In dit artikel worden de details van peritonitis bij katten uitgelegd. Het doel van dit artikel is om een ​​eenvoudige, duidelijke uitleg te geven over peritonitis voor katteneigenaren van wie de huisdieren mogelijk getroffen zijn, en die meer willen weten over wat er gebeurt.

Snel overzicht: buikholteontsteking (peritonitis) bij katten

Wat is peritonitis?

Peritonitis wordt gedefinieerd als een ontsteking van de bekleding van de buikholte (ook bekend als de peritoneale holte), waarbij vocht en ontstekingsresten zich rond de getroffen gebieden verzamelen.

Het peritoneum is de naam die wordt gegeven aan de bekleding van de buikholte. Het is als een laag plasticfolie (Saran-wrap) die vastzit aan de spieren die de binnenkant van de buik bekleden, evenals aan de buitenkant van alle organen (darmen, nieren, blaas enz.).

Een kleine hoeveelheid olieachtig peritoneaal vocht wordt geproduceerd door het peritoneum, en dit maakt normaal gesproken gladde, soepele bewegingen van darmen en andere organen tegen elkaar mogelijk.

Wanneer het buikvlies ontstoken raakt, wordt het dikker (meer als een keukenhanddoek dan als plasticfolie), en er worden grote hoeveelheden buikvocht en ontstekingscellen geproduceerd door het immuunsysteem. Deze vochtophoping zorgt ervoor dat de buik opzwelt.

Wat veroorzaakt peritonitis

Er zijn twee hoofdtypen peritonitis: septisch en aseptisch.

Septische peritonitis

Septische peritonitis wordt veroorzaakt door bacteriële infectie met veel voorkomende oorzaken, waaronder wonden die de buik binnendringen, chirurgische complicaties (zoals het mislukken van een eerdere operatie), schade aan het maag-darmkanaal (darmen of maag) en uitbreiding van de infectie vanuit het urogenitale kanaal (bijv. een gescheurde baarmoeder of een gescheurde urinewegen). blaas).

Septische peritonitis kan over de hele buik verspreid zijn, of kan beperkt blijven tot de pocket (bijvoorbeeld een abces). Dit staat bekend als secundaire peritonitis: de primaire oorzaak is het probleem dat in de eerste plaats misgaat, waardoor de infectie zich kan ontwikkelen. Primaire peritonitis, zonder onderliggende oorzaak, is zeldzaam.

Aseptische peritonitis

Aseptische of steriele peritonitis kan voorkomen infectieuze peritonitis bij katten (FIP, veroorzaakt door een coronavirus), ontsteking van de alvleesklier (pancreatitis), kanker leverziekte, ziekte van het galsysteem (zoals een gescheurde galblaas) en vetontsteking (pansteatitis). Dezelfde veranderingen, waaronder vochtophoping, ontwikkelen zich, maar er zijn geen bacteriën aanwezig en de kweek van de vloeistof zou steriel zijn.

Hoe vaak komt peritonitis voor?

De incidentie is moeilijk in te schatten, maar peritonitis wordt door de meeste dierenartsen regelmatig gezien als oorzaak van ernstige ziekten bij huiskatten.

Symptomen van peritonitis bij katten

Katten met buikvliesontsteking zijn vaak erg stil en duidelijk niet zichzelf, en verstoppen zich vaak.

maine coon versus bobcat

De meest voorkomende symptomen van peritonitis zijn:

• Saaiheid
• Braken
• Diarree
• Buikpijn
• Opgezwollen buik
• Gebrek aan eetlust of anorexia
• Gewichtsverlies (gedurende een bepaalde periode)

Katten die deze symptomen vertonen, moeten onmiddellijk naar hun plaatselijke dierenarts voor kleine dieren worden gebracht. De diagnose zal worden gesteld na onderzoek en onderzoek.

Diagnose van peritonitis

Er kunnen meerdere stappen zijn om de diagnose peritonitis te stellen en een onderliggende oorzaak vast te stellen.

Als uw DVM-dierenarts vermoedt dat uw kat mogelijk buikvliesontsteking heeft, kunnen de volgende stappen worden genomen.

1. Gedetailleerde anamnese

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat en de algehele gezondheidszorg bespreken, op zoek naar aanwijzingen waarom uw huisdier zich niet goed voelt.

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren op tekenen van peritonitis. Vaak zullen getroffen katten hun buikspieren aanspannen bij palpatie van de buik (zogenaamde spalken), omdat peritonitis vaak pijnlijk is. Vaak de de buik lijkt opgezwollen vanwege de ophoping van vocht in de vorm van een abdominale effusie.

Andere klinische symptomen van peritonitis kunnen zijn:

• Bleek tandvlees
• Uitdroging
• Veranderde lichaamstemperatuur (koorts of onderkoeling)
• Jaundice (icterus)
• Veranderde hartslag (langzame of snelle hartslag) en ritme (een onregelmatige hartslag of hartritmestoornissen).

3. Routinematig bloedonderzoek en urineonderzoek

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts dit zal uitvoeren bloed werk , inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen.

Typisch, maar niet altijd, omvatten de afwijkingen een verhoogd aantal witte bloedcellen (met name leucocytose met een verhoogd aantal neutrofielen), hoewel in sommige gevallen het aantal witte bloedcellen verlaagd kan zijn.

Biochemische veranderingen kunnen bestaan ​​uit verlaagde eiwitniveaus (bijv. albumine) als gevolg van lekkage uit de bloedsomloop naar het peritoneale vocht, verhoogde leverenzymen, veranderde pancreasenzymen, veranderingen in het elektrolytenniveau en soms hoge nierparameters. Er kan een chemische stof genaamd lactaat worden gemeten, en dit kan in sommige gevallen helpen om een ​​nauwkeurigere prognose te geven.

Urineonderzoek zal, net als bij veel andere zieke katten, worden uitgevoerd als onderdeel van een algemeen onderzoek.

4. Gespecialiseerde bloedonderzoeken

Uw dierenarts kan specifieke bloedonderzoeken aanbevelen voor bepaalde virale infecties, zoals: FeLV En FIV , omdat deze in verband kunnen worden gebracht met de onderliggende oorzaak van peritonitis en er aanzienlijke gevolgen zijn als uw kat positief is voor een van deze factoren.

5. Vloeistofanalyse

Analyse van vloeistof verzameld uit de buikholte kan een nuttige manier zijn om meer te leren over peritonitis: vloeistof kan worden bemonsterd met een injectiespuit en naald door een techniek die bekend staat als abdominocentese. Dit kan intern worden verwerkt of naar een extern laboratorium worden gestuurd. De vloeistof zal worden geanalyseerd om het type cellen en de eiwitniveaus te bepalen, en soms zal er een bacteriecultuur worden uitgevoerd.

Diagnostische peritoneale lavage kan worden aanbevolen: hierbij wordt steriele vloeistof in de buik gebracht en vervolgens weer weggezogen. Analyse van de aanwezige cellen kan in sommige gevallen helpen om een ​​specifieke diagnose te stellen.

6. Aanvullende tests

Er kunnen röntgenfoto's (röntgenfoto's) van de buik worden gemaakt: deze kunnen tekenen van vochtophoping vertonen, wat contrastverlies en gebrek aan detail in het röntgenbeeld veroorzaakt. Darmobstructies of buikmassa's kunnen worden geïdentificeerd.

verhoogde kattenmand

Echografie kan een gevoelige manier zijn om vrij vocht in de buik te identificeren, zoals vaak wordt gezien bij peritonitis, en de structuur van de buikorganen kan ook in detail worden onderzocht.

Er kan een bloeddrukmeting worden uitgevoerd om het algemene stabiliteitsniveau van uw kat te beoordelen.

Uw dierenarts zal u adviseren over welk gedetailleerd onderzoek nodig is.

Hoeveel kost het om een ​​kat met peritonitis te behandelen?

Het is onmogelijk om deze kosten in te schatten, omdat er zoveel mogelijke factoren spelen op de achtergrond van individuele gevallen. U dient uw dierenarts om een ​​gedetailleerde schatting te vragen voordat u akkoord gaat met de behandeling. De kosten kunnen variëren van € 400,- voor een eenvoudig geval tot € 4000,- of meer voor een uitzonderlijk complex geval van peritonitis.

Behandeling van peritonitis

Katten met peritonitis hebben mogelijk een intensieve behandeling en verzorging bij de dierenarts nodig

Over het algemeen is het doel eerst het stabiliseren van een kat die getroffen is door peritonitis, en vervolgens het identificeren en behandelen van de onderliggende oorzaak. Stabilisatie houdt in intraveneuze vloeistoftherapie om de patiënt te rehydrateren en te ondersteunen, samen met breedspectrumantibioticatherapie als septische peritonitis wordt vermoed.

Chirurgische interventie is vaak nodig om de onderliggende oorzaak te identificeren en te behandelen (bijv. darmruptuur, vreemde voorwerpen, penetrerende wond, neoplasie, enz.). Dit type operatie is complex: het buikvlies is vaak verdikt, met verklevingen waar delen van de buik aan andere delen zijn vastgekleefd.

Naast deze specifieke behandeling kan een open buikdrainage gedurende enkele dagen worden aanbevolen. Dit houdt in dat u de chirurgische buikwond open laat in plaats van deze volledig dicht te hechten, en dat u verbanden en verband gebruikt om het vocht dat uit de buik wegvloeit te absorberen. Dergelijke gevallen vereisen zorgvuldige verzorging, met zorgvuldige observatie van bloedingen of andere complicaties.

Tijdens de chirurgische ingreep kan een biopsie worden afgenomen als de oorzaak onzeker blijft (bijvoorbeeld een gezwel dat al dan niet kankerachtig kan zijn).

Voortdurende ondersteunende intraveneuze vloeistoffen, antibiotica, pijnverlichting en intensieve verpleging (soms inclusief voedingsondersteuning zoals een voedingssonde) zijn meestal nodig gedurende een paar dagen na de chirurgische ingreep.

Monitoring en prognose

Intensieve monitoring en bijgewerkte behandelingen zijn essentieel, en de prognose varieert aanzienlijk, afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Dit is een ernstige aandoening, met een hoog sterftecijfer en misschien slechts 50% van de gevallen overleeft.

hoe lang is kattenvoer houdbaar

Conclusie

Peritonitis is een ernstige aandoening die intensieve diergeneeskundige onderzoeken en behandelingen vereist. Vroegtijdige interventie heeft meer kans van slagen.

Veel Gestelde Vragen

Wat kan peritonitis bij katten veroorzaken?

Peritonitis bij katten kan worden veroorzaakt door bacteriën, virussen en schimmelorganismen, maar er is meestal een onderliggend lichamelijk probleem, zoals een penetrerende buikwond, een darmruptuur, een buikoperatie of een andere factor.

Hoe weet ik of mijn kat buikvliesontsteking heeft?

De belangrijkste symptomen, zoals hierboven vermeld, zijn saaiheid, gebrek aan eetlust en verminderde activiteit, evenals braken, diarree en een gezwollen en pijnlijke buik. Als uw kat deze symptomen vertoont, moet u hem naar uw dierenarts brengen. Deze zal verdere tests uitvoeren om vast te stellen of de oorzaak peritonitis is.

Kan een kat peritonitis overleven?

Ongeveer 50% van de katten herstelt van peritonitis wanneer een uitgebreide behandeling wordt gegeven, maar dit is een ernstige ziekte en zonder behandeling is het sterftecijfer zeer hoog.

Is peritonitis bij katten besmettelijk voor andere katten?

Peritonitis zelf is niet besmettelijk voor andere katten, omdat de oorzaak vaak individueel is, zoals een darmobstructie of een penetrerende wond. Sommige oorzaken van peritonitis (zoals het FIP-virus) zijn infectieus, maar de infectieroute is complex.

Hoe ernstig is peritonitis bij katten?

Dit is een zeer ernstige en levensbedreigende ziekte, die een dringende en uitgebreide diergeneeskundige behandeling vereist.