Net als mensen kunnen katten in contact komen met giftige stoffen die gevaarlijk zijn voor hun gezondheid.

Katten komen met giftige stoffen in aanraking door ze in te slikken, erop te kauwen, ze in te ademen of door er lichamelijk contact mee te maken door er tegenaan te borstelen of er doorheen te lopen. Bij het omgaan met vermoedelijke vergiftiging bij katten is het belangrijk om de tekenen van vergiftiging te herkennen en te weten wat u moet doen als u deze ziet.

Snel overzicht: Vergiftiging bij katten

Wat veroorzaakt vergiftiging bij katten?

Veel stoffen kunnen bij katten vergiftiging veroorzaken. Enkele van de meest voorkomende oorzaken van kattenvergiftiging zijn:

• Giftige planten zoals lelies (dag, tijger, Japanse show), tulpen en rododendrons, azalea's
• Inname van of lichamelijk contact met gewone huishoudelijke producten zoals bleekmiddel, ontsmettingsmiddelen en andere schoonmaakproducten, antivries , insecticiden, pesticiden en rodenticiden (rattengif)
• Veel voorkomende medicijnen zoals Ibuprofen, paracetamol (ook wel paracetamol genoemd), antidepressiva, cannabisproducten en vrij verkrijgbare niet-steroïde ontstekingsremmende pijnstillers
• Topische insecticiden ontworpen om vlooien en teken te doden en alle producten die permethrin bevatten
• Inslikken van menselijk voedsel , vooral alles wat dat bevat xylitol , knoflook , uien , alkohol, chocolade , zwarte thee, koffie, overmatig vetgehalte, rauwe vis, druiven en rozijnen of ander gedroogd fruit

Vergiftiging bij katten is een ernstig probleem.

Hoewel vergiftiging bij katten niet vaker voorkomt dan vergiftiging bij honden, kan het vaak tot ernstiger symptomen leiden.

Dit komt door verschillende factoren, waaronder:

• Hun relatief kleine formaat. Zelfs kleine doses gifstoffen kunnen bij kleine dieren giftig zijn. Kittens lopen een nog groter risico omdat ze zo klein zijn.
• Katten metaboliseren chemicaliën anders dan honden, waardoor het moeilijker of zelfs onmogelijk kan worden om de giftige stof uit hun lichaam te verwijderen.
• Veel katten leven zonder toezicht en buiten, waar ze in contact kunnen komen met giftige stoffen. Veel ouders van huisdieren realiseren zich niet eens dat hun kat vergiftigd is, omdat ze hun kat niet in contact hebben zien komen met de giftige stof.
• Katten likken zichzelf om zich te verzorgen, en het per ongeluk inslikken van een stof tijdens het verzorgen is een veelvoorkomende oorzaak van vergiftiging bij katten.

Symptomen van vergiftiging bij katten

De symptomen van vergiftiging bij katten verschillen afhankelijk van de stof die de vergiftiging veroorzaakte, maar er zijn een paar belangrijke tekenen waar u op moet letten.

De tekenen van vergiftiging bij katten variëren sterk, afhankelijk van aan welk gif de kat is blootgesteld, de algehele gezondheid van de kat, hoe de kat is blootgesteld (inslikken, inademen, enz.), hoe lang geleden de blootstelling heeft plaatsgevonden en de hoeveelheid van gif blootgesteld aan de kat.

Katten zijn meesters in het verbergen van ziekten, en in milde gevallen merkt u mogelijk helemaal geen symptomen. Vergiftiging treft het hele lichaam, maar de meest voorkomende getroffen lichaamssystemen zijn het maag-darmstelsel, de huid, de nieren, de lever en het zenuwstelsel.

Als er tekenen van vergiftiging optreden, treden deze meestal plotseling op, d.w.z. de kat was in orde en nu niet meer. In sommige gevallen kan de reactie echter 24 uur of langer worden uitgesteld.

De meest voorkomende tekenen van vergiftiging bij katten zijn:

• Braken
• Kwijlen
• Diarree
• Moeilijkheden met ademhalen
• Lethargie of zwakte, wiebelende gang
• Reageert niet
• Tremoren, toevallen of spiertrekkingen
• Verlies van eetlust
• Meer drinken dan normaal of overmatig plassen
• Rode of ruwe huid of voetzolen als gevolg van een chemische verbranding
• Bloederig braaksel, speeksel en/of ontlasting
• Bleek tandvlees
• Overmatig niezen
• Verbergen of verminderd sociaal gedrag
• Geelachtige tint van de huid en het oogwit (geelzucht)
• Snelle hartslag of extreem trage hartslag (normale hartslag in rust bij katten is 130-150 slagen per minuut)

Wat moet ik doen als ik vermoed dat mijn kat vergiftigd is?

Als u vermoedt dat uw kat vergiftigd is, wacht dan niet: bel uw plaatselijke dierenarts tijdens normale kantooruren of uw plaatselijke dierenartsziekenhuis.

Veel mensen zullen wachten tot hun kat vertoont tekenen van ziekte Maar als u weet dat uw kat is blootgesteld aan een gif, of als uw kat tekenen van vergiftiging vertoont, kunt u het beste onmiddellijk uw dierenarts bellen.

Lees ook: 11 signalen dat u uw kat naar de eerste hulp moet brengen

De reden hiervoor is dat uw dierenarts de giftige stof mogelijk veilig uit het lichaam van uw kat kan verwijderen, waardoor de tekenen van vergiftiging helemaal worden vermeden. Als u geen toegang heeft tot een plaatselijke dierenarts, bel dan de Hulplijn voor huisdiergif of uw plaatselijke gifbestrijding.

Als u weet waaraan uw kat is blootgesteld, neem dan een monster ervan of een foto ervan mee naar de dierenarts. Zorg ervoor dat u, indien van toepassing, het ingrediëntenlabel vermeldt. Dit is belangrijk omdat het uw dierenarts de informatie geeft die zij nodig heeft om mogelijk het leven van uw kat te redden.

Ook al heb je gegoogled en weet je het hoe braken op te wekken bij uw kat, wek bij een kat nooit braken op zonder toezicht van een dierenarts of een gifdeskundige, persoonlijk of via de telefoon. Sommige stoffen, zoals bleekmiddel, kunnen de slokdarm verbranden bij een kat die tot braken is aangezet, en het opwekken van braken is niet in alle gevallen van vergiftiging de juiste keuze.

Kunnen katten herstellen van de tekenen van vergiftiging?

Met de juiste behandeling kunnen de meeste katten herstellen van een vergiftiging en een gezond leven leiden.

In de meeste gevallen kunnen katten zonder problemen herstellen van vergiftiging en een lang, normaal en gezond leven leiden. In andere gevallen, zoals bij katten die zich ontwikkelen nierfalen door het innemen van lelies of ethyleenglycol in antivries kan er door de vergiftiging blijvende schade aan de inwendige organen ontstaan.

kattenbak voor twee katten

Als uw kat ooit in contact komt met een gif, is het zoeken naar onmiddellijke hulp van een dierenarts de beste keuze, zodat uw kat snel kan herstellen zonder problemen op de lange termijn.

Hoe vergiftiging bij katten te voorkomen

Het beste medicijn is preventieve geneeskunde. Hier zijn enkele tips om uw kat veilig te houden:

• Houd uw kat binnen. Als uw kat van het buitenleven houdt, neem uw kat mee aan de lijn of houd uw kat veilig in een veilige ruimte, zoals een Catio .
• Zorg ervoor dat uw kat beschermd is tegen giftige stoffen door alle potentieel giftige stoffen in uw huis, inclusief chemicaliën, insecticiden en pesticiden, buiten het bereik van dieren te houden.
• Controleer uw tuin op giftige planten en verhinder de toegang van uw kat tot deze planten.
• Bewaar alle vrij verkrijgbare medicijnen en supplementen op recept in een gesloten kast.
• Vermijd het gebruik van vrij verkrijgbare vlooienbehandelingen, vlooienbanden en sprays die permethrinen bevatten bij uw kat. Permethrinen zijn uiterst giftig voor katten.

Door uzelf voor te lichten over wat niet veilig is voor uw kat, en door bewuste veranderingen in uw omgeving aan te brengen om uw kat uit de buurt van deze stoffen te houden, beschermt u uw kat tegen accidentele vergiftiging. Wie weet red je zelfs het leven van de kat van een vriend.

Lees ook: Planten die giftig zijn voor katten: giftige planten die je moet vermijden

Veel Gestelde Vragen

Hoe weet ik of mijn kat vergiftigd is?

De tekenen van vergiftiging bij katten variëren sterk, afhankelijk van aan welk gif de kat is blootgesteld, de algehele gezondheid van de kat, hoe de kat is blootgesteld (inslikken, inademen, enz.), hoe lang geleden de blootstelling heeft plaatsgevonden en de hoeveelheid van vergif dat is ingenomen of anderszins is blootgesteld. Katten zijn meesters in het verbergen van ziekten, en in milde gevallen merkt u mogelijk helemaal geen symptomen. Vergiftiging treft het hele lichaam, maar de meest voorkomende getroffen lichaamssystemen zijn het maag-darmstelsel, de huid, de nieren, de lever en het neurologische systeem.

Als er tekenen van vergiftiging optreden, treden deze meestal plotseling op, d.w.z. de kat was in orde en nu niet meer. In sommige gevallen kan de reactie echter 24 uur of langer worden uitgesteld. De meest voorkomende tekenen van vergiftiging bij katten zijn:

• Braken
• Kwijlen
• Diarree
• Moeilijkheden met ademhalen
• Lethargie of zwakte, wiebelende gang
• Reageert niet
• Tremoren, toevallen of spiertrekkingen
• Verlies van eetlust
• Meer drinken dan normaal of overmatig plassen
• Rode of ruwe huid of voetzolen als gevolg van een chemische verbranding
• Bloederig braaksel, speeksel en/of ontlasting
• Bleek tandvlees
• Overmatig niezen
• Verbergen of verminderd sociaal gedrag
• Geelachtige tint van de huid en het oogwit (geelzucht)
• Snelle hartslag of extreem trage hartslag (normale hartslag in rust bij katten is 130-150 slagen per minuut)

Als u een van deze symptomen opmerkt, bel dan uw dierenarts, een dierenkliniek voor noodgevallen, of als geen van beide beschikbaar is, de ASPCA 24-uurs gifhotline.

Kunnen katten zelfstandig herstellen van een vergiftiging?

Of een kat wel of niet kan herstellen van een vergiftiging zonder een diergeneeskundige behandeling, hangt af van de algehele gezondheid van de kat, de hoeveelheid giftige stof waaraan de kat is blootgesteld en het soort gif. Meestal is het nog steeds een goed idee om uw dierenarts te bellen voor advies. Als uw kat tekenen van vergiftiging vertoont, bel dan onmiddellijk uw dierenarts.

Hoe red je een vergiftigde kat?

Het beste wat u kunt doen als u vermoedt dat uw kat vergiftigd is, is onmiddellijk uw plaatselijke dierenarts, een plaatselijke veterinaire noodkliniek of de huisdiergifhotline op (888) 426-4435 te bellen.

Zorg ervoor dat uw kat zich op een veilige plaats bevindt en verwijder eventuele toegang tot gifstoffen. Bewaar de giftige stof of noteer waaraan u denkt dat uw kat is blootgesteld, zodat u die informatie aan uw dierenarts kunt doorgeven.

Wek bij uw kat geen braken op en start geen andere medische behandeling thuis zonder toezicht van een dierenarts.