• Wat zijn huidknobbels bij katten?
• Oorzaken
• Symptomen
• Diagnose
• Behandeling
• Monitoring en prognose
• Veelgestelde vragen

Wat zijn huidknobbels bij katten?

De term huidknobbels (ook wel bultjes genoemd) betekent elke vorm van ongebruikelijke zwelling of andere laesie op de huid van een kat. Normaal gesproken moet de huid glad, vlak en vrij van onregelmatigheden zijn. Wanneer zich een knobbel ontwikkelt, is het voor eigenaren meestal duidelijk dat er iets abnormaals aan de hand is: de huid ziet er gewoon niet normaal uit.

Er zijn veel verschillende mogelijke oorzaken van droge of met vocht gevulde huidknobbels, en de actie die moet worden ondernomen hangt af van het precieze type knobbeltje. Huidknobbels komen vaak voor, vooral bij oudere katten, en bij sommige kattenrassen (bijv. Siamees )

Wat veroorzaakt huidknobbels bij katten?

Er is een lange lijst met mogelijke oorzaken van zwellingen op de huid van katten. Dit zijn de meest voorkomende oorzaken:

• Goedaardige tumoren, waaronder basale celtumoren, cysten, lipomen (vettumoren), haarzakjestumoren, wratten (papillomen) en andere.
• Kwaadaardige tumoren (of kankertumoren), waaronder mestceltumor , plaveiselcelcarcinoom, melanoma , hemangiosarcoom, fibrosarcoom, sarcoom op de injectieplaats , borstkanker , apocriene klieradenocarcinoom en lymfoom. Er zijn veel verschillende soorten kanker die de huid kunnen aantasten.
• Abcessen , die vaak beginnen door kattenbeten na gevechten.
• Andere oorzaken, waaronder parasieten (bijvoorbeeld teken of vlooien), blauwe plekken (bloedblaren) en huidontsteking als gevolg van allergieën .

Symptomen van huidknobbels bij katten

De klinische symptomen van huidknobbels bij katten zijn variabel, maar omvatten:

• Een uitstekende massa of knobbel die vanaf de huid naar buiten steekt
• Een zachte of harde zwelling op de huid
• Er kunnen meerdere massa's zijn
• Het oppervlak van de massa kan behaard of haarloos zijn. Het is gebruikelijk om haaruitval te hebben op het oppervlak van huidknobbels.
• Er kan wel of geen jeuk zijn
• Het oppervlak van de massa kan er uitzien als een normale huid, of kan er abnormaal uitzien
• Het kan roze zijn of gepigmenteerd zijn
• Er kan al dan niet sprake zijn van zweren, korstjes of een open afvoergat
• Verschillende delen van het lichaam kunnen aangetast zijn: overal, van het puntje van de neus tot het puntje van de staart

Diagnose van huidknobbels

Een onderdeel van het diagnoseproces is een lichamelijk onderzoek waarbij uw dierenarts uw kat zorgvuldig controleert, inclusief het palperen van het lichaam van uw kat en het voelen van eventuele ongebruikelijke knobbels of bultjes.

Als u met uw kat naar uw DVM-dierenarts gaat omdat deze een knobbeltje in de huid heeft, kunnen de volgende stappen worden genomen. Het is onwaarschijnlijk dat deze stappen tijdens het eerste bezoek in één keer worden uitgevoerd.

Ze worden over het algemeen op een sequentiële manier uitgevoerd, waarbij gebruik wordt gemaakt van de informatie die tijdens elke stap is verzameld om uit te zoeken wat er wel of niet als volgende moet worden gedaan.

1. Gedetailleerde geschiedenisopname

Uw dierenarts zal elk aspect van de toestand van uw kat en de algehele gezondheidszorg voor uw huisdier bespreken. Deze geschiedenis zal helpen om de verschillende mogelijke oorzaken te onderscheiden.

Hoe oud is uw kat? Zijn er al eerder klontjes geweest? Wanneer verscheen de knobbel? Hoe snel is het gegroeid? Jeukt het? Heeft uw kat eraan gelikt? Heeft uw kat gevochten? Wat is jouw vaccinatiestatus van de kat ?

2. Fysiek onderzoek

Bij een lichamelijk onderzoek moet uw dierenarts uw kat overal zorgvuldig controleren. Dit omvat het palperen van het lichaam van uw kat, het voelen van eventuele ongebruikelijke knobbels of bultjes, zowel inwendig als uitwendig.

De oppervlakkige lymfeklieren van uw kat worden gecontroleerd op eventuele vergrotingen. Eventuele afwijkingen zullen worden opgemerkt en kunnen nuttig zijn bij het stellen van een diagnose rond de huidknobbel.

Soms is dit lichamelijk onderzoek voldoende om een ​​nauwkeurige diagnose te stellen van het type huidknobbel (bijvoorbeeld een teek, een abces, een inflammatoire huidziekte, enz.).

In andere gevallen is verder onderzoek nodig om meer te weten te komen over de details van de samenstelling van de huidknobbel.

​3. Fijne naaldaspiraat en andere biopsieën

Als er een abnormale massa op de huid wordt gevonden, a biopsie (monster van levend weefsel) is de enige manier waarop een definitieve diagnose kan worden gesteld. Meestal gaat het hierbij om een ​​fijne naaldaspiraat (FNA), wat de snelste, eenvoudigste en minst invasieve manier is om een ​​monster te verzamelen. Dit is een procedure die vaak kan worden uitgevoerd bij een bij bewustzijn zijnde kat, in de spreekkamer.

Hierbij wordt een fijne naald in de knobbel geduwd, de inhoud van de naald op een microscoopglaasje gespoten en naar het laboratorium gestuurd voor analyse.

Er zal cytologie worden uitgevoerd op deze monsters met fijne naaldaspiratie, waarbij een patholoog de monsters onderzoekt en het type cel op het objectglaasje identificeert, wat vaak zal leiden tot een diagnose van het type knobbel.

Soms kan een tweede, groter biopsiemonster (bijvoorbeeld een kernbiopsie of een excisiebiopsie, door excisie van de hele knobbel) nodig zijn voor een nauwkeurigere diagnose door het uitvoeren van volledige histopathologie, om meer gedetailleerde informatie te ontdekken over de aard van de aandoening. de huidknobbel. Dit vereist meestal dat de kat wordt opgenomen in het dierenziekenhuis, en algemene anesthesie is meestal nodig, omdat dit een soort chirurgische ingreep is.

​4. Routinematig bloed- en urineonderzoek

Als onderdeel van een algemene minimumdatabase om de gezondheid van katten te beoordelen bij het onderzoeken van een huisdier dat welke aandoening dan ook heeft, voeren dierenartsen vaak routinematig bloedonderzoek , inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledig bloedbeeld) en biochemische profielen.

Meestal kan ook een volledig urineonderzoek worden uitgevoerd.

Deze basistests zijn een nuttige manier om andere onderliggende ziekten te controleren, en de resultaten fungeren als een nuttige basislijn om de toekomstige gezondheid van de kat te controleren, zelfs als er geen onmiddellijke afwijking wordt gevonden.

Dit achtergrondonderzoek kan wel of niet voor uw kat worden gedaan, afhankelijk van de details van de situatie.

​5. Gespecialiseerde bloedonderzoeken

Uw dierenarts kan specifieke bloedonderzoeken aanbevelen voor bepaalde virale infecties, zoals: FeLV En FIV , aangezien er aanzienlijke gevolgen zijn als uw kat positief is voor een van deze factoren.

mogen katten komkommer hebben

​6. Diagnostische beeldvorming

Er kunnen radiografie (röntgenfoto's) en echografie van de buik worden uitgevoerd om de inwendige organen van uw kat te onderzoeken op mogelijke verspreiding van huidknobbels en om uw kat te screenen op andere inwendige ziekten.

Deze onderzoeken zijn niet alleen belangrijk voor het stellen van de initiële diagnose: ze maken ook deel uit van het stadiëringsproces, waarbij wordt gezocht naar aanwijzingen voor metastasen (verspreiding van huidtumoren naar elders in het lichaam), wat zou kunnen helpen bij het nemen van beslissingen rond behandelplannen.

Behandeling van huidknobbels

Behandelingsopties voor huidknobbels zijn volledig afhankelijk van de diagnose van het precieze type huidknobbel.

• Goedaardige tumoren hebben mogelijk helemaal geen behandeling nodig: waakzaam toezicht kan het enige zijn dat nodig is, waarbij chirurgische verwijdering alleen nodig is als de knobbel groter wordt, zodat deze de kat hindert of op de een of andere manier irritatie veroorzaakt.
• Kwaadaardige tumoren, waaronder mestceltumoren, plaveiselcelcarcinomen, melanomen en hemangiosarcomen moeten doorgaans operatief worden verwijderd, met marges van gezond weefsel rond de knobbel. Soms kan vervolgbehandeling, waaronder chemotherapie of bestraling, nodig zijn.
• Abcessen moeten meestal worden geopend, geleegd en weggespoeld, met een antibioticakuur om ervoor te zorgen dat elke infectie volledig verdwijnt.
• Teken moeten zorgvuldig worden verwijderd, zodat er geen resten van de kop van de teek achterblijven
• Hematomen (bloedblaasjes) kunnen op dezelfde manier worden behandeld als goedaardige huidtumoren
• Bij een huidontsteking zijn mogelijk ontstekingsremmende medicijnen nodig en moet worden geprobeerd de primaire oorzaak van de ontsteking te vinden en te verwijderen.

Monitoring en prognose

Monitoring en prognose zijn afhankelijk van het type huidknobbel, de locatie en de algehele onderliggende gezondheid van de patiënt.

Monitoring en prognose zijn afhankelijk van het type huidknobbel, de locatie en de algehele onderliggende gezondheid van de patiënt. Katteneigenaren moeten dit in detail bespreken met hun DVM-dierenarts.

Huidknobbels kunnen een aantal verschillende oorzaken hebben, en als een katteneigenaar zich zorgen maakt over een knobbeltje op de huid van zijn kat, moet hij met zijn plaatselijke dierenarts praten over het laten stellen van een diagnose over de precieze aard van het knobbeltje, zodat passende actie kan worden ondernomen. genomen.

Veelgestelde vragen

Wat veroorzaakt knobbeltjes op de huid van een kat?

Er zijn veel mogelijke oorzaken, van goedaardige huidtumoren tot kwaadaardige huidtumoren, tot inflammatoire huidziekten tot parasieten zoals teken, en nog enkele andere. Als u zich zorgen maakt, moet u uw kat voor onderzoek naar uw dierenarts brengen.

Hoe zien huidtumoren er bij katten uit?

Huidtumoren zien er meestal uit als onregelmatigheden, zwellingen of uitsteeksels op het huidoppervlak.

Zijn knobbeltjes bij katten altijd kanker?

Helemaal niet. Het kan onmogelijk zijn om kanker te identificeren door alleen maar naar een knobbeltje in de huid te kijken, en er is bijna altijd een of ander onderzoek nodig. Als u zich zorgen maakt, moet u het knobbeltje persoonlijk laten controleren door uw dierenarts.

Hoe kom je van bultjes bij een kat af?

De eerste fase is om een ​​goede diagnose te stellen over de aard van de knobbeltjes, door uw kat naar uw dierenarts te brengen. Zodra een diagnose is gesteld, kan een plan worden opgesteld om de hobbels op te lossen.