Het doel van dit artikel is om een kwalitatief goede, nauwkeurige en gemakkelijk te begrijpen samenvatting te geven van de details over loodvergiftiging, met bijzondere aandacht voor het risico voor katten.
Snel overzicht: Loodvergiftiging bij katten
Andere namen : Plumbisme, toxiciteit voor zware metalen Veel voorkomende symptomen : Buikpijn, braken, slechte eetlust, toevallen, moeite met lopen, gedragsveranderingen, blindheid Diagnose : Een geschiedenis van mogelijke blootstelling aan lood, volledig bloedonderzoek en controle op loodniveaus in de bloedbaan, urineonderzoek Vereist voortdurende medicatie : Nee Behandelingsopties : Opwekking van braken, symptomatische zorg afhankelijk van de waargenomen tekenen, laxeermiddelen en klysma's om lood uit het spijsverteringskanaal te verwijderen; chelatietherapie om lood uit de bloedbaan te verwijderen Huismiddeltjes : Als er nog geen tekenen zichtbaar zijn en een kat loodstof of vlokken op de vacht heeft, wassen en eventuele loodresten verwijderen om verdere inname te voorkomen.
Over loodvergiftiging bij katten
Loodvergiftiging komt zelden voor bij katten (het komt tien tot dertig keer vaker voor bij honden), deels omdat katten doorgaans kieskeurige eters zijn, waardoor ze minder snel lood binnenkrijgen dan honden. In 90% van de gevallen, wanneer loodvergiftiging wordt gediagnosticeerd, blijft de bron van het lood een mysterie.
Dat gezegd hebbende, zijn er specifieke situaties waarin bronnen van lood kunnen worden geïdentificeerd.
- Inslikken van loodhoudende verfchips of loodverfstof (bijvoorbeeld tijdens de renovatie van oude huizen: loodhoudende verf was in de jaren zeventig op de meeste plaatsen verboden).
- Inslikken van kleine loden voorwerpen in prooien (bijvoorbeeld zoals zinkloodjes bij vissen, of loodhagel bij prooidieren zoals konijnen)
- Gebieden met hoge loodniveaus in het milieu, inclusief de bodem en het water (bijvoorbeeld in de buurt van industriële complexen zoals smelterijen)#
- Andere mogelijke bronnen van lood zijn onder meer loodsoldeer, auto-accu's, loden ruitenkit, oude golfballen en sommige soorten oud linoleum. Blootstelling hieraan kan op de een of andere manier in verband worden gebracht met loodtoxiciteit.
Symptomen van loodvergiftiging bij katten
Niet-specifieke klinische symptomen zoals buikpijn, saaiheid en gebrek aan eetlust/anorexia, maar ook maag-darmklachten (bijvoorbeeld braken of obstipatie) en gewichtsverlies worden het vaakst gezien.
Andere symptomen zijn onder meer tekenen die verband houden met het zenuwstelsel (aanvallen, ataxie en gedragsveranderingen zoals prikkelbaarheid en agressie, evenals blindheid, hoofddrukken en cirkelen). Zeldzamere symptomen zijn onder meer mega-oesofagus, gekoppeld aan regurgitatie.
Diagnose van loodvergiftiging bij katten
De tekenen van loodvergiftiging bij katten zijn vaak niet-specifiek.
Soms kan er sprake zijn van een voorgeschiedenis van bekende blootstelling aan lood (bijvoorbeeld renovatie van een oud huis) waarbij het gevaar is geïdentificeerd. Vaker zullen de symptomen niet-specifiek zijn en zal de dierenarts een onderzoek uitvoeren om de diagnose te stellen.
Gedetailleerde geschiedenisopname
Uw DVM-dierenarts zal elk aspect van het leven van uw kat bespreken, op zoek naar aanwijzingen die mogelijke blootstelling aan een bron van lood kunnen omvatten. Jonge dieren en kleine dieren kunnen vatbaarder zijn voor loodvergiftiging dan oudere, grotere katten.
Fysiek onderzoek
Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en andere oorzaken van de symptomen uitsluiten. Er zal een gedetailleerd neurologisch onderzoek worden uitgevoerd.
Routinematig bloedonderzoek en ander laboratoriumwerk
Uw dierenarts kan bloedonderzoek voorstellen, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen, om te bevestigen dat er geen andere onderliggende ziekte is die uw kat treft.
Afwijkingen veroorzaakt door loodvergiftiging zijn onder meer bloedarmoede, abnormale rode bloedcellen en soms andere veranderingen in de hematologie. Soms worden verhoogde leverenzymen waargenomen, en er kan een patroon van andere biochemische veranderingen optreden, zoals verhogingen van ureum, creatinine, glucose en cholesterol.
Urineonderzoek kan ook worden uitgevoerd, waarbij sommige katten urine hebben die meer verdund is dan normaal (hyposthenurie).
Radiografie
Als een kat lood heeft ingenomen (bijvoorbeeld via prooien), kan op röntgenfoto's bewijs worden gezien in de vorm van lood in het maag-darmkanaal.
Specifieke tests om leadniveaus te meten
Een definitieve diagnose van loodvergiftiging vereist het meten van de loodniveaus in een bloedmonster, waarbij de loodconcentraties in het bloed worden gemeten in delen per miljoen (ppm). Er kan ook worden vastgesteld dat de loodurinespiegels verhoogd zijn, en in zeldzame gevallen kunnen de loodniveaus in de weefsels worden beoordeeld.
Behandeling van loodvergiftiging bij katten
De prioriteit ligt in eerste instantie bij het stabiliseren van eventuele tekenen van loodvergiftiging, naast de anti-emetische behandeling en eventuele specifieke behandelingen om lood uit het lichaam te verwijderen.
De prioriteit ligt in eerste instantie bij het stabiliseren van eventuele tekenen van loodvergiftiging (bijvoorbeeld anti-epileptische medicatie, waaronder diazepam voor een kat die epileptische aanvallen heeft). Er moet een anti-emetische behandeling worden gegeven om het braken te stoppen, en ter algemene ondersteuning kunnen intraveneuze vloeistoffen worden toegediend.
Vaak wordt ook een specifieke behandeling uitgevoerd om lood uit het lichaam te verwijderen, waarbij de details afhankelijk zijn van de vermoedelijke oorzaak.
- Als er loodstof of schilfers in de vacht van de kat zitten, mag de kat gewassen worden om deze te verwijderen en om verdere opname door zelfverzorging te voorkomen.
- Als er lood in het spijsverteringskanaal zit, kan dit worden verwijderd door middel van braken, maagspoeling, laxeermiddelen of door het uitvoeren van klysma's.
- Als er lood in de weefsels zit (bijvoorbeeld loodkorrels), kunnen deze operatief worden verwijderd.
Chelatietherapie
Als de bron van de lead wordt verwijderd en de bloedspiegels niet dalen, kan een zogenaamde chelatietherapie worden geprobeerd. Dit is een chemisch proces waarbij een chelaatvormer oraal, rectaal of via injectie wordt ingebracht met als doel metalen uit het lichaam te verwijderen.
Er worden verschillende producten gebruikt:
- Calcium-EDTA – door subcutane of intraveneuze injectie
- Succimer of penicillamine – oraal toegediend
Prognose
De prognose hangt af van de ernst van de symptomen en de mate van blootstelling aan lood.
Regelmatige controle van de loodwaarden in het bloed kan worden aanbevolen, en het kan nodig zijn dat de chelatietherapie weken of zelfs maanden met tussenpozen wordt herhaald.
Preventie van loodvergiftiging bij Cat
Als katten in een oud huis wonen (vóór 1970), moeten ze worden uitgesloten van ruimtes die worden gerenoveerd. Katten mogen niet bewust worden blootgesteld aan loodbronnen (laat kittens bijvoorbeeld niet spelen met loodvisgewichten).
Conclusie
Loodvergiftiging is een specifieke diagnose die verband houdt met blootstelling aan lood. Om deze diagnose te stellen is een toxicologisch onderzoek nodig, en zodra het probleem is geïdentificeerd, kan een specifieke behandeling worden gegeven.
Veelgestelde vragen
Wat zijn de symptomen van loodvergiftiging bij katten?
De symptomen zijn vaak niet-specifiek, maar neurologische symptomen, waaronder blindheid en toevallen, zijn typisch.
Kunnen katten doodgaan aan lood?
In ernstige gevallen van loodvergiftiging is de dood mogelijk, maar chelatietherapie is in meer dan 70% van de gevallen succesvol.
Siamese katten
Hoe lang duurt het voordat je een loodvergiftiging krijgt?
Blootstelling aan hoge niveaus van lood kan snelle tekenen van toxiciteit veroorzaken, maar dit houdt meestal meer verband met langdurige blootstelling.
Welke invloed heeft lood op huisdieren?
Lood beïnvloedt de chemie van het bloed, het zenuwstelsel en de bloedcellen, wat leidt tot specifieke tekenen van vergiftiging.
Lopen mensen risico op loodvergiftiging?
Als bij een kat de diagnose loodvergiftiging wordt gesteld, moeten mensen die in dezelfde omgeving wonen dit probleem met hun arts bespreken, vooral als er sprake is van zwangerschap of jonge kinderen.
