• Waarom trekt mijn kat haar haar uit?
• Hoe zorg je ervoor dat je kat stopt met het uittrekken van haar haar?
• Behandeling voor katten die haar eruit trekken
• Wat is psychogene alopecia bij katten?
• Behandeling van psychogene alopecia bij katten

Een van de onderscheidende kenmerken van katten is hun natuurlijke neiging om zichzelf grondig te verzorgen, waardoor hun vacht klitvrij, glad en glanzend blijft door aan hun eigen vacht te likken en te knabbelen.

Soms kan deze natuurlijke zelfverzorging echter te ver gaan, waarbij katten zichzelf schade toebrengen door overmatige verzorging, het uittrekken van hun haar en het veroorzaken van haaruitval.

Er zijn een aantal mogelijke redenen waarom dit kan gebeuren. Naast dat ze zich zorgen maken over de plekken waar de kat kaal wordt, maken eigenaren zich ook vaak zorgen over de mogelijke toename van het risico op haarballen als gevolg van het inslikken van meer haar als de kat zich te veel verzorgt.

Dit artikel heeft tot doel de verschillende mogelijke oorzaken uit te leggen en de stappen voor te stellen die kattenverzorgers kunnen nemen om ervoor te zorgen dat hun huisdier stopt met dit schadelijke gedrag.

Waarom trekt mijn kat haar haar uit?

De meest voorkomende reden waarom katten beginnen met haartrekken is jeuk aan de huid van de kat, veroorzaakt door een van de verschillende mogelijke onderliggende oorzaken.

De meest voorkomende redenen hiervoor staan ​​hieronder vermeld.

katten die kippenbotten eten

• Externe parasitaire besmettingen, inclusief vlooien , en Demodex- of Cheyletiella-mijten ( veel )
• Ringworm , ook bekend als dermatofytose
• allergieën of reacties op voedsel
• Omgevingsallergieën, ook bekend als katachtige atopie of atopische dermatitis
• Huidinfecties het toevoegen van een complicatie aan allergieën
• Onderliggende medische aandoeningen zoals Katachtige hyperthyreoïdie en anderen

Als deze veel voorkomende oorzaken zijn uitgesloten, is de meest waarschijnlijke oorzaak doorgaans een aandoening die bekend staat als Feline Psychogenic Alopecia, een soort repetitief, dwangmatig gedrag dat verband houdt met stress.

Hoe zorg je ervoor dat je kat stopt met het uittrekken van haar haar?

Als uw kat haar haar uittrekt, wilt u haar waarschijnlijk naar een dierenarts brengen om de onderliggende oorzaak te achterhalen. Dit is de beste eerste stap om het trekken van de haren van uw kat te stoppen.

kattenpersoonvoedselrecensie

Het is belangrijk om contact op te nemen met uw plaatselijke DVM-dierenarts om een ​​nauwkeurige diagnose te stellen van de reden waarom uw kat haar vacht uittrekt. Het diagnostische proces kan de volgende stappen omvatten.

1. Gedetailleerde anamnese

Uw dierenarts wil graag antwoorden weten op vragen over de achtergrond en geschiedenis van uw kat met haartrekken.

Vragen kunnen zijn:

• Hoe lang trekt uw kat al haar haren uit?
• Heeft uw kat zichtbaar meer tijd besteed aan het verzorgen van zichzelf?
• Welke delen van haar lichaam zijn vooral getroffen?
• Hoe oud is zij?
• Wat is haar levensstijl: alleen binnenshuis, of binnen en buiten? Deelt ze haar huis met andere dieren, b.v. andere katten of honden? Zo ja, jeuken ze überhaupt?
• Heeft ze contact gehad met andere katten van buiten uw huis (zoals een opvangcentrum, een pensioncattery, enz.)?
• Zijn er mensen in huis die last hebben van jeuk of huiduitslag? Zijn er veranderingen in haar huis, b.v. nieuw beddengoed, tapijten, meubels, schoonmaakmiddelen, spuitbussen (zoals kamerverdampers) of sigarettenrook?
• Is ze onlangs met een nieuw dieet begonnen?
• Is ze ooit getest? FIV En FeLV ?
• Is ze onlangs behandeld met medicijnen tegen parasieten?
• Heeft iemand iets zien bewegen in haar jas?
• Zijn er nog andere tekenen van ziekte bij uw kat (zoals maag-darmklachten, niezen, hoesten, verhoogde dorst, urine-ongelukken binnenshuis, enz.)?
• Zijn er nog andere gedragsveranderingen (zoals saaiheid, verhoogde opwinding, agressie, angst, enz.)?

2. Lichamelijk onderzoek

Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren, waarbij hij precies opmerkt waar het haar is uitgetrokken, op zoek gaat naar fysieke tekenen van parasieten zoals vlooien of mijten, en controleert op andere tekenen van huidziekten zoals vlooienbeten, huiduitslag, papels, gebroken haar. , enz.

3. Huid- en vachttesten

Uw dierenarts kan een aantal huid- en vachttesten uitvoeren om onderliggende problemen uit te sluiten die jeuk kunnen veroorzaken waardoor de kat haar haar kan uittrekken, waaronder:

• Vacht borstelen om te controleren op tekenen van vlooien, luizen of cheyletiella
• Huidafkrabsels om onder de microscoop op mijten te controleren
• Acetaattapestrips om te controleren op mogelijke oorzaken, waaronder eieren, gist- en schimmelinfecties, bacteriële infecties en andere microbiologische aspecten
• Onderzoek van de kat onder een ultraviolette Woods-lamp om te controleren op fluorescentie die zou kunnen wijzen op ringworm (dermatofytose).
• Haarpluksels bekend als trichoscopie (het onderzoeken van haren onder de microscoop). Dit wordt gebruikt om haren te identificeren die zijn beschadigd doordat de kat eraan heeft getrokken, en om oorzaken van alopecia uit te sluiten waarbij haar uitvalt zonder dat het wordt uitgetrokken (in dergelijke gevallen zijn er geen beschadigde haren te zien).

4. Bloed- en urinemonsters

Routinematige biochemische en hematologische profielen en een urineonderzoek kunnen worden uitgevoerd om onderliggende algemene medische problemen uit te sluiten, waaronder: lever En nierziekte , hyperadrenocorticisme (ziekte van Cushing), en suikerziekte .

Er kunnen extra tests, zoals Total T4-metingen, worden uitgevoerd om te controleren op hyperthyreoïdie, en screening op virussen zoals Feline Leukemie Virus (FeLV) en Feline Immunodeficiency Virus (FIV) kan worden aanbevolen.

5. Routinematige vlooienbehandeling

Vlooienallergieën zijn een veelvoorkomende oorzaak van huidirritatie en haartrekken bij katten. Vlooienbehandeling kan helpen een plaag te voorkomen of uit te roeien, waardoor uw kat comfortabel en gezond blijft.

Vlooienallergie komt zeer vaak voor. Studies hebben aangetoond dat tot 70% van de katten die voor jeuk naar een dierenarts worden verwezen, volledig herstelt nadat een grondige vlooienbehandeling is toegepast, zelfs als er geen fysiek bewijs is voor de aanwezigheid van vlooien.

Om deze reden wordt vaak een grondige vlooienbehandeling aanbevolen, inclusief behandeling van alle dieren in huis met een effectief parasiticide (spot-on, spray of oraal) en behandeling van het huis met een effectieve omgevingsspray om eventuele vlooien te stoppen. eieren zich ontwikkelen tot jonge vlooien.

6. Voedselproef

Een jeukende huid kan bij katten worden gezien als een allergische reactie op een eiwit in het voer. De enige manier waarop dit effectief kan worden uitgesloten, is door een kat gedurende 6 tot 8 weken op een specifiek voer te laten testen, waarbij hem alleen een veterinair hypoallergeen dieet wordt aangeboden dat geen eiwitten bevat die allergische jeuk kunnen veroorzaken.

Noorse kattennamen

Als dit onderzoek is afgerond en de kat nog steeds haar haren uittrekt, is het zeer onwaarschijnlijk dat de oorzaak verband houdt met iets in de voeding.

Lees verder: Beste hypoallergeen kattenvoer

7. Biopsie van de huid

Zodra parasieten, voedselallergie en andere onderliggende ziekten volledig zijn uitgesloten, is de volgende fase vaak het uitvoeren van een huidbiopsie, waarbij kleine stukjes huid worden verzameld op plekken waar de kat haren heeft uitgetrokken.

cerenia voor katten

Als de biopsieën veranderingen zoals een ontsteking vertonen, kan dit erop wijzen dat er nog steeds een onderliggende oorzaak van irritatie is, terwijl als er geen dergelijke veranderingen zijn, de oorzaak waarschijnlijk gedragsmatig is, zoals bij Feline Psychogene Alopecia.

8. Allergietesten

Als atopische dermatitis (allergische reactie op omgevingsallergenen zoals pollen of huisstofmijt) wordt vermoed, kunnen allergietesten worden aanbevolen.

9. Proefbehandeling met ontstekingsremmende medicijnen

Soms kunnen dierenartsen een ontstekingsremmende proefbehandeling (bijvoorbeeld met corticosteroïden) gedurende een paar weken voorstellen. Als er een onderliggende oorzaak van jeuk is, zoals een allergische reactie zoals atopie (allergieën voor omgevingsallergenen zoals pollen of huisstofmijt), zal de kat beter worden, terwijl als de oorzaak Feline Psychogenic Alopecia is, de behandeling waarschijnlijk geen resultaat oplevert. Significant verschil.

Behandeling voor katten die haar eruit trekken

De behandeling van katten die haar uittrekken, hangt af van de onderliggende oorzaak van het haartrekken.

Na voltooiing van het hierboven beschreven onderzoeksproces zal uw dierenarts een van de twee mogelijke uitkomsten bereiken, die elk een andere behandelaanpak vereisen.

1. Er kan een diagnose zijn gesteld van een onderliggende oorzaak van jeuk, waardoor de kat haar eigen haar uittrekt. In dergelijke gevallen is de behandeling gericht op het aanpakken van de onderliggende oorzaak, b.v. antiparasietbehandeling, antibacteriële behandeling, antischimmelbehandeling en/of ontstekingsremmende behandeling.
2. Als alle mogelijke onderliggende oorzaken van jeuk zijn uitgesloten, is de resterende waarschijnlijke diagnose Feline Psychogene Dermatitis, wat een andere behandelaanpak vereist.

Wat is psychogene alopecia bij katten?

Feline Psychogene Alopecia beschrijft een aandoening waarbij een kat haar eigen haar begint uit te trekken als er geen aanwijsbare onderliggende oorzaak is. Simpel gezegd: de kat verzorgt zich overmatig en trekt haar eigen haar uit, alleen maar omdat ze dat wil.

Bij gezonde katten is verzorging een normale reactie op een stressvol incident (als een kat op de een of andere manier gestoord wordt, zal hij vaak weggaan, een rustig plekje zoeken en zichzelf dan gaan verzorgen).

geluiden waar katten een hekel aan hebben

Er wordt getheoretiseerd dat verzorging in dergelijke gevallen kan leiden tot het vrijkomen van natuurlijke endorfines, waardoor katten een gevoel van kalmte krijgen. Als een kat overbelast is, kan dit leiden tot overmatige verzorging, bijna als een soort verslavend gedrag met een herhaalde endorfinestoot, en dit kan op zijn beurt leiden tot het uittrekken van haar en kale plekken.

Feline Psychogene Alopecia wordt vaker gezien in huishoudens met meerdere katten en bij binnenkatten, en komt vaker voor bij sommige rassen, zoals Siamees en andere oosterse rassen. Meestal wordt het haar verwijderd van de onderkant van de buik, de liesstreek en de bovenkant van de kat vóór het staartgebied. Andere delen van het lichaam, inclusief de voorpoten, kunnen ook betrokken zijn.

Behandeling van psychogene alopecia bij katten

Deze aandoening houdt verband met het feit dat katten zich gestrest voelen en zichzelf overmatig verzorgen als een manier om met deze stress om te gaan. De behandeling is er dus op gericht een manier te vinden om stress te verminderen en het voor getroffen katten gemakkelijker te maken om met stress om te gaan.

1. Verminder stress

• Voer een beoordeling uit van de omgeving van de kat en identificeer eventuele stressgebieden (bijvoorbeeld te veel katten in één ruimte, conflicten tussen katten, een nieuw huisdier, een nieuwe baby, verveling, enz.)
• Verrijk de omgeving (bijvoorbeeld meer interacties met de verzorger, meer en ander speelgoed, kattenbomen, enz.)
• Raadpleeg een kattengedragsdeskundige voor een volledig overzicht van het leven en de omgeving van de kat

2. Help de kat om met stress om te gaan

• Feromoonproducten (bijvoorbeeld Feliway diffusers) kunnen angst helpen verminderen.
• Clomipramine en fluoxetine zijn selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) die door uw dierenarts kunnen worden aanbevolen om het gedrag van katten te beïnvloeden door hun reactie op stress te veranderen. Amitriptyline is een tricyclisch antidepressivum en antihistaminicum dat soms wordt aanbevolen. Al deze producten moeten met zorg worden gebruikt, alleen onder streng toezicht van een dierenarts, omdat ongepast gebruik gevaarlijk kan zijn.

Overmatige verzorging kan ertoe leiden dat een kat haar haar uittrekt, waardoor gebieden met haaruitval en kaalheid ontstaan. In dergelijke gevallen is het belangrijk om een ​​dierenarts te raadplegen, zodat de oorzaak van de overmatige verzorging kan worden geïdentificeerd en op de juiste manier kan worden behandeld.