• Wat is megacolon?
• Hoe vaak komt megacolon voor?
• Hoe krijgen katten Megacolon?
• Symptomen van Megacolon bij katten
• Oorzaken van Megacolon bij katten
• Diagnose van Megacolon
• Behandeling van Megacolon
• Monitoring en prognose
• Veel Gestelde Vragen

Dit artikel is bedoeld om de details van megacolon bij katten uit te leggen, een veel voorkomend probleem. Dit is een eenvoudige, duidelijke uitleg over de voorwaarde voor huisdiereigenaren.

Wat is megacolon?

Megacolon is een aandoening waarbij het onderste deel van het spijsverteringskanaal (de dikke darm) sterk vergroot raakt en vol zit met een grote hoeveelheid fecaal materiaal dat de kat niet kan passeren. Mega betekent vergroot en colon is de naam van het deel van het spijsverteringskanaal dat wordt beïnvloed door deze verwijding (verwijding) en disfunctie.

Het maag-darmkanaal bestaat uit de maag, dunne darm en dikke darm. De dikke darm wordt vervolgens verdeeld in de dikke darm, het rectum en de anus, waar de ontlasting naar buiten komt. Het vergrote gebied in de megacolon is dus de dikke darm, tussen de dunne darm en het rectum. Dit is het darmgebied vóór het bekkenkanaal.

Megacolon is een type ernstig constipatie (ook bekend als obstipatie) waarbij de ontlasting helemaal niet kan worden afgevoerd en zich ophoopt in de dikke darm, waardoor deze overvol raakt met een vaste massa fecaal materiaal.

Wanneer de gladde spier van de dikke darm gedurende een bepaalde periode wordt overbelast, wordt deze slap, zoals een ballon die is opgeblazen en vervolgens weer is leeggelopen, en wordt de motiliteit van de dikke darm dramatisch verminderd. Dit elimineert het vermogen van de dikke darm om ontlasting op de normale manier voort te duwen, waardoor een nog grotere retentie van ontlasting en impactie ontstaat, waardoor de dikke darm verder uitzet en beschadigd raakt.

Megacolon wordt vaak gezien in de dierenartsenpraktijk voor kleine dieren, waar het het vaakst wordt gezien bij katten en minder vaak bij honden.

Hoe vaak komt megacolon voor?

Megacolon is een veel voorkomende aandoening bij katten, vooral bij dieren van middelbare leeftijd (de gemiddelde leeftijd is ongeveer zes jaar oud). Mannelijke katten hebben hier vaker last van en vormen 70% van de gevallen, vergeleken met 30% bij vrouwelijke katten.

zwarte peper katten

Dit wordt het meest gezien bij kortharige huiskatten, maar ook bij langharige huiskatten. Siamese katten meer dan bij andere rasrassen.

Hoe krijgen katten Megacolon?

Megacolon heeft verschillende mogelijke oorzaken, in volgorde van incidentie als volgt:

• Idiopathisch megacolon (d.w.z. de oorzaak kan niet worden vastgesteld) 62%
• Vernauwing van het bekkenkanaal (bijvoorbeeld na een verkeersongeval) 23%
• Zenuwbeschadiging (bijv. wervelkolomziekte) 6%
• Congenitale misvorming van het ruggenmerg (bijv. Manx-katten) 5%
• Andere oorzaken zijn onder meer mechanische obstructie (bijvoorbeeld darmtumoren, vernauwingen van de darm en, in zeldzame gevallen, langdurige obstructies veroorzaakt door vreemde lichamen).

Symptomen van Megacolon bij katten

Symptomen van megacolon lijken sterk op die van obstipatie en omvatten gewoonlijk verminderde of afwezige ontlasting, pijn bij het plassen, persen alsof u probeert ontlasting uit te scheiden, enz.

Chronische constipatie is de beste manier om de symptomen van megacolon te beschrijven. De belangrijkste klinische symptomen die door eigenaren worden opgemerkt, houden meestal verband met het gedrag van de getroffen katten rond de ontlasting.

• Verminderde of afwezige ontlasting
• Pijn bij het passeren van ontlasting
• Spannen alsof je ontlasting probeert uit te scheiden (zogenaamde tenesmus), maar er wordt niets doorgegeven
• Saaiheid
• Opgezwollen buik
• Pijnlijke buik
• Braken
• gebrek aan eetlust
• De aanwezigheid van bloed of slijm bij de anus
• Soms is bij palpatie van de buik een harde zwelling voelbaar
• Op langere termijn kan gewichtsverlies worden opgemerkt

Oorzaken van Megacolon bij katten

In bijna twee derde van de gevallen (62%) kan de oorzaak niet worden vastgesteld en worden dergelijke gevallen geclassificeerd als idiopathisch. Bijna één op de vier gevallen (23%) wordt veroorzaakt door een vernauwing van het bekkenkanaal (zoals na bekkenfracturen bij een verkeersongeval), wat een gedeeltelijke obstructie veroorzaakt en vervolgens leidt tot een megacolon.

Ongeveer één op de twintig gevallen (6%) wordt veroorzaakt door verstoring van de zenuwtoevoer naar de dikke darm, zoals een dwarslaesie. Nog eens één op de twintig (5%) wordt veroorzaakt door een aangeboren afwijking van de anatomie van de regio. Er zijn ook andere, zeldzamere oorzaken.

Diagnose van Megacolon

Als uw DVM-dierenarts vermoedt dat uw kat mogelijk een megacolon heeft, kunnen de volgende stappen worden genomen. Naast het bevestigen van de diagnose is het belangrijk om de onderliggende oorzaak te identificeren, zodat de meest geschikte behandeling kan worden gegeven.

mix van Duitse herdershonden

1. Gedetailleerde anamnese

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat en de algehele gezondheidszorg bespreken, met bijzondere aandacht voor een bespreking van de stoelgang van uw huisdier.

Er zijn andere aandoeningen die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken als megacolon, en deze geschiedenis zal helpen bepalen wat er precies aan de hand is. Als u videobeelden kunt maken van uw kat die probeert de ontlasting uit te scheiden, kan dit nuttig zijn.

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, en vooral de buik van uw kat zorgvuldig palperen. Meestal is een harde, buisvormige massa voelbaar, die de dikke darm vol harde ontlasting vertegenwoordigt.

Tekenen van uitdroging kan worden gezien en bij rectaal onderzoek met een gehandschoende vinger kan een vernauwing van het bekkenkanaal worden opgemerkt (bijvoorbeeld een oude bekkenfractuur).

3. Routinematige laboratoriumtests

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts dit zal uitvoeren bloed werk , inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (bloedbeeld) en biochemische profielen.

In een ongecompliceerd geval van megacolon zullen deze bloedtesten meestal normaal zijn, hoewel ze nuttig kunnen zijn bij het bepalen van de hydratatiestatus van uw kat. Een metabolisch profiel kan elektrolytanalyses omvatten.

Urineonderzoek kan worden uitgevoerd als onderdeel van een algemeen onderzoek naar de gezondheid van uw kat.

4. Diagnostische beeldvorming

Meestal wordt radiografie (röntgenfoto's) uitgevoerd: dit zal duidelijk de mate van megacolon laten zien, waarbij de opgehoopte ontlasting gemakkelijk zichtbaar is in de stijgende, transversale en dalende dikke darm. Met röntgenfoto's kunnen ook botstructuren worden geëvalueerd, inclusief de breedte van het bekkenkanaal en de aanwezigheid van wervelkolomaandoeningen.

Beelden zullen ook worden gescreend op eventuele aanwijzingen voor neoplasie (tumoren) die een gedeeltelijke obstructie van het spijsverteringskanaal zouden kunnen veroorzaken, wat megacolon zou kunnen veroorzaken.

Echografie kan ook worden gebruikt voor een betere evaluatie van zachte weefselstructuren rond het megacolon.

Geavanceerde beeldvorming (zoals CT- of MRI-scans) kan in zeldzame gevallen worden aanbevolen als een gedetailleerde analyse van specifieke gebieden nodig is.

Af en toe kan colonoscopie worden gebruikt om de binnenkant van de dikke darm visueel te inspecteren.

Behandeling van Megacolon

Megacolon wordt meestal behandeld met medicijnen (laxeermiddelen, ontlastingverzachters, stimulerende middelen voor de dikke darmwand en vezelrijke diëten) en uiteindelijk een operatie.

• De primaire behandeling is het onmiddellijk verwijderen van de opeenhoping van ontlasting in de dikke darm, wat herhaalde klysma's en handmatige verwijdering van ontlasting kan inhouden, vaak onder verdoving of algemeen anesthesie .
• Correctie van uitdroging met intraveneuze vloeistoftherapie is vaak nodig om de doorgang van ontlasting te vergemakkelijken: hoe meer uitgedroogd de kat is, hoe steviger, droger en harder de ontlasting zal zijn.
• Zodra de getroffen ontlasting is verwijderd, is het doel van de therapie het nemen van maatregelen om te voorkomen dat de ontlasting zich opnieuw ophoopt.
• Diëten met weinig residu en die alleen op recept verkrijgbaar zijn, worden vaak aanbevolen
• Vezelrijke diëten en fecale vulstoffen kunnen soms worden voorgesteld
• Geneesmiddelen op recept kunnen worden aanbevolen om de beweeglijkheid van de dikke darm te vergroten (zogenaamde prokinetische producten), waaronder geneesmiddelen zoals cisapride en anderen. Dit zijn krachtige medicijnen die alleen op recept verkrijgbaar zijn en mogen alleen worden gebruikt op specifieke instructies van uw dierenarts.
• Andere medicijnen kunnen worden aanbevolen om de ontlasting te smeren, zoals laxeermiddelen (bijv. vloeibare paraffine voor oraal gebruik), of ontlastingverzachters zoals lactulose, dat inert blijft totdat het de dikke darm bereikt, wanneer het vloeistof in de dikke darm zuigt en vloeistof aan de ontlasting toevoegt.
• In extreme gevallen waarin medische behandeling niet voldoende is om de obstructie te verlichten, of wanneer de obstructie ondanks medische therapie blijft terugkeren, kan een chirurgische behandeling om het vergrote colon te verwijderen (totale of subtotale colectomie) worden aanbevolen.

Monitoring en prognose

Megacolon komt vaak terug, dus het is belangrijk om de kattenbakgewoonten van uw kat in de gaten te houden. Hierdoor kunt u een eventuele herhaling in een zo vroeg mogelijk stadium identificeren (dat wil zeggen als uw kat niet meer regelmatig ontlasting loost, of als hij moeite heeft met de ontlasting). Een vroege behandeling van het probleem is waarschijnlijk effectiever.

Fysieke hercontroles door uw dierenarts om de buik te palperen zijn ook belangrijk, en bij twijfel kunnen herhaalde röntgenfoto's worden gemaakt om de grootte van de dikke darm te controleren.

Megacolon is een ernstige ziekte die katten treft. Dit benadrukt de noodzaak voor kattenverzorgers om de kattenbakgewoonten van hun huisdieren elke dag in de gaten te houden, zodat eventuele veranderingen in hun ontlastingsgewoonten snel kunnen worden opgemerkt. Snelle veterinaire zorg is belangrijk als een kat tekenen van megacolon ontwikkelt.

chocoladekleurige kat

Veel Gestelde Vragen

Wat zijn de symptomen van megacolon bij katten?

Een kat met een megacolon zal zich inspannen bij het poepen, maar zal ondanks grote inspanningen meestal heel weinig of helemaal niets uitscheiden. Bij de anus kan een spoor van bloed en slijm te zien zijn. De kat kan een gezwollen buik hebben, saai zijn en niet willen eten. Ze moeten onmiddellijk naar uw dierenarts worden gebracht.

Hoe behandel je megacolon bij katten?

U moet met uw kat naar de dierenarts gaan. Ten eerste is een intensieve behandeling nodig om de aangetaste dikke darm te verwijderen, en daarna wordt meestal medische behandeling en dieetbehandeling gegeven. Als dit niet lukt, zijn chirurgische opties beschikbaar.

Wat geef je een kat met megacolon?

Er zijn verschillende theorieën, en u moet dit in detail bespreken met de dierenarts die uw kat behandelt. De twee meest voorkomende aanbevelingen zijn:
Diëten met weinig residu en die alleen op recept verkrijgbaar zijn en die een zeer kleine hoeveelheid ontlasting produceren
Diëten met een hoger vezelgehalte, die omvangrijker maar minder dicht fecaal materiaal produceren dat minder snel wordt aangetast

Hoeveel kost het om een ​​kat met megacolon te behandelen?

Het is onmogelijk om deze kosten in te schatten, omdat er in elk geval zoveel verschillende mogelijke factoren zijn. U moet uw dierenarts altijd om een ​​gedetailleerde schatting vragen voordat u akkoord gaat met een behandeling. De kosten kunnen variëren van $ 400 voor een eenvoudig geval tot $ 6000 of meer voor een uitzonderlijk complex geval van megacolon waarvoor chirurgische ingreep nodig is, zoals colectomie.

Wat kan megacolon bij katten veroorzaken?

In de meeste gevallen (62%) is de oorzaak van megacolon bij katten onbekend. De volgende meest voorkomende oorzaak is schade aan het bekken, waardoor het bekkenkanaal vernauwd wordt (bijvoorbeeld na een verkeersongeval). Andere oorzaken zijn onder meer problemen met de zenuwtoevoer naar de dikke darm, een aangeboren afwijking van de wervelkolom bij sommige katten, en zelden mechanische obstructie veroorzaakt door darmtumoren, vreemde voorwerpen enz.

Hoe weet ik of mijn kat megacolon heeft?

De belangrijkste symptomen, zoals hierboven vermeld, zijn moeite met het plassen (onproductief persen, vaak met ongemak, in de kattenbak), evenals saaiheid en gebrek aan eetlust. Soms wordt een gezwollen buik opgemerkt en andere tekenen zijn onder meer uitdroging, braken en bloed of slijm bij de anus.

Is megacolon dodelijk bij katten?

De meeste katten overleven het wel, maar katten die medisch worden behandeld, hebben de neiging om recidieven te krijgen die een voortdurende behandeling vereisen, en soms wordt het probleem steeds moeilijker om effectief te behandelen. Katten die een operatie ondergaan, hebben een grotere kans op een volledige remissie zonder herhaling.

Is cat megacolon besmettelijk voor andere katten?

Nee. Megacolon wordt niet veroorzaakt door een infectieus agens en verspreidt zich dus niet van kat tot kat.

Hoe ernstig is megacolon bij katten?

Dit kan een zeer ernstige en levensbedreigende ziekte zijn, waarvoor dringende diergeneeskundige behandeling nodig is.