Je hebt waarschijnlijk in je leven schele katten gezien, en nadat je je verwonderde over hun schattige uitdrukkingen, vroeg je je af waarom ze scheel keken. De aandoening die ervoor zorgt dat de ogen voortdurend worden gekruist, heeft een medische naam: scheelzien.

Scheelzien heeft meestal geen invloed op de levenskwaliteit van een kat en wordt niet als een probleem beschouwd bij katten die op die manier geboren zijn. Maar als een kat op latere leeftijd plotseling scheelzien krijgt, kan dit duiden op een onderliggend probleem met de spieren die het oog bewegen. , of de zenuwen of het deel van de hersenen dat de beweging van die oogspieren coördineert.

Lees verder om alles te leren wat u moet weten over scheelzien bij katten.

Wat is scheelzien bij katten?

Scheelzien is een veel voorkomende oogaandoening bij katten, waarbij de ogen niet goed op elkaar aansluiten, wat resulteert in een scheel uiterlijk. Kleine spieren controleren de oogbewegingen op en neer en van links naar rechts.

Wanneer een oogspier te kort of te lang is, of als de zenuwen of een deel van de hersenen dat de oogspieren aanstuurt beschadigd zijn, bewegen de ogen in abnormale richtingen, waardoor een kat scheel kijkt.

hoe kun je een kat wassen

Scheelzien kan het vermogen van een kat om zich goed te concentreren beïnvloeden, en kan een negatieve invloed hebben op het vermogen van de kat om diepte goed in te schatten. Scheelzien veroorzaakt geen blindheid, en de meeste schele katten geboren met scheelzien passen zich goed aan hun toestand aan en leiden een volledig normaal, gelukkig leven. Katten die plotseling scheelzien ontwikkelen als volwassenen, hebben vaak andere onderliggende aandoeningen die moeten worden aangepakt.

Hoe vaak komt scheelzien bij katten voor?

Scheelzien komt veel voor bij sommige kattenrassen, waaronder Aziatische rassen zoals Siamese katten. Veel Siamese katten kijken zelfs scheel vanwege aangeboren scheelzien.

Het meest voorkomende type aangeboren scheelzien bij Siamese katten en andere Aziatische rassen is convergent scheelzien, waarbij de spier in de binnenhoek van de ogen te kort is en de oogbol naar de neus trekt, waardoor het scheel lijkt. Divergent scheelzien ontstaat wanneer de spier aan de buitenkant van het oog te kort is en het oog (de ogen) naar de zijkant van het gezicht trekt.

Wat veroorzaakt scheelzien bij katten?

Scheelzien kan aangeboren zijn, wat betekent dat de kat ermee wordt geboren, of het kan zich secundair ontwikkelen aan andere aandoeningen die de coördinatie van de oogspieren beïnvloeden.

De meeste katten die scheelzien hebben als kittens, worden met de aandoening geboren en hebben deze van hun ouders geërfd. Dit komt het meest voor bij Siamese katten, Himalaya-katten en Perzen.

Als een kat op volwassen leeftijd plotseling scheelzien krijgt, is het vaak een ernstiger aandoening die veterinaire aandacht vereist. Het plotseling optreden van scheelzien bij een volwassen kat kan duiden op een probleem met de spieren die de ogen bewegen, de zenuwen die deze spieren voeden, of het deel van de hersenen dat deze spieren aanstuurt.

Virale, bacteriële of schimmelinfecties kunnen scheelzien veroorzaken. Trauma, zenuwbeschadiging, beroerte, kanker, hydrocephalus (waterhoofd in de hersenen) en zelfs ziekten van het binnenoor kunnen scheelzien veroorzaken. Scheelzien dat het gevolg is van een secundaire aandoening, gaat bij katten meestal gepaard met extra tekenen van ziekte.

Hoe houd ik een kat uit een kamer?

Wat zijn de tekenen van scheelzien bij katten?

Scheelzien bij katten kan een aangeboren aandoening zijn of zich later in het leven ontwikkelen als gevolg van gezondheidsproblemen.

Het meest voorkomende teken van scheelzien bij katten is dat de kat scheel kijkt en verder normaal is. Sommige katten kunnen moeite hebben met het inschatten van afstanden tijdens het springen, of ze kunnen hun eten niet goed zien in een kom, maar meestal passen ze hun leven aan hun handicap aan en doen ze het prima.

Het verhaal is een beetje anders voor volwassen katten die plotseling scheelzien ontwikkelen. Als u merkt dat een of beide ogen van uw kat zich plotseling in een abnormale positie bevinden, of als u merkt dat de ogen ongecoördineerd bewegen, of als uw kat zich op de een of andere manier ziek gedraagt, zoek dan zo snel mogelijk de hulp van een dierenarts.

Bijkomende tekenen die verband kunnen houden met scheelzien en die wijzen op een ernstiger onderliggende aandoening zijn onder meer:

• Snelle oogbewegingen van links naar rechts, op en neer of in cirkels (dit staat bekend als nystagmus)
• Pupillen hebben verschillende afmetingen, of vernauwen niet bij blootstelling aan licht
• Hangend ooglid
• Uitpuilend oog
• Hoofd naar één kant kantelen
• Cirkelen of opzij vallen
• Aanvallen
• Zwak en/of moe
• Niet eten
• Braken
• Koorts

Als een van deze symptomen wordt opgemerkt, zijn dit aanwijzingen voor een ernstiger aandoening. Zoek zo snel mogelijk veterinaire zorg.

Hoe wordt scheelzien bij katten gediagnosticeerd?

Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk en oogheelkundig onderzoek uitvoeren. Een oogheelkundig onderzoek bestaat uit lichtreflextesten, oogdruktesten en andere oogtesten, waaronder Schirmer-scheurtesten en oogkleuring. Uw dierenarts kan ook een neurologisch onderzoek uitvoeren, dat bestaat uit het testen van de hersenzenuwreflexen, de beenreflexen, het testen van het evenwicht, het kijken naar uw kat lopen en het controleren van de mentale toestand van uw kat.

smaakvol kattenvoer review

Als uw dierenarts vermoedt dat het scheelzien aangeboren is en op geen enkele manier invloed heeft op de gezondheid of het welzijn van uw kat, dan is dat alles wat u hoeft te doen. Als uw dierenarts vermoedt dat het scheelzien te wijten is aan een andere onderliggende aandoening, zullen aanvullende tests worden besteld.

Deze kunnen bestaan ​​uit bloedonderzoek, testen op virusziekten, beeldvormende onderzoeken of verwijzing naar een dierenarts oftalmoloog, neuroloog of specialist in de interne geneeskunde.

Is scheelzien bij katten behandelbaar?

Met de juiste behandeling kunnen sommige gevallen van scheelzien bij katten worden opgelost. Wanneer scheelzien genetisch wordt veroorzaakt, kan het niet worden behandeld.

Als een kat scheelzien ontwikkelt die niet te wijten is aan genetica, kunnen en moeten zowel het scheelzien als de onderliggende aandoening worden behandeld.

Scheelzien wordt vaak gecorrigeerd met een operatie.

Onder algemene anesthesie kan een chirurg afwijkingen in de aangetaste oogspieren corrigeren om de ogen opnieuw uit te lijnen. Een operatie kan ook worden gebruikt om abcessen achter het oog, veroorzaakt door bijtwonden, te draineren. Als scheelzien wordt veroorzaakt door een tumor, kan een operatie en vaak bestralingstherapie worden gebruikt om kanker te behandelen. In sommige gevallen kan verwijdering van het hele oog nodig zijn om te voorkomen dat het zich verspreidt.

Het kan ook met medicijnen worden behandeld.

Medicijnen, zoals antibiotica, kunnen ook worden voorgeschreven om scheelzien te behandelen bij katten met abcessen, meningitis of infecties van het binnenoor die het vestibulaire systeem in de hersenen aantasten.

Als uw kat een oogoperatie heeft ondergaan om scheelzien te corrigeren, zorg er dan voor dat u alle instructies voor thuis opvolgt om uw kat de beste kans te geven op een goed herstel en terugkeer naar normaal functioneren. Houd een kegeltje op uw kat om trauma op de operatieplaats te voorkomen, geef alle medicijnen zoals voorgeschreven, neem uw kat mee voor aanbevolen hercontroles en het verwijderen van hechtingen, en houd uw kat binnen zodat u het herstel van uw kat kunt volgen.

Fysiotherapie is ook beschikbaar na een operatie of voor katten die geen goede kandidaten zijn voor een operatie.

Het doel van fysiotherapie is het versterken van de oogspieren en het coördineren van de oogbewegingen. Het omvat dagelijkse, leuke oogoefeningen voor uw kat.

Als uw kat scheelzien en duizeligheid heeft als gevolg van een vestibulaire ziekte die niet kan worden behandeld, moet u mogelijk voorkomen dat uw kat op hoge meubels klimt om te voorkomen dat hij valt.

Vikingnamen voor katten

Hoewel scheelzien bij katten meestal geen groot probleem is, is het toch belangrijk om uw schele katten door de dierenarts te laten controleren, vooral als de zaken plotseling veranderen. Bovendien kan het binnenshuis houden van uw kat en/of buitenshuis toezicht houden op scheelzien, gerelateerd aan trauma of infectie, helpen verminderen.

Veel Gestelde Vragen

Groeien kittens uit schele ogen?

Niet alle kittens kijken scheel. Sommige komen doordat hun oogspieren niet sterk genoeg zijn om hun ogen onder controle te houden, maar deze kittens zullen uit hun schele ogen groeien. Andere kittens, vooral oosterse rassen zoals Siamese, Perzische en Himalaya-katten, kijken hun hele leven scheel vanwege een erfelijke aandoening. Deze kittens leven normaal gesproken een normaal leven, ondanks dat ze scheel kijken.

Wat is scheelzien bij katten?

Scheelzien is een oogaandoening die bij katten voorkomt en die ervoor zorgt dat de ogen niet op één lijn staan ​​met elkaar, wat resulteert in een scheel uiterlijk. Kleine spieren controleren de oogbewegingen op en neer en van links naar rechts. Wanneer een oogspier te kort of te lang is, of als de zenuwen of een deel van de hersenen dat de oogspieren aanstuurt beschadigd zijn, bewegen de ogen in abnormale richtingen, waardoor een kat scheel kijkt.

Zijn Ragdoll-katten scheel?

Elke kat kan scheel zijn. Hoewel Ragdoll-katten scheel kunnen zijn, komt dit bij Ragdoll-katten niet vaker voor dan bij welk ander ras dan ook.

Waarom kijken Siamese katten scheel?

Siamese katten kijken scheel vanwege een genetische aandoening. In het verleden was het wenselijk om een ​​Siamese kat met schele ogen te hebben, dus fokten fokkers katten voor deze eigenschap. Tegenwoordig weten we dat het niet bevorderlijk is voor katten om scheel te kijken, en kattenfokkers selecteren niet langer op deze eigenschap.

Waarom kijkt mijn kat scheel?

Uw kat kijkt scheel vanwege een aandoening die scheelzien wordt genoemd en die de spieren aantast die de beweging van de oogbal regelen. Sommige katten worden met deze aandoening geboren en hebben er geen problemen mee, andere katten ontwikkelen de aandoening als gevolg van andere problemen, zoals infecties of trauma, en hebben de aandacht van een dierenarts nodig.