Schimmels (of schimmels – beide hebben gelijk!) zijn een groep organismen waartoe sporen, gisten, schimmels en paddenstoelen behoren. Net als bacteriën bestaan ​​ze overal om ons heen, maar ze zijn vaak te klein om te zien. Ze worden het meest aangetroffen in de bodem.

Snel overzicht: Systemische schimmelinfecties bij katten

Veel soorten schimmels zijn onschadelijk, maar er zijn er een paar die infecties kunnen veroorzaken bij zowel mensen als dieren. Net als andere soorten infecties zijn katten die oud of ziek zijn of een slecht immuunsysteem hebben vatbaarder voor het ontwikkelen van schimmelinfecties. Katten die lijden aan een onderliggende aandoening zoals kattenimmunodeficiëntievirus (FIV) of kattenleukemievirus (FeLV) zijn bijzonder kwetsbaar.

De meest voorkomende schimmelziekte die we bij katten zien is ringworm , wat zoals je misschien weet niet wordt veroorzaakt door wormen, maar door een zogenaamde schimmel Microsporen hond . Ringworm veroorzaakt ringachtige laesies op de huid van uw kat. Deze laesies jeuken erg en zijn besmettelijk voor zowel mensen als dieren.

Ringworm is een voorbeeld van een schimmel die meestal alleen plaatselijke ziekten veroorzaakt. Dit betekent dat het slechts één deel van het lichaam beïnvloedt. Systemische schimmelinfecties zijn infecties die zich door het hele lichaam verspreiden.

Soorten systemische schimmelinfecties

Systemische schimmelinfecties zijn gelukkig zeldzaam bij katten, maar kunnen zeer ernstig zijn als ze zich voordoen en moeilijk te behandelen zijn. Sommige schimmelinfecties komen veel vaker voor in bepaalde delen van de wereld, dus het is de moeite waard om te weten wat in uw regio vaak voorkomt. In dit artikel zullen we enkele voorbeelden onderzoeken van de meest voorkomende schimmelinfecties die katten treffen.

is purina one een goed kattenvoer

1. Cryptokokkose

Cryptokokkose is de meest voorkomende systemische schimmelinfectie bij katten. Het wordt wereldwijd aangetroffen, maar meestal in Noord-Amerika (met name de Pacifische kust), maar ook in delen van Europa en Australië. Het wordt aangetroffen in de bodem, maar ook in vogelpoep, vooral duiven. Katten worden besmet door het inademen van de lucht Cryptococcus neoformans sporen.

Wanneer de sporen via de neus worden ingeademd, begint de infectie meestal in de neusholtes. Borden omvatten Snot , niezen , zwellingen of wonden aan de neus en het gezicht, moeite met ademhalen en neuspoliepen. Als de ziekte zich vanuit de neusholte naar het centrale zenuwstelsel verspreidt, kunt u neurologische symptomen opmerken, zoals veranderingen in het gedrag van uw kat, aanvallen , blindheid, cirkelen of depressie.

Als de infectie de bloedbaan bereikt, kan deze systemisch worden, wat betekent dat de infectie zich door het hele lichaam verspreidt. De symptomen bij systemische cryptokokkose zijn zeer gevarieerd, afhankelijk van welke delen van het lichaam zijn aangetast anorexie , lethargie en gewichtsverlies komen vaak voor.

Cryptokokkose kan worden gediagnosticeerd op basis van een weefselmonster. Er is ook een antigeendetectietest, een latexagglutinatietest (LAT), die de infectie kan diagnosticeren met behulp van een bloedtest of uit urine- of ruggenmergvloeistofmonsters.

Als de ziekte vroeg wordt ontdekt, kan de prognose goed zijn, vooral bij katten met alleen huid- of neusklachten. De behandeling duurt echter meestal langdurig, met maandenlange antischimmelmedicijnen en in sommige gevallen een operatie om huidlaesies te verwijderen. De prognose is slecht bij katten die lijden aan neurologische symptomen of bij katten met onderliggende immunosuppressieve aandoeningen, zoals FIV of FeLV.

2. Histoplasmose

Vroege symptomen van histoplasmose zijn ademhalingsmoeilijkheden, hoesten en koorts.

Histoplasma capsulatum schimmel wordt ook aangetroffen in de bodem, maar ook in de uitwerpselen van vogels en vleermuizen. Het komt vooral veel voor in riviervalleien in het Middenwesten en het zuiden van de Verenigde Staten, maar wordt wereldwijd aangetroffen.

Katten kunnen de schimmelsporen inademen of inslikken, wat kan leiden tot een infectie in de luchtwegen of het maag-darmkanaal. Van daaruit kan de infectie zich echter via de bloedbaan door het lichaam verspreiden, vooral naar het centrale zenuwstelsel en het beenmerg.

manx kittens

Ademhalingssymptomen, zoals moeite met ademhalen, hoesten , En koorts komen vaak voor. Maar als de infectie zich naar andere delen van het lichaam heeft verspreid, kunnen de klinische symptomen zeer gevarieerd zijn. Gewichtsverlies, Bloedarmoede , diarree en depressie komen vaak voor, evenals neurologische symptomen.

Histoplasmose wordt meestal gediagnosticeerd op basis van identificatie van de schimmelorganismen in vloeistof- of weefselmonsters. Katten die lijden aan systemische histoplasmose hebben meestal maandenlang antischimmelmedicijnen nodig. Mogelijk hebben ze ook ondersteunende zorg nodig, zoals speciale voeding , vloeistoftherapie en antibiotica om secundaire bacteriële infecties te bestrijden.

3. Aspergillose

Aspergillose is een schimmelinfectie die voornamelijk de luchtwegen aantast, maar in zeldzame gevallen systemisch kan worden. Het wordt wereldwijd gevonden. Aspergillose wordt veel vaker gezien bij katten met een slecht immuunsysteem, zoals oude katten of katten die lijden aan andere gezondheidsproblemen, met name FIV of FeLV.

Tekenen zijn onder meer loopneus, zwelling van de sinussen en veranderingen in de ademhaling. In zeldzame gevallen kan de infectie zich ook verspreiden naar het centrale zenuwstelsel, waardoor neurologische symptomen ontstaan.

langharige Amerikaanse kat

De diagnose van aspergillus kan lastig zijn en vereist vaak beeldvorming zoals röntgenfoto's of CT-scans, evenals het testen van weefsel- en vloeistofmonsters.

Behandeling van aspergillose bij katten combineert gewoonlijk chirurgische en antischimmelbehandelingen. De prognose hangt af van de omvang van de ziekte en de algehele gezondheid van de kat.

4. Coccidiomycose

Vroege symptomen van coccidiomycose zijn knobbeltjes of huidwonden, koorts, hoesten en gewichtsverlies.

Coccidiomycose (ook bekend als dalkoorts) verspreidt zich in stof. Het wordt meestal alleen gezien in woestijnachtige streken zoals gebieden in Zuid-Amerika, Mexico en het zuidwesten van de Verenigde Staten. Katten worden besmet door het inademen van de sporen die via de stofdeeltjes worden meegevoerd. Uitbraken van de infectie worden soms gezien na stofstormen, maar zijn over het algemeen ongebruikelijk.

Als uw kat besmet is met coccidiomycose, kunt u knobbeltjes of huidwonden, koorts, hoesten en gewichtsverlies zien. Als de infectie zich door het lichaam verspreidt, kan dit een breed scala aan symptomen veroorzaken, waaronder neurologische symptomen en kreupelheid. Coccidiomycose wordt gediagnosticeerd door identificatie van de schimmel in weefsel- of vloeistofmonsters, of door middel van een antilichaamtest.

namen van krijgerkatten

De behandeling omvat lange kuren met antischimmelmedicijnen (meestal minstens een jaar), en de prognose kan slecht zijn, behalve bij katten met alleen huidverschijnselen.

Als u in een gebied woont met een hoog risico op coccidiomycose, probeer dan de blootstelling van uw kat aan stof en aarde zoveel mogelijk te verminderen, vooral tijdens stofstormen.

Veel Gestelde Vragen

Hoe behandel je schimmelinfecties bij katten?

Schimmelinfecties bij katten worden behandeld met antischimmelmedicijnen, zoals itraconazol of fluconazol. Voor lokale schimmelinfecties die de huid aantasten, kan uw dierenarts een plaatselijke antischimmelbehandeling voorschrijven, zoals een zalf. Als de infectie zich in het lichaam bevindt, zijn meestal orale antischimmeltabletten nodig.

Schimmelinfecties vereisen vaak zeer lange antischimmeltherapieën, die maanden tot jaren duren. In zeldzame gevallen kan een levenslange behandeling nodig zijn.

Naast antischimmelmedicijnen hebben zeer zieke katten mogelijk aanvullende ondersteunende zorg nodig, zoals speciale voeding, vloeistoftherapie en andere medicijnen zoals antibiotica om secundaire bacteriële infecties te behandelen.

Kan een schimmelinfectie systemisch verlopen?

De meeste infecties beginnen met het infecteren van één deel van het lichaam, zoals de huid (zoals in het geval van de huidinfectie ringworm) of de neusholte. Dit noemen we een lokale infectie. Soms kunnen infecties zich echter via de bloedbaan door het lichaam verspreiden en meer dan één deel van het lichaam aantasten. Wanneer dit gebeurt, spreken we van een systemische infectie.

Systemische schimmelinfecties kunnen zeer ernstig zijn en vereisen een intensieve en langdurige behandeling. Helaas is de prognose voor katten met systemische schimmelinfecties slechter dan voor katten met lokale infecties.

Wat zijn de symptomen van een systemische schimmelinfectie?

De symptomen van een systemische schimmelinfectie bij katten variëren afhankelijk van het type schimmel en de aangetaste delen van het lichaam. Over het algemeen voelen katten met systemische schimmelinfecties zich meestal erg ziek en lijden ze vaak aan gewichtsverlies, lethargie, koorts en een slechte eetlust. Deze symptomen zijn echter niet specifiek voor schimmelinfecties.

Omdat veel schimmelinfecties voor het eerst via de neus het lichaam binnendringen, komen symptomen die de luchtwegen aantasten (zoals loopneus, ademhalingsmoeilijkheden en zwellingen op de neusbrug) vaak voor. Vanaf hier verspreiden sommige schimmels zich naar de hersenen en het centrale zenuwstelsel, wat neurologische symptomen veroorzaakt (deze kunnen onder meer blindheid, toevallen, depressie en cirkelen zijn).

Schimmelinfecties kunnen zich echter naar vrijwel elk deel van het lichaam verspreiden, waardoor het scala aan mogelijke symptomen zeer breed is.

Hoe ziet een schimmelinfectie bij een kat eruit?

Er zijn veel soorten schimmelinfecties bij katten en deze kunnen verschillende delen van het lichaam aantasten. Hierdoor zijn de klachten zeer gevarieerd.

Hoe houd je katten uit kamerplanten?

De meest voorkomende schimmelinfectie bij katten is ringworm, die ringvormige jeukende laesies op de huid veroorzaakt. Andere soorten schimmelinfecties kunnen ook vervelende huidlaesies veroorzaken, zoals abcessen, zwellingen en niet-genezende open wonden.

Veel van de schimmels die systemische infecties kunnen veroorzaken, komen het lichaam binnen door via de neus te worden ingeademd. Daarom kunt u afscheiding uit de neus of zwelling rond de neus en het gezicht zien.

Over het algemeen zien schimmelinfecties er heel anders uit, afhankelijk van welk deel van het lichaam van uw kat is aangetast. Als u zich zorgen maakt dat uw kat een schimmelinfectie heeft, is het belangrijk om hem mee te nemen naar uw dierenarts.