Het doel van dit artikel is om een ​​kwalitatief goede, nauwkeurige en gemakkelijk te begrijpen samenvatting te geven van de details over vergiftiging door vlooien- en tekenmedicijnen, met bijzondere aandacht voor het risico op toxiciteit bij katten.

Snel overzicht: Vlooien- en tekenmedicatievergiftiging bij katten

Over vlooien- en tekenmedicijnvergiftiging bij katten

Huisdiereigenaren kiezen er vaak voor om vlooien en teken bij katten en honden te voorkomen met reguliere medicijnen. Dat is logisch, maar het is belangrijk om te onthouden dat de actieve ingrediënten van deze producten onder bepaalde omstandigheden een giftig effect op katten kunnen hebben.

Deze producten zijn vaak zonder veterinair toezicht zonder recept verkrijgbaar, dus het is aan eigenaren van gezelschapsdieren om het etiket zorgvuldig te lezen om er zeker van te zijn dat ze veilig plaatselijke vlooien- en tekenbehandelingen gebruiken.

Hoewel het onwaarschijnlijk is dat vergiftiging zal optreden als vlooien- en tekenproducten worden gebruikt volgens de aanbevelingen van de fabrikant, kunnen er ongelukken gebeuren en is het gebruikelijk dat katten ziek worden en zelfs sterven na blootstelling aan vlooien- en tekenmedicijnen wanneer deze verkeerd worden gebruikt.

Blootstelling kan plaatsvinden via inslikken (bijvoorbeeld door gemorste vloeistoffen op te likken, of zelfverzorgende chemicaliën uit de eigen vacht) of via absorptie (bijvoorbeeld als een hondenvlooien-spot-on-product op een kat wordt aangebracht). Het is belangrijk om te onthouden dat katten geen kleine honden zijn: hun stofwisseling werkt op een geheel andere manier, waardoor ze kwetsbaarder zijn voor bepaalde toxiciteiten dan honden.

kosten van vaccinaties voor kittens

Toxische reacties worden soms bijwerkingen genoemd, maar als de producten op de juiste manier worden gebruikt, is de kans op bijwerkingen minimaal.

Wat zijn de verschillende soorten vlooien- en tekenmedicijnen?

Vlooien- en tekenmedicijnen werken op verschillende manieren en vereisen verschillende specifieke benaderingen van toxiciteit. De meest voorkomende producten zijn:

• Anticholinesterase-insecticiden (organofosfaten (OP's) en de carbamaten)
• Pyrethrines
• Amitraz
• Isooxazoline-antiparasitaire middelen

De producten zijn verkrijgbaar in verschillende formuleringen, waaronder spot-on actuele druppels, sprays, poeders en orale medicatie zoals tabletten.

Symptomen van vlooien- en tekenmedicijnvergiftiging bij katten

Hoewel het onwaarschijnlijk is dat vergiftiging zal optreden als vlooien- en tekenproducten worden gebruikt volgens de aanbevelingen van de fabrikant, kunnen er ongelukken gebeuren en kunnen deze ertoe leiden dat katten ziek worden en zelfs sterven na blootstelling aan deze medicijnen.

De symptomen die katten vertonen, zijn afhankelijk van het type vlooien- en tekenmedicijn waaraan ze zijn blootgesteld en zijn een gevolg van het specifieke werkingsmechanisme van het specifieke type insecticide dat in het gebruikte product zit.

Klinische tekenen van vergiftiging zijn onder meer:

• Anorexie
• Speekselvloed ( kwijlen ),
• Tranenproductie (overmatige traanproductie)
• Diarree
• Buikkrampen en ongemak
• Bradycardie (een trage hartslag), miosis (vernauwde pupillen)
• Frequent urineren

Ademhalingssymptomen – (moeite met ademhalen veroorzaakt door vernauwing van de luchtwegen en overmatige afscheiding uit de luchtwegen), evenals spiertrillingen en toevallen. Indien onbehandeld, kan de dood volgen, veroorzaakt door overmatige afscheiding uit de luchtwegen en/of aanvallen .

Anticholinesterase-insecticiden

Deze stoffen (bijvoorbeeld organofosfaten en carbamaten) binden zich aan cholinesterase en remmen dit, een enzym dat aanwezig is in synapsen (de verbindingspunten tussen zenuwen).

Ze halen acetylcholinesterase eruit, wat leidt tot een ophoping van acetylcholine (een neurotransmitter) op de kruising tussen de zenuwverbindingen, wat op zijn beurt leidt tot overstimulatie van het doelwit dat door de zenuw wordt gestimuleerd (bijvoorbeeld een spier).

Organofosfaten hebben een sterkere en meer permanente werking dan carbamaten, maar de verschijnselen die vergiftigde dieren vertonen zijn dezelfde.

Voorbeelden van bekende organofosfaten (OP's) zijn onder meer:

• Diazinon, dat in gebouwen kan worden gebruikt om kakkerlakken, zilvervisjes, mieren en vlooien te bestrijden.
• Tetrachloorvinfos, dat in het verleden werd gebruikt om vlooien en teken te bestrijden

Pyrethrines

Pyrethrinen zijn een natuurlijke stof afkomstig van chrysanthemumbloemen, terwijl pyrethroïden kunstmatig geproduceerde synthetische analogen zijn. Ze werken door de natriumkanalen in celmembranen te beïnvloeden, wat leidt tot langdurige depolarisatie (stimulatie) van zenuwweefsel.

De meeste producten die vaak worden gebruikt, bevatten slechts een laag gehalte aan pyrethroïden, waardoor ze giftig zijn voor insecten, maar veilig voor zoogdieren. Spot-on-vlooienproducten, die 45-65% permethrine bevatten, worden echter doorgaans gebruikt als anti-vlooienmedicijn bij honden, en hoewel ze duidelijk voor dit doel zijn geëtiketteerd, worden ze vaak door eigenaren bij katten aangebracht, wat leidt tot ernstige tekenen van vlooien. vergiftiging.

Er zijn verschillende formuleringen van producten die pyrethrinen kunnen bevatten en het is altijd verstandig om het etiket te lezen voordat u een product gebruikt in een huis waar katten zijn. Voorbeelden zijn onder meer allethrin, cypermethrin (CP), deltamethrin, etofenprox en andere.

Tekenen van toxiciteit zijn onder meer: ​​anorexia, speekselvloed/kwijlen, agitatie en rusteloosheid, hyperthermie, braken coördinatiestoornissen, wankelen bij het proberen te springen, lopen of zelfs gewoon normaal staan, evenals trillen, trillen en trillen . In ernstige gevallen bestaat er een risico op overlijden.

Amitraz

Amitraz is een alfa-adrenerge agonist die in de landbouw wordt gebruikt en ook wordt gebruikt om teken en Demodex-mijten bij honden te bestrijden. Vergiftiging komt zelden voor bij katten, maar nogmaals: het gebruik van een hondspecifiek product bij een kat zal ernstige toxiciteit veroorzaken, of als een kat nauw contact heeft met een hond die is behandeld met amitraz (bijvoorbeeld slapen met een hond die een amitraz draagt). vlooienband) kan dit vergiftiging veroorzaken.

Tekenen van vergiftiging zijn onder meer: ​​anorexia, saaiheid, zwakte, coördinatiestoornissen, braken, diarree, trage hartslag, lage lichaamstemperatuur en mogelijk de dood.

Isooxazoline-antiparasitaire middelen

Deze relatief nieuwe middelen ter bestrijding van vlooien en teken (bijv. Fluralaner, lotilaner, serolaner, alfoxolaner) hebben een zeer lage toxiciteit, maar neurologische voorvallen (trillingen, toevallen) zijn zeer zelden gemeld.

Diagnose van vlooien- en tekenmedicijnvergiftiging bij katten

Tekenen van toxiciteit zijn onder meer anorexie, speekselvloed/kwijlen, agitatie en rusteloosheid, hyperthermie, braken, coördinatiestoornissen, wankelen bij het springen, lopen of zelfs gewoon normaal staan.

Als uw kat ongepast is blootgesteld aan vlooienbestrijdings- of antitekenproducten (bijvoorbeeld een hondenproduct dat op een kat wordt aangebracht) of als zij tekenen van onwelzijn vertoont die mogelijk verband houden met blootstelling aan deze producten, moet u onmiddellijk contact opnemen met een spoeddierenarts, aangezien dit een potentieel levensbedreigende situatie is. In deze gevallen ligt de diagnose voor de hand, omdat u weet dat de blootstelling heeft plaatsgevonden.

In andere gevallen kan een kat zich bij een dierenarts melden met verdachte tekenen en moet de dierenarts mogelijk een proces doorlopen om een ​​nauwkeurige diagnose te stellen. Het kan nodig zijn om contact op te nemen met het dierengifcontrolecentrum of de ASPCA-gifadviesbibliotheek om bepaalde details te bevestigen.

Gedetailleerde geschiedenisopname

Uw DVM-dierenarts zal elk aspect van het leven van uw kat bespreken, op zoek naar aanwijzingen die mogelijke blootstelling aan een bron van vlooien- en tekenmedicijnen kunnen omvatten. Jonge dieren en kleine dieren kunnen vatbaarder zijn voor vergiftiging door vlooien- en tekenmedicijnen dan oudere, grotere katten.

Fysiek onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en andere oorzaken van de symptomen uitsluiten. Er zal een gedetailleerd neurologisch onderzoek worden uitgevoerd als uw kat tekenen vertoont van een neurologisch probleem, zoals spiertrekkingen of flauwvallen.

Routinematig bloedonderzoek en ander laboratoriumwerk

Uw dierenarts kan bloedonderzoek voorstellen, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen, om te bevestigen dat er geen andere onderliggende ziekte is die uw kat treft.

Urineonderzoek kan ook worden uitgevoerd.

Gespecialiseerde testen

De meting van de activiteit van acetylcholine-esterase (ChE) in het bloed, de hersenen of het netvlies kan door een extern laboratorium worden uitgevoerd als een specifiek diagnostisch hulpmiddel dat snel en goedkoop kan zijn.

Behandeling van vlooien- en tekenmedicijnvergiftiging bij katten

Algemene behandeling

De prioriteit ligt in eerste instantie bij het stabiliseren van eventuele algemene tekenen van vergiftiging door vlooien- en tekenmedicijnen:

• Ziekenhuisopname voor intensieve ondersteunende zorg is vaak nodig, omdat katten zich ernstig ziek kunnen voelen
• Ademhalingsondersteuning voor katten met ademhalingsmoeilijkheden
• Anti-epileptica voor een kat die epileptische aanvallen heeft
• Anti-emetische behandeling om braken te stoppen
• Intraveneuze vloeistoffen als algemene ondersteuning.

Vaak wordt ook een specifieke behandeling uitgevoerd om vlooien- en tekenmedicijnen uit het lichaam te verwijderen, om verdere opname te voorkomen, waarbij de details afhankelijk zijn van de vermoedelijke oorzaak.

• Na orale toxiciteit kan braken worden opgewekt, kan maagspoeling worden uitgevoerd, kan actieve kool worden gegeven en kunnen klysma's worden toegediend.
• Na blootstelling aan de huid kan een kat worden gewassen met afwasmiddel of vloeibaar afwasmiddel om alle sporen van vlooien- en tekenmedicijnen te verwijderen.

Specifieke behandeling

Naast het bovenstaande kan er een specifieke behandeling worden gegeven, afhankelijk van het type vlooien- en tekenmedicijn.

• Anticholinesterase-insecticiden (organofosfaten en carbamaten)
• Sommige tekenen van vergiftiging (de zogenaamde muscarinesymptomen) kunnen onder controle worden gehouden met atropinesulfaat, maar atropine heeft geen controle over andere symptomen (bijvoorbeeld de nicotinesymptomen of de tekenen van het centrale zenuwstelsel). De ideale therapie is pralidoximechloride (2-PAM), dat acetylcholine-esterase regenereert door het vrij te laten komen uit het organofosfaat. Dit moet echter in een vroeg stadium worden gegeven, alsof de organofosfaatveranderingen verouderd zijn, de acetylcholine-esterase permanent vastzit en niet kan worden vrijgegeven.

Intraveneuze lipidenemulsies (ILE) kunnen als een soort behandeling worden voorgesteld.

Pyrethrines

De tekenen van pyrethrine-toxiciteit kunnen onder controle worden gehouden met behulp van methocarbamol, een spierverslapper die normaal gesproken wordt gebruikt voor de behandeling van medische aandoeningen die acute, pijnlijke spasmen van het bewegingsapparaat veroorzaken. Intraveneuze lipidenemulsies (ILE) zijn met succes gebruikt bij katten met permethrine-toxicose

Amitraz

Een specifiek medicijn genaamd yohimbine kan intraveneus worden toegediend om de tekenen van toxiciteit om te keren. Als alternatief kan atipamezol (een tegengif voor sedatie dat in de meeste dierenklinieken algemeen wordt gebruikt) worden toegediend.

Prognose

De prognose hangt af van de ernst van de symptomen, het type product en de mate van blootstelling aan vlooien- en tekenmedicijnen.

vrede lelie en katten

Preventie van vlooien- en tekenmedicijnvergiftiging bij katten

Vlooien houden van een omgevingstemperatuur van 21 – 29’C (70 – 84’F). Vlooien zijn ongeveer 3-4 mm (1/4 tot 1/3 inch)

Alle insecticiden moeten strikt volgens de instructies van de fabrikant worden gebruikt en buiten het bereik van katten worden gehouden. Producten voor de bestrijding van hondenparasieten mogen nooit op katten worden toegepast.

Conclusie

Vlooien- en tekenmedicijnvergiftiging is een specifieke diagnose die verband houdt met blootstelling aan vlooien- en tekenmedicijnen. Zodra het probleem is geïdentificeerd, kan een algemene ondersteunende behandeling worden gegeven, evenals een behandeling die specifiek is voor het type vlooien- en tekenmedicijn.

Veel Gestelde Vragen

Kunnen katten vergiftigd worden door vlooienbehandeling?

Zolang vlooienbehandelingen strikt volgens de instructies van de fabrikant worden gebruikt, is het risico dat katten worden vergiftigd uitzonderlijk laag.

Wat moet ik doen als mijn kat vlooienmedicijnen heeft gegeten?

U dient onmiddellijk contact op te nemen met uw DVM-dierenarts om uit te leggen wat er precies is gebeurd, met volledige details van de betrokken producten. Zij zullen u dienovereenkomstig adviseren.

Hoe lang duurt een vlooienmedicijnvergiftiging?

Dit hangt af van hoeveel, van welk type en op welke manier (blootstelling aan de huid of inname) de kat aan het product is blootgesteld. Dit is een specifieke vraag die u aan de dierenarts van uw kat moet stellen.

Is vlooien- en tekenmedicijn vergif?

Vlooien- en tekengeneesmiddelen zijn ontworpen om giftig te zijn voor vlooien en teken, maar onschadelijk voor katten en andere dieren, zolang het op de juiste manier wordt gebruikt. Maar ja, het is een soort gif als het verkeerd wordt gebruikt.

Wat zijn de symptomen van vlooien- en tekenmedicijnvergiftiging bij katten?

De symptomen zijn vaak niet-specifiek, maar omvatten vaak respiratoire, gastro-intestinale en neurologische symptomen.

Kunnen katten sterven aan vergiftiging door vlooien- en tekenmedicijnen?

In ernstige gevallen van vergiftiging door vlooien- en tekenmedicijnen is de dood mogelijk en is een snelle behandeling van vergiftigde katten essentieel.

Hoe lang duurt het voordat u een medicijnvergiftiging door vlooien en teken krijgt?

Blootstelling aan hoge niveaus van vlooien- en tekenmedicijnen, of zelfs lage niveaus van bepaalde soorten vlooien- en tekenmedicijnen, kan snelle tekenen van toxiciteit veroorzaken.