Bloedarmoede is de term voor een afname van de circulerende rode bloedcellen (RBC’s) in het lichaam. Afhankelijk van hoe laag het aantal rode bloedcellen is, kan dit van alles veroorzaken, van milde symptomen tot een levensbedreigende noodsituatie.

Snel overzicht: Bloedarmoede bij katten

Bij katten zijn er veel verschillende oorzaken van bloedarmoede. In dit artikel bespreken we enkele van de meest voorkomende aandoeningen en hoe deze worden gediagnosticeerd en behandeld.

Wat is bloedarmoede?

Bloedarmoede is een term die een afname van het aantal rode bloedcellen (RBC's) betekent, die mild, matig of ernstig kan zijn. Het wordt veroorzaakt door een onderliggende ziekte, verwonding, infectie of toxine.

Rode bloedcellen zijn cruciaal voor het lichaam omdat ze dankzij hun hemoglobine zuurstof naar alle weefsels van het lichaam kunnen transporteren en transporteren. Als het aantal rode bloedcellen te laag wordt, is bloedarmoede levensbedreigend omdat het lichaam niet de zuurstof krijgt die het nodig heeft.

RBC's leven slechts ongeveer twee maanden, dus het lichaam produceert regelmatig een nieuwe voorraad. De vraag naar nieuwe rode bloedcellen is zelfs nog groter tijdens bloedarmoede.

Bloedarmoede wordt geclassificeerd als regeneratief, wat betekent dat het lichaam probeert meer rode bloedcellen te produceren om de verloren of beschadigde rode bloedcellen te vervangen, of als niet-regeneratief, wat betekent dat het lichaam geen nieuwe rode bloedcellen produceert zoals zou moeten. Deze classificatie helpt bij het bepalen van de prognose en behandeling.

Oorzaken van bloedarmoede bij katten

Bloedarmoede bij katten kan op drie manieren ontstaan: door bloedverlies, door een probleem met de productie van rode bloedcellen of door omstandigheden waarbij rode bloedcellen worden vernietigd. Soms spelen meer dan één van deze factoren een rol.

Veelvoorkomende oorzaken van bloedarmoede bij katten zijn:

• Bloedverlies als gevolg van interne of externe bloedingen.
• Auto-immuunziekten waarbij het immuunsysteem zijn eigen rode bloedcellen vernietigt.
• Ernstige vlooienbesmettingen.
• Inname van toxines. Voorbeelden hiervan zijn rattengif, zink, lood, paracetamol (Tylenol) en uien.
• Bepaalde infecties, zoals kattenleukemievirus (FeLV) en kattenimmunodeficiëntievirus (FIV).
• Bloedparasieten (waarvan er vele worden overgedragen door vlooien of teken).
• Maagzweren of bloedingen in de darmen veroorzaakt door Darm parasieten , bepaalde medicijnen, of inflammatoire darmziekte .
• Chronische nierziekte.
• Andere chronische ziekten.
• Bloedstollingsstoornissen.
• Vooral bepaalde vormen van kanker lymfoom en leukemie.

Bloedarmoede kan bij elke kat voorkomen, hoewel specifieke onderliggende oorzaken vaker voorkomen, afhankelijk van de leeftijd of levensstijl van een kat. Vlooien en andere parasieten veroorzaken bijvoorbeeld het meest waarschijnlijk bloedarmoede bij kittens. En bloedarmoede als gevolg van een chronische ziekte (waarbij het lichaam niet meer voldoende rode bloedcellen aanmaakt) komt vaker voor bij oudere katten.

Als katten naar buiten gaan, lopen ze ook een verhoogd risico op bloedarmoede als gevolg van trauma/verwondingen, parasieten en infecties.

Symptomen van bloedarmoede bij katten

Bloedarmoede veroorzaakt een breed scala aan symptomen. De afgebeelde kat vertoont tekenen van geelzucht, wat voorkomt bij zeer ernstige gevallen van bloedarmoede. Meestal wordt dit alleen gezien bij een plotselinge breuk (hemolyse) van grote aantallen rode bloedcellen.

Als de bloedarmoede mild is, vertoont een kat mogelijk geen duidelijke symptomen, vooral als de bloedarmoede chronisch is en het lichaam de kans heeft gehad zich aan te passen en ermee om te gaan. Of ze kunnen enkele van de mildere symptomen vertonen die hieronder worden vermeld.

Bij matige bloedarmoede zijn de symptomen vaak niet-specifiek, wat betekent dat ze te wijten kunnen zijn aan een aantal verschillende ziekten en niet specifiek op bloedarmoede wijzen. Veel voorkomende symptomen zijn onder meer:

• Lethargie
• Oefenintolerantie of gebrek aan interesse in spel
• Verminderde eetlust
• Persoonlijkheidsveranderingen, zoals vaker verbergen
• Bleek tandvlees
• Verhoogde hartslag of ademhalingsfrequentie
• Bloed in de urine of ontlasting

Naarmate de bloedarmoede vordert en ernstig wordt, kan een kat deze symptomen vertonen:

• Zwakte of ernstige lethargie.
• Zeer bleek of wit tandvlees.
• Geelzucht (gele tint van het tandvlees, de huid en het wit van de ogen). Meestal wordt dit alleen gezien bij een plotselinge breuk (hemolyse) van grote aantallen rode bloedcellen.
• Instorten.
• Problemen met ademhalen.
• Ademhaling met open mond.
• Dood.

Bovendien kan een kat symptomen ervaren die verband houden met de onderliggende ziekte die bloedarmoede veroorzaakte. Veel voorkomende voorbeelden zijn onder meer braken , diarree , gewichtsverlies, vaker plassen, en drinken , of een koorts .

Diagnose van bloedarmoede bij katten

Een CBC (volledig bloedbeeld) geeft niet alleen het aantal rode bloedcellen weer, maar ook het aantal witte bloedcellen en bloedplaatjes (stollende cellen). Dit kan automatisch worden gedaan door een machine, of met de hand met behulp van een microscoop, of soms beide.

Het bekijken van een bloeduitstrijkje onder een microscoop levert ook informatie op over de grootte en het uiterlijk van de RBC (wat helpt bepalen of de bloedarmoede regeneratief of niet-regeneratief is) en maakt visualisatie van bloedcelparasieten mogelijk.

Een andere veel voorkomende test, genaamd PCV (verpakt celvolume) of hematocriet, meet RBC's als percentage van het totale bloedvolume. Deze test kan binnen enkele minuten worden uitgevoerd en vereist slechts een kleine hoeveelheid bloed. Om die reden is het nuttig wanneer resultaten snel nodig zijn, of wanneer frequente RBC-controles nodig zijn om de voortgang tijdens de behandeling te controleren.

Een normaal PCV-bereik voor een volwassen kat is 25-45%. Aflezingen onder de 25% duiden op bloedarmoede, en onder de 15% wordt als ernstige bloedarmoede beschouwd.

Het is ook belangrijk om de onderliggende ziekte te diagnosticeren die de bloedarmoede veroorzaakte, omdat het aanpakken van de onderliggende oorzaak een belangrijk onderdeel is van de behandeling van bloedarmoede.

Een dierenarts kan de volgende methoden gebruiken om de onderliggende oorzaak vast te stellen:

• Een volledige geschiedenis, inclusief informatie over hoe een kat zich thuis gedraagt, of een kat naar buiten gaat en mogelijke blootstelling aan gifstoffen.
• Een lichamelijk onderzoek, waarbij de algehele gezondheid van een kat wordt beoordeeld en tekenen van bloedarmoede (bijvoorbeeld hartgeruis, bleek tandvlees, lage bloeddruk, vergrote lymfeklieren of geelzucht) en een onderliggende ziekte aan het licht komen.
• Bloedonderzoek en een urineonderzoek om het aantal bloedcellen, de orgaanfunctie, de bloedsuikerspiegel, de elektrolytenbalans, bepaalde hormonen, de bloedstollingstijd en meer te evalueren, afhankelijk van de specifieke bestelde test(s).
• Fecaal onderzoek op parasieten.
• Testen op infectieziekten (vooral voor FeLV en FIV).
• Indien aangegeven, aanvullende tests zoals röntgenfoto's, echografie of beenmergbiopten om specifieke medische aandoeningen te diagnosticeren.

Uw dierenarts kan beginnen met slechts een paar tests, of hij kan een volledig gezondheidsonderzoek aanbevelen. Het diagnostische plan is afhankelijk van de medische geschiedenis van uw kat, de ernst van de bloedarmoede, andere symptomen en de vermoedelijke onderliggende oorzaak.

Behandeling van bloedarmoede bij katten

Bij ernstige gevallen van bloedarmoede bij katten is een bloedtransfusie nodig. Gelukkig hebben de meeste katten met bloedarmoede deze behandeling niet nodig en kunnen ze herstellen na behandeling van de onderliggende oorzaak van de bloedarmoede.

Als de bloedarmoede ernstig genoeg is om levensbedreigend te zijn, is een bloedtransfusie nodig. Dit kan het leven van een kat redden, maar helaas is een bloedtransfusie slechts een tijdelijke oplossing. Als de onderliggende aandoening niet wordt aangepakt, zal de bloedarmoede terugkeren.

Gelukkig heeft de overgrote meerderheid van de bloedarmoede katten geen bloedtransfusies nodig. In plaats daarvan zal uw dierenarts waarschijnlijk beginnen met een medisch onderzoek (zoals hierboven beschreven) om de onderliggende oorzaak te achterhalen.

De behandeling varieert afhankelijk van de diagnose. Katten met traumatische verwondingen kunnen bijvoorbeeld een operatie of hechtingen nodig hebben, terwijl katten met vlooien een vlooienbehandeling nodig hebben. En katten met een chronische nierziekte hebben mogelijk een medicijn nodig dat de productie van rode bloedcellen stimuleert, naast ondersteunende zorg en een speciaal dieet voor hun nieren.

Zeer zieke huisdieren kunnen een ziekenhuisopname nodig hebben totdat ze stabiel zijn en zich beter voelen, ongeacht de oorzaak.

Als bloedarmoede te wijten is aan iets dat niet kan worden genezen, kan het doel van de behandeling zijn om zo lang mogelijk een goede kwaliteit van leven te bieden.

Medicatie

Medicijnen variëren afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de bloedarmoede. Veel voorkomende voorbeelden zijn:

• Behandeling van parasieten.
• Behandeling van infectieziekten.
• Immunosuppressiva (corticosteroïden en andere medicijnen) voor auto-immuunziekten.
• Erytropoëtinesupplement voor chronische nierziekte (dit hormoon helpt bij de productie van rode bloedcellen).
• Geneesmiddelen om de maag en darmen te verzachten en te beschermen als deze bloeden.
• Chemotherapie voor kanker .

Bovendien hebben veel katten ondersteunende zorg nodig, ongeacht de oorzaak van bloedarmoede. Als bijvoorbeeld een kat eet niet of drinken omdat ze zich niet lekker voelen, kunnen ze nodig hebben vloeistoftherapie en eetlustopwekkende middelen. Deze dingen behandelen geen bloedarmoede, maar zorgen ervoor dat een kat zich beter voelt en complicaties voorkomen die worden veroorzaakt door niet eten en drinken.

Prognose voor bloedarmoede bij katten

De prognose voor bloedarmoede varieert afhankelijk van de onderliggende oorzaak.

In sommige gevallen is de ziekte te genezen en zal een getroffen kat na de behandeling zijn normale leven hervatten. Dit zou het beste scenario zijn.

In andere gevallen is de onderliggende ziekte niet te genezen. In het ergste geval zijn sommige aandoeningen binnen enkele dagen of weken dodelijk, zelfs met behandeling. Andere omstandigheden kunnen op de lange termijn worden beheerd, waardoor een kat jarenlang gelukkig kan leven.

Conclusie

Bloedarmoede is een afname van het aantal rode bloedcellen. Het komt relatief vaak voor bij katten en wordt veroorzaakt door een onderliggende medische aandoening, infectie of toxine. De specifieke oorzaak van de bloedarmoede bepaalt de prognose en behandeling. Een vroege diagnose van bloedarmoede is het beste, omdat de aandoening levensbedreigend kan worden als deze ernstig is.

kattenras Chantilly

Veel Gestelde Vragen

Kan een kat herstellen van bloedarmoede?

Dit is afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de bloedarmoede. Onder bepaalde omstandigheden kunnen katten volledig herstellen. Andere aandoeningen zijn niet te genezen, hoewel behandelingen de levensduur kunnen verlengen en een goede kwaliteit van leven mogelijk maken.

Hoe behandel je bloedarmoede bij katten?

De behandeling moet zich richten op de onderliggende oorzaak. De behandeling is dus zeer variabel, omdat er zoveel verschillende oorzaken van bloedarmoede bij katten zijn. Ongeacht de oorzaak kan bij levensbedreigende bloedarmoede een bloedtransfusie nodig zijn.

Hebben bloedarmoede katten pijn?

Bloedarmoede zelf is niet pijnlijk, hoewel ernstige bloedarmoede de kwaliteit van leven kan beïnvloeden door zwakte, ademhalingsmoeilijkheden en andere symptomen te veroorzaken. Ook kan de onderliggende gezondheidstoestand pijn of ongemak veroorzaken.

Welke gifstoffen veroorzaken bloedarmoede bij katten?

Veel voorkomende voorbeelden zijn rattengif, Tylenol, uien, lood en zink.