deels Bengaalse kat

De term polydipsie betekent eenvoudigweg overmatige dorst of te veel water drinken. Het doel van dit artikel is om de belangrijke informatie over katten met verhoogd drinken samen te vatten: hoe weten eigenaren dat dit een probleem is, wat kan dit veroorzaken en wat moeten eigenaren doen als dit wordt opgemerkt?

Snel overzicht: Polydipsie bij katten

Wat betekent het als een kat lijdt aan polydipsie?

De term polydipsie is afgeleid van twee Griekse woorden: poly betekent veel of veel en dipsos betekent dorst. Een kat met polydipsie betekent dus een kat wiens wateropname meer is dan normaal.

Polydipsie houdt meestal verband met een ander probleem: polyurie. Dit betekent dat er te veel urine wordt geproduceerd: het fundamentele verband is dat als a kat drinkt te veel water , is het zeer waarschijnlijk dat de vloeistof aan de andere kant naar buiten komt, in de vorm van urine.

Dierenartsen praten dus vaak over de combinatie van symptomen: polyurie-polydipsie, afgekort tot PUPD.

• Soms kan een geval worden omschreven als primaire polydipsie, wat betekent dat het overmatig drinken het oorspronkelijke probleem was en het vaker plassen het gevolg was. Psychogene polydipsie is een voorbeeld.
• Primaire polyurie betekent daarentegen dat de verhoogde urineproductie het oorspronkelijke probleem was, wat op zijn beurt leidde tot verhoogde dorst. Suikerziekte is een voorbeeld, waarbij de extra glucose in de urine vocht uit de nieren onttrekt, wat leidt tot overmatige dorst.

Hoe vaak komt polydipsie bij katten voor?

Polydipsie wordt bij katten waarschijnlijk ondergediagnosticeerd, omdat de meeste mensen niet precies bijhouden hoeveel hun kat drinkt. Het is echter een teken dat vaak wordt gezien bij veel voorkomende ziekten, waaronder nierfalen en suikerziekte. Het is dus belangrijk dat kattenverzorgers zich bewust zijn van het probleem.

Hoe weet je of een kat polydipsie heeft?

Een kat wordt als een overmatige drinker beschouwd als ze meer dan 100 ml per kilogram (1,5 vloeibare ounces per pond) drinkt en moet worden meegenomen voor controle door een dierenarts.

Er zijn twee manieren waarop katteneigenaren ontdekken dat hun huisdieren aan polydipsie lijden.

• Ten eerste merken ze misschien dat ze meer water drinken. Zelfs als de precieze hoeveelheid water niet wordt gemeten, kunnen ze merken dat hun kat vaker de waterbak bezoekt, of zien ze dat hun kat drinkt op ongebruikelijke plaatsen, zoals het toilet of plassen buiten. Tegelijkertijd merken ze misschien dat ze de waterbak vaker moeten vullen.
• Als alternatief kunnen eigenaren het teken van polyurie opmerken: het is moeilijk om de urineproductie te meten, maar een kat kan meer urine in de kattenbak gaan achterlaten, of er kunnen ongelukken rond het huis gebeuren, op ongebruikelijke plaatsen, omdat ze niet in staat zijn het toegenomen urinevolume vast te houden.

De meeste volwassen katten drinken tussen de 30 en 70 ml per kilogram lichaamsgewicht (ongeveer één vloeibare ounce per pond), waarbij oudere katten waarschijnlijk meer drinken dan jongere katten.

Katten die uitsluitend droogvoer krijgen, drinken waarschijnlijk meer water dan katten die natvoer (blikjes of zakjes) krijgen. Dit komt omdat natvoer ruim 80% vocht bevat, terwijl droogvoer slechts 6 tot 10% vocht bevat.

Als een kat meer dan 100 ml per kilogram (1,5 vloeibare ounces per pond) drinkt, wordt dit beschouwd als overmatig drinken of polydipsie, en moet hij voor controle naar de dierenarts worden gebracht.

Wat veroorzaakt polydipsie bij katten?

Polydipsie kan worden veroorzaakt door een lange lijst ziekten. Veelvoorkomende oorzaken zijn onder meer:

• Hormonale stoornissen waaronder diabetes mellitus, hyperthyreoïdie centrale diabetes insipidus, bijnierziekte (hyperadrenocorticisme of de ziekte van Cushing, en hypoadrenocorticisme of de ziekte van Addison).
• Nierziekte, waaronder pyelonefritis, en chronische nierziekte, ook bekend als chronisch nierfalen (CRF), wat zeer vaak voorkomt bij oudere katten.
• Ziekte van de urinewegen
• Leverziekte
• Algemene inwendige aandoeningen, waaronder neoplasie (kanker), abcessen en baarmoederinfecties bij niet-gesteriliseerde poezen
• Elektrolytenstoornissen zoals hypercalciëmie (hoog calciumgehalte in het bloed) en hypokaliëmie (laag kaliumgehalte in het bloed)
• Medicatie, waaronder geneesmiddelen zoals corticosteroïden (bijv. prednisolon), diuretica (d.w.z. geneesmiddelen die de diurese bevorderen, zoals furosemide) en medicijnen tegen epilepsie (bijv. fenobarbiton).
• Psychogene polydipsie is een zeldzaam probleem waarbij een kat zonder aanwijsbare reden besluit meer water te drinken dan normaal

Klinische tekenen van polydipsie

Simpel gezegd: een kat heeft polydipsie als wordt waargenomen dat hij overmatig water drinkt. Als een kat meer dan 100 ml per kilogram (1,5 vloeibare ounces per pond) drinkt, wordt dit beschouwd als overmatig drinken of polydipsie, en moet hij voor controle naar de dierenarts worden gebracht.

Russische Siamese kat

Je kunt het waterverbruik van een kat meten door te meten hoeveel water je dagelijks aan de waterbak moet toevoegen. Als u meer dan één kat heeft, kan het moeilijk zijn om nauwkeurig te zijn, maar u kunt schatten hoeveel een normale kat zou moeten drinken (ongeveer 50 ml per dag) voor elk van uw andere katten, en dit vervolgens aftrekken van de totale hoeveelheid gedronken.

Als alternatief kunt u een speciaal ontworpen drinkwatercontainer aanschaffen (bijv. Felaqua Connect ) die de microchip leest van elk dier dat uit de kom drinkt, waardoor u nauwkeurig kunt meten hoeveel elke kat precies heeft gedronken in een periode van 24 uur.

Onderzoek naar polydipsie

Als u merkt dat uw kat meer water drinkt dan normaal, moet u hem onmiddellijk naar uw DVM-dierenarts brengen, zodat de onderliggende oorzaak van de verhoogde dorst kan worden vastgesteld en behandeling kan worden gegeven. Uw dierenarts kan de volgende stappen ondernemen.

​1. Gedetailleerde geschiedenisopname

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat bespreken en de algehele gezondheid van uw kat beoordelen. Er zijn een aantal verschillende mogelijke oorzaken van polydipsie, en deze zorgvuldige verzameling van de geschiedenis zal helpen de oorzaak te achterhalen.

Veel factoren zijn belangrijk in deze geschiedenis, b.v. Senior katten zijn gevoeliger voor bepaalde problemen dan jongere katten, katten die vrij rondlopen zijn gevoeliger voor bepaalde problemen dan katten die alleen binnenshuis leven, enz.

Een voedingsgeschiedenis is belangrijk: wat voor kattenvoer eet uw kat? Is er onlangs met een nieuw voedingsmiddel begonnen? Krijgen ze supplementen? Zijn er nog andere factoren die hun dorst kunnen beïnvloeden? Plast de kat normaal? (katteneigenaren moeten hun katten zorgvuldig in de gaten houden gedrag van uw huisdier in de kattenbak inclusief controle op de aanwezigheid van bloed).

Is er ook een verandering opgetreden in de manier waarop water aan uw kat wordt aangeboden (bijvoorbeeld een waterfontein of stromend water kan katten ertoe aanzetten meer te drinken). Sommige oorzaken van PU en PUPD kunnen sterk worden vermoed door eenvoudigweg een gedetailleerde geschiedenis van dit type te nemen.

​2. Fysiek onderzoek

Uw dierenarts zal het lichaam van uw kat overal zorgvuldig controleren, de kat overal voelen en controleren op eventuele afwijkingen. Normaal gesproken omvat dit het meten van de temperatuur van de kat, het luisteren naar de borstkas met een stethoscoop en het wegen van de kat (gewichtsverlies wordt in verband gebracht met enkele oorzaken van polydipsie).

3. Routinematig bloedonderzoek

Het is zeer waarschijnlijk dat uw dierenarts bloedonderzoek zal uitvoeren, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld of CBC) en biochemische profielen (inclusief elektrolyten).

Bij diabetes mellitus is de bloedglucose verhoogd en kunnen de leverenzymen verhoogd zijn leverziekte Bij bepaalde aandoeningen kan hypercalciëmie worden waargenomen, en bij nierfalen kan een reeks afwijkingen worden aangetroffen.

4. Routinematige urinetests

Een urineonderzoek (UA) is een groep tests die wordt uitgevoerd op het urinemonster van een kat en die u eenvoudig uit de kattenbak van uw kat kunt halen.

Volledig urineonderzoek is een belangrijk onderdeel van het onderzoek naar polydipsie. Mogelijk kunt u een urinemonster uit de kattenbak van uw kat halen (overleg met uw dierenarts hoe u dit moet doen), of uw dierenarts kan rechtstreeks een urinemonster van uw kat afnemen met behulp van een techniek die bekend staat als cystocentese.

Meestal wordt de urine met een eenvoudige peilstok gecontroleerd op een reeks bestanddelen, wordt het soortelijk gewicht gemeten (de urineconcentratie), kan het sediment worden gecontroleerd en kan een monster naar het laboratorium worden gestuurd voor urinecultuur.

Vooral het soortelijk gewicht is van belang.

• Geconcentreerde (hypersthenurische) urine (SG > 1,030) betekent dat PU/PD zeer onwaarschijnlijk is en dat de hoeveelheid water die wordt gedronken dubbel moet worden gecontroleerd.
• Consequent oververdunde (isosthenurische) urine (SG 1,005–1,012) duidt sterk op chronisch nierfalen.
• Sterk oververdunde (hyposthenurische) urine (SG<1.005) is supportive of diabetes insipidus (either central or nephrogenic) or primary polydipsia.

5. Gespecialiseerde bloedonderzoeken

Uw dierenarts kan specifieke bloedonderzoeken aanbevelen, zoals het totale schildklierhormoon (T4) (om hyperthyreoïdie uit te sluiten), tests met betrekking tot de cortisolspiegels, evenals tests voor bepaalde virale infecties zoals FeLV En FIV , aangezien er aanzienlijke gevolgen zijn als uw kat positief is voor een van deze factoren.

goede namen voor krijgerskatten

​6. Andere tests:

Radiografie (röntgenfoto's) en echografie kunnen worden uitgevoerd om de details van interne structuren, waaronder de nieren, te onderzoeken. Afhankelijk van het geval kan in zeldzame gevallen meer gedetailleerde diagnostische beeldvorming (zoals CT- of MRI-scan) worden aanbevolen.

Bloeddrukmeting kan in sommige gevallen worden aanbevolen als onderdeel van een algemene gezondheidscontrole van uw kat.

Als diabetes insipidus wordt vermoed, kunnen speciale tests worden uitgevoerd om de diagnose en het precieze type van deze zeldzame aandoening vast te stellen. Dit kan gepaard gaan met waterbeperking, ook wel een watergebrektest genoemd, waarbij de urineconcentratie wordt gemeten gedurende een periode waarin er geen water wordt verstrekt.

Deze test is echter controversieel, waarbij sommigen zich zorgen maken over de veiligheid ervan als ze niet met uiterste zorg worden uitgevoerd. Een probleem dat bekend staat als renale medullaire wash-out kan deze test bemoeilijken bij sommige langdurige gevallen van PUPD, en uw dierenarts kan dit met u bespreken.

Een test met een medicijn genaamd desmopressine (een analoog van ADH) kan worden gebruikt als onderdeel van een test om te bepalen of een kat centrale diabetes insipidus heeft (veroorzaakt door een probleem in de hypofyse, in de hersenen) of nefrogene diabetes insipidus ( veroorzaakt door een probleem in de nieren).

Kan polydipsie worden behandeld?

Het opsporen van de onderliggende oorzaak van polydipsie is de beste keuze, zodat een kat met diabetes mellitus, leverziekte of hyperthyreoïdie niet langer overmatig dorstig zal zijn zodra de oorzaak is opgelost.

De behandeling van polydipsie is variabel, afhankelijk van de oorzaak.

Het primaire doel is meestal het behandelen van de oorzaak van de polydipsie: zodra de onderliggende ziekte is verdwenen, zal de polydipsie ook verdwijnen.

Een kat met diabetes mellitus, leverziekte of hyperthyreoïdie zal bijvoorbeeld niet langer overmatig dorstig zijn zodra de diabetes onder controle is, de leverziekte is verdwenen of de hyperthyreoïdie effectief is behandeld.

Specifieke anti-polydipsiebehandeling wordt zelden gegeven: de behandeling gaat meestal over het genezen van de oorzaak, niet over het behandelen van de symptomen.

Het enige voorbeeld dat aan deze beschrijving zou kunnen voldoen is wanneer diabetes insipidus wordt gediagnosticeerd: dit wordt veroorzaakt door een tekort aan antidiuretisch hormoon (ADH), dus de behandeling omvat het direct toedienen van ADH, meestal in de vorm van desmopressine oogdruppels, hoewel soms oraal.

Monitoring en prognose

De mate van monitoring die nodig is, hangt af van het individuele geval, maar over het algemeen moeten katten met polydipsie regelmatig opnieuw worden gecontroleerd door hun DVM-dierenarts totdat de onderliggende ziekte effectief is behandeld.

De prognose hangt volledig af van het individuele geval en de onderliggende oorzaak van polydipsie. Uw eigen dierenarts kan u het beste antwoord op deze vraag geven.

Conclusie

Polydipsie of Polyurie polydipsie (PUPD) is een veel voorkomend klinisch symptoom dat bij katten wordt waargenomen. Er zijn veel mogelijke onderliggende oorzaken, dus als kattenverzorgers dit opmerken, moeten ze hun huisdier naar de plaatselijke dierenarts brengen, zodat de precieze oorzaak kan worden vastgesteld en behandeld.

Veel Gestelde Vragen

Hoeveel kost het om een ​​kat met polydipsie te behandelen?

De kosten zijn volledig afhankelijk van de oorzaak van de polydipsie, en kunnen minder dan $ 500 bedragen als een kat een eenvoudige vorm van polydipsie heeft die kan reageren op een eenmalige behandeling (bijvoorbeeld pyelonefritis), tot meer dan $ 10.000 als een kat polydipsie heeft. veroorzaakt door een complex probleem zoals kanker.

Hoe weet ik of mijn kat polydipsie heeft?

De technische definitie van overmatige dorst voor katten is wanneer ze elke dag meer dan 100 ml per kilogram lichaamsgewicht drinken. Katten wegen over het algemeen tussen de 2,5 en 7,5 kg: als een kat van 2,5 kg meer dan 250 ml per dag drinkt, of een kat van 7,5 kg meer dan 750 ml per dag, is dit definitief te veel en wordt hij geclassificeerd als iemand met polydipsie.

kat likt lippen

Als een kat meer dan 100 ml per kilogram (1,5 vloeibare ounces per pond) drinkt, wordt dit beschouwd als overmatig drinken of polydipsie.

Hoe behandel je polydipsie?

Het is altijd belangrijk om de oorzaak van polydipsie te achterhalen, waarna de behandeling zich op de oorzaak zal richten. Van diabetes mellitus tot diabetes insipidus, van pyelonefritis tot chronisch nierfalen, de behandeling zal altijd specifiek op die oorzaak gericht zijn.

Er bestaat niet één universele behandeling voor 'polydipsie'.

Hoe krijgen katten polydipsie?

Katten krijgen polydipsie vanwege een onderliggende ziekte waardoor ze meer dorst krijgen. Daarom is het zo belangrijk om in elk geval de precieze oorzaak te achterhalen.

Wat veroorzaakt polydipsie bij dieren?

Er zijn veel mogelijke oorzaken, zoals hierboven vermeld.