthyreoïdie heeft. Om complexe redenen heeft ongeveer 10% van de katten met hyperthyreoïdie normale T4-waarden: bij deze personen moeten complexere laboratoriumtests worden uitgevoerd (bijvoorbeeld serumvrije T4-concentratie).

Het eindresultaat van de laboratoriumtestfase van deze patiënten is dat uw kat nu mogelijk een bevestigd geval van hyperthyreoïdie heeft.

Hoe wordt hyperthyreoïdie bij katten behandeld?

Zodra de diagnose hyperthyreoïdie is bevestigd, zijn er vier hoofdbehandelingsvormen, waarbij de beste keuze afhankelijk is van de individuele situatie van de kat.

Aan elke behandelingskeuze hangt een ander prijskaartje, en dit zal van gebied tot gebied variëren: u moet uw dierenarts in het begin om een ​​volledige behandelingsschatting vragen, zodat u weet hoeveel u moet budgetteren.

Orale medicatie

Het eenvoudigste antwoord is een dagelijkse tablet om de hormoonproductie te onderdrukken. Als een baasje graag tabletten aan zijn kat geeft, kan dit de gemakkelijkste manier zijn. Het betekent echter wel dat de kat gedurende het hele leven van de kat dagelijks tabletten moet slikken, en er is een klein risico dat de schildkliertumor uiteindelijk kwaadaardig wordt. Het is dus de moeite waard om de andere behandelingsopties te overwegen.

Dieettherapie

Als een kat met hyperthyreoïdie een speciaal dieet krijgt (bijv. Hills y/d) met opzettelijk lage jodiumgehaltes (een belangrijk onderdeel van schildklierhormonen), zal het schildklierhormoonniveau binnen 4 weken weer normaal worden. Niet alle katten genieten echter van dit soort dieet, en als een kat toegang heeft tot andere voedsel- of waterbronnen (bijvoorbeeld katten die naar buiten gaan, drinken uit bronwater, jagen, enz.), zal het gunstige effect niet worden waargenomen.

Chirurgische verwijdering van de schildklier

Een operatie om de kleine schildkliertumor te verwijderen is een andere mogelijkheid. Dit kan op de korte termijn kostbaarder zijn, maar als het eenmaal is gedaan, is er geen behoefte meer aan dagelijkse tabletten, dus het kan zinvol zijn als een kosteneffectief antwoord op de lange termijn. De operatie kan vaak worden uitgevoerd door uw plaatselijke dierenarts, zonder dat u doorverwezen hoeft te worden naar een gespecialiseerd centrum.

Radioactieve jodiumbehandeling.

Over het algemeen alleen aangeboden bij geselecteerde gespecialiseerde verwijzingscentra. De gouden standaard voor de behandeling van hyperthyreoïdie is het gebruik van radioactief jodium: dit zendt β-deeltjes uit die functioneel schildklierweefsel vernietigen maar geen structuren in het nekgebied beschadigen.

De radioactieve isotoop wordt toegediend via intraveneuze of subcutane injectie, en behandelde katten moeten na de therapie enkele weken in speciale isolatieverblijven verblijven, omdat ze het radioactieve jodium in hun urine uitscheiden, en dit zou een risico voor de menselijke gezondheid kunnen vormen.

is ranch slecht voor katten

Meer dan 90% van de katten reageert snel op deze vorm van behandeling. Deze optie is waarschijnlijk de ideale behandeling, maar is logistiek gezien duurder en ingewikkelder dan andere opties.

Welke behandelingskeuze is het beste voor mijn kat met hyperthyreoïdie?

Elke kat is anders: het is belangrijk om het behandelplan van uw eigen huisdier met uw dierenarts te bespreken voordat u beslist welke u kiest. De meeste katten reageren goed op de behandeling en keren binnen een paar weken terug naar hun gebruikelijke, ontspannen zelf.

Is vervolgbehandeling en monitoring nodig?

De verschillende soorten behandelingen vereisen verschillende vervolgbenaderingen.

Dagelijkse medicatie en een jodiumbeperkt dieet bieden geen blijvende genezing , dus zonder voortdurende therapie zal hyperthyreoïdie terugkeren. Om deze reden is het zinvol om periodiek bloedonderzoek uit te voeren om te bevestigen dat de tabletten of het dieet nog steeds effectief zijn. Uw dierenarts zal u adviseren over de aanbevolen frequentie, maar dit kan elke 3 – 6 maanden zijn.

Chirurgische verwijdering van de schildklier en behandeling met radioactief jodium zijn beide curatieve behandelingen Het zou dus niet nodig moeten zijn om vervolgtests uit te voeren zodra uit de eerste tests na de procedure is gebleken dat de niveaus weer normaal zijn.

Er is een klein risico dat de behandeling voor hyperthyreoïdie een nierziekte kan ontmaskeren die voorheen onder de oppervlakte op de loer lag. Uw dierenarts kan daarom tests aanbevelen om de nierparameters te controleren als dit als een probleem wordt beschouwd.

Hebben katten met hyperthyreoïdie een speciaal dieet nodig?

Behalve het jodiumbeperkte dieet dat als behandeling wordt gebruikt, zijn er geen specifieke diëten voor katten met hyperthyreoïdie. Katten die met de andere modaliteiten worden behandeld, kunnen hun gebruikelijke dieet krijgen, of zoals aanbevolen door uw dierenarts (bijv. seniorendieet, enz.).

Gerelateerde artikelen:

Beste kattenvoer voor hyperthyreoïdie 7 beste gezonde kattenvoeding voor oudere katten

Wat is de levensverwachting voor een kat met hyperthyreoïdie?

De prognose voor behandelde katten is goed, met een verwachte levensduur van achttien maanden tot twee jaar of langer, waarbij ongeveer één op de drie katten na vier jaar nog in leven is.

De uiteindelijke doodsoorzaak wordt meestal niet geassocieerd met hyperthyreoïdie: kanker en nierziekten zijn de meest voorkomende redenen, en deze komen vaak voor bij alle oudere katten.

Houd er rekening mee dat als u vermoedt dat uw kat mogelijk hyperthyreoïdie heeft, het belangrijk is om hem onmiddellijk naar de dierenarts te brengen, zodat een juiste diagnose kan worden gesteld en een behandelplan kan worden opgesteld. Hyperthyreoïdie wordt op natuurlijke wijze niet beter en reageert niet op huismiddeltjes of alternatieve benaderingen. De wetenschap is hier sterk in: omwille van de gezondheid en levensduur van uw kat moet de juiste behandeling worden gegeven, en wanneer dit wordt gedaan, zijn de resultaten uitstekend, waarbij de getroffen katten terugkeren naar een volledige, normale gezondheid.